Έπαθα διαβήτη! Τι σημαίνει για τη ζωή μου αυτό; (Του Νίκου Φιλίππου)

Το παρακάτω κείμενο θα προσπαθήσει να απαντήσει στα ερωτήματα και να γίνει οδηγός για τον καθένα που παθαίνει διαβήτη και δεν ξέρει τι ακριβώς είναι αυτό. Του Νίκου Φιλίππου*
Αν μόλις έμαθες ότι έχεις διαβήτη τύπου 1, τότε σίγουρα έχεις περάσει άσχημα τους τελευταίους μήνες. Είμαι βέβαιος ότι δίψαγες πολύ. Η γλώσσα σου ήταν στεγνή σαν παπούτσι και τα ξερά σου χείλη κολλούσαν. Το άφθονο νερό που κυλούσε στο λαρύγγι σου, σίγουρα δεν ικανοποιούσε την δίψα σου.
Με τόσο νερό, που έπινες, επισκεπτόσουν την τουαλέτα πολύ συχνά, σχεδόν συνεχώς μέρα και νύχτα. Ίσως κάποια βραδιά, να έχασες τον έλεγχο και να βράχηκες, παρόλο που δεν είσαι πια μικρό παιδάκι.
Μια συνεχής κούραση, ένας γλυκός λήθαργος, μια πλανόμενη αδράνεια. Ίσως μάλιστα να θόλωσε και η όραση σου ή να αραίωσαν τα μαλλιά σου. Σίγουρα όμως ένοιωθες πείνα. Μεγάλη πείνα και όρεξη να φας τα πάντα. Περιέργως αντί να παχύνεις αδυνάτιζες. Πρέπει να έχασες πολλά κιλά τους τελευταίους μήνες…
Δεν ξέρω αν σε πήγε ασθενοφόρο σε νοσοκομείο ή πρόλαβες να πας μόνος σου στον γιατρό, αλλά τώρα ξέρεις. Έχεις διαβήτη τύπου 1.
Είναι καλό που το ξέρεις, γιατί σε λίγες ημέρες θα αισθάνεσαι καλά, όπως ήσουν πριν πάθεις το ζάχαρο.
Τι ακριβώς, όμως, έπαθες; Είναι λίγο περίπλοκο, αλλά θα σου το εξηγήσω όσο πιο απλά μπορώ.
Ο διαβήτης τύπου 1, είναι πάθηση του ανοσοποιητικού συστήματος. Κάποια στιγμή, για κάποιο λόγο, όπως μια ίωση ή μια παιδική ασθένεια, το ανοσοποιητικό σου σύστημα απορυθμίστηκε και επιτέθηκε σε κάποια κύτταρα του παγκρέατος, που σαν δουλειά είχαν την παραγωγή ινσουλίνης. Τα κύτταρα αυτά ονομάζονται κύτταρα βήτα ή νησίδες του Λάγκερχανς, εξαιτίας της εικόνας που δίνουν στο μικροσκόπιο, σαν νησιά μέσα στο πέλαγος και από το όνομα αυτού που τα ανακάλυψε, που όπως θα μάντεψες λεγόταν Λάγκερχανς.
Κάπως έτσι, ξέμεινε ο οργανισμός σου από κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη. Από κει προκύπτει η παθολογική σου εικόνα και τα συμπτώματα που παρουσίασες. Η ινσουλίνη, είναι μία πολύ σημαντική ορμόνη που ρυθμίζει την ροή και παροχή ενέργειας σε όλο τον οργανισμό σου (με εξαίρεση τα νευρικά / εγκεφαλικά κύτταρα και τον καρδιακό μυ).
Ο τρόπος με τον οποίο η ινσουλίνη ελέγχει την ροή και παροχή ενέργειας στα κύτταρα έχει ως εξής: Η κυτταρική μεμβράνη των περισσοτέρων κυττάρων του σώματος μας είναι αδιαπέραστη στην γλυκόζη (ενέργεια) που κυκλοφορεί στο αίμα μας. Κατά κάποιο τρόπο, τα κύτταρα μας είναι κλειδωμένα. Για να ανοίξουν και να απορροφήσουν γλυκόζη, πρέπει ένα ειδικό κλειδί να τα ανοίξει. Το κλειδί αυτό είναι η ορμόνη ινσουλίνη.
Η ινσουλίνη επικάθεται στην κυτταρική μεμβράνη και την κάνει διαπερατή στην γλυκόζη.
Να και ένα παράδειγμα: Ένας υγιής άνθρωπος τρώει μια μακαρονάδα. Καθώς το στομάχι του χωνεύει τα μακαρόνια, το πάγκρεας του αρχίζει την παραγωγή ινσουλίνης. Τα κύτταρα “ανοίγουν” και απορροφούν την ενέργεια (γλυκόζη) που πήραμε από τα μακαρόνια. Αν τυχαίνει να τρέχει ο άνθρωπος που τα έφαγε, χρησιμοποιούν άμεσα την ενέργεια αυτή. Αν τυχαίνει να κοιμάται, τότε κάνουν την ενέργεια λίπος για μεταγενέστερη χρήση.
Άλλο παράδειγμα: Ένας άνθρωπος με διαβήτη τύπου 1 τρώει μια μακαρονάδα. Καθώς το στομάχι του χωνεύει τα μακαρόνια, το πάγκρεας του δεν είναι σε θέση να παράξει ινσουλίνη. Το ζάχαρο (γλυκόζη) στο αίμα του ανεβαίνει. Τα κύτταρα δεν μπορούν να τραφούν απορροφώντας ενέργεια (γλυκόζη) από το αίμα. Μένουν νηστικά και υπολειτουργούν. Το ζάχαρο στο αίμα ανεβαίνει πολύ. Ξεπερνάει το 180. Προσπαθώντας ο οργανισμός να ισορροπήσει βάζει σε λειτουργία τα νεφρά. Αυτά αρχίζουν να αποβάλλουν την επί πλέον γλυκόζη με τα ούρα. Με την διαδικασία αυτή αποβάλλονται πολλά υγρά. Ο οργανισμός αφυδατώνεται και ο άνθρωπος μας διψάει και κατουριέται συχνά. Επίσης πεινάει πολύ. Τίποτα από ότι έφαγε δεν πήγε να ταΐσει τα νηστικά του κύτταρα. Αυτά αναγκαστικά “τρώνε” από το αποθηκευμένο λίπος. Έτσι ο άνθρωπος μας αδυνατίζει.
Το θέμα γίνεται ακόμη πιο περίπλοκο, αφού τα κύτταρα έχουν ανάγκη από ενέργεια (ζάχαρο) 24 ώρες το εικοσιτετράωρο. Άρα χρειάζονται και ινσουλίνη που θα επιτρέψει στα κύτταρα να λειτουργήσουν. Η ποσότητα γλυκόζης που υπάρχει στο αίμα των φυσιολογικών ανθρώπων, βρίσκεται όλες τις ώρες μεταξύ των 70 και 116 ml/dl.
Μάλλον θα βαρέθηκες τις περιγραφές πραγμάτων που δεν βλέπεις και είναι δύσκολο να κατανοήσεις. Τι σημαίνουν όλα αυτά τελικά;

Εσύ, που έπαθες τώρα διαβήτη τύπου 1, είσαι σε όλα ένας φυσιολογικός άνθρωπος, που όμως χάλασε ένας ρυθμιστικός αυτοματισμός του.
Τώρα, που δεν μπορεί να ρυθμιστεί ο οργανισμός σου αυτόματα τα επίπεδα γλυκόζης (ενέργειας) στο αίμα, θα πρέπει εσύ να αναλάβεις την δουλειά. Μπορεί να μην έχεις ενδογενή ινσουλίνη, αλλά έχεις διαθέσιμη σε μπουκαλάκια εξωτερική ινσουλίνη, που είναι ίδια με αυτή που θα χρησιμοποιούσε και ο οργανισμός.
Αν αποκτήσεις γνώση και εμπειρία να τη χρησιμοποιήσεις σωστά, τότε ο οργανισμός σου θα λειτουργεί όπως και πριν πάθεις διαβήτη.
Τι όμως θα αλλάξει πραγματικά στην ζωή σου;
Η αλήθεια είναι ότι τον διαβήτη δεν τον επέλεξε κανένας μας. Τον πάθαμε και τον έχουμε αναγκαστικά. Δεν υπάρχει διαζύγιο από τον διαβήτη μας. Είναι ένα καπέλο που μας κόλλησαν στο κεφάλι. Σου αρέσει ή όχι, από τώρα και στο εξής θα κυκλοφορείς με αυτόν. Καλύτερα να αποδεχθείς αυτή την πραγματικότητα σύντομα, παρά αργότερα. Οι επιλογές σου στην ζωή τώρα θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψιν τους και τον διαβήτη.
Από την άλλη δεν είναι και τόσο τραγικό το να φοράς καπέλο. Μερικοί το φοράνε και εθελοντικά. Οι περισσότερες επιλογές που θα υποχρεωθείς να κάνεις εξαιτίας του διαβήτη σου, δεν διαφέρουν από αυτές που κάνει ένας άνθρωπος που ακολουθεί κανόνες υγιεινής ζωής και διατροφής.
Θα πρέπει να φροντίζεις την διατροφή σου και την άσκηση σου προσέχοντας ακόμη και τις λεπτομέρειες.
Μετρώντας συστηματικά και συχνά το ζάχαρο του αίματος σου, θα μάθεις να ταιριάζεις την τροφή με την ινσουλίνη σου.
Πέρα από αυτά, θα πρέπει να μάθεις να αντιμετωπίζεις ένα υψηλό ζάχαρο ή μια υπογλυκαιμία. Αν είσαι συστηματικός και δεν αποφεύγεις το θέμα θα τα μάθεις όλα αυτά σύντομα, μέσα από την καθημερινή σου εμπειρία.
Συνειδητοποίησε ότι στον διαβήτη πρέπει να γίνεις εσύ γιατρός του εαυτού σου. Προσπάθησε να αποκτήσεις της θεωρητικές και πρακτικές γνώσεις που χρειάζεσαι για να μπορείς να αποφασίζεις εύκολα και αποτελεσματικά για το τι θα κάνεις με την καθημερινή ρύθμιση του ζαχάρου σου.
Ίσως η διατύπωση “γιατρός του εαυτού σου” δεν δίνει την πλήρη εικόνα του πως πρέπει να φέρεσαι και να γιατρεύεις τον διαβήτη σου. Θα ήταν πιο αποδοτικό να δεις τον διαβήτη σου σαν μια επιχείρηση που πρέπει να δουλεύει εύρυθμα και αποδοτικά. Εσύ είσαι ο διευθυντής αυτής της επιχείρησης.
Ως διευθυντής της επιχείρησης Ο ΔΙΑΒΗΤΗΣ ΜΟΥ έχεις την εξουσία και την υποχρέωση να προσλάβεις μια ομάδα ανθρώπων και να προμηθευτείς μια σειρά υλικών που θα την κάνουν να δουλέψει.
Είναι υποχρέωση σου να προσλάβεις τον κατάλληλο διαβητολόγο, εκπαιδευτή, διαιτολόγο, νοσηλευτή, που θα εργαστούν για τον διαβήτη σου θετικά. Αν κάποιο από τα άτομα της ομάδας σου δεν σε ικανοποιεί πλήρως, είναι υποχρέωση σου να τον απολύσεις και να βρεις κάποιον άλλο, που θα σε βοηθήσει να έχεις καλύτερο έλεγχο στο ζάχαρο σου. Αν δεν καταφέρεις να έχεις άριστους συνεργάτες στην επιχείρηση σου, είναι σίγουρο ότι ο διαβήτης σου δεν θα εξελιχθεί καλά.
Πρέπει να διαλέξεις άτομα με τα οποία θα έχεις καλή επικοινωνία και θα μπορείς να εκφράζεις τα συναισθήματα, τις χαρές και τις απογοητεύσεις σου. Είναι σημαντικό να μπορείς να εξαντλείς το θέμα που σε απασχολεί και η ομάδα σου πρέπει να είναι σε θέση να σου δώσει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες, επιλογές, τρόπους και ενθάρρυνση που χρειάζεσαι για να φτάσεις τον στόχο της επιχείρησης σου που είναι ο έλεγχος του διαβήτη σου.
Μέτρα την δύναμη της ομάδας σου από τα αποτελέσματα του διαβήτη σου. Όσο καλές και αν είναι οι προθέσεις, αν το αποτέλεσμα είναι κακό τότε χρειάζεσαι ανασχηματισμό. Μην ξεχνάς ότι “Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με αγαθές προθέσεις” (Όσκαρ Ουάιλντ).
Πρέπει να ξέρεις ότι, η αποτελεσματική καθημερινή αντιμετώπιση του διαβήτη, είναι περισσότερο τέχνη, παρά μια ακριβής εξαντλητικά αναλυμένη επιστήμη. Η εμπειρία και η γνώση παίζουν βασικό ρόλο και γι’ αυτό το λόγο πρέπει να αναπτύξεις τις γνώσεις και την εμπειρία σου, προκειμένου να γίνεις πιο αποτελεσματικός.
Η καθημερινή θεραπεία του διαβήτη σου, στηρίζεται σε τρεις βασικούς πυλώνες. Την διατροφή, την χορήγηση ινσουλίνης και τις μετρήσεις του ζαχάρου στο αίμα.
Η διατροφή είναι θεμέλιος λίθος. Για να ποσοτικοποιήσεις τις δόσεις των φαρμάκων σου, πρέπει να ξέρεις τι ακριβώς τρως ώστε να χορηγείς στον οργανισμό σου την σωστή δόση ινσουλίνης, την σωστή ώρα, όπως θα έκανε αυτόματα και χωρίς δεύτερη σκέψη το πάγκρεας σου αν λειτουργούσε κανονικά.
Η γνωστή παρανόηση που επικρατεί είναι ότι ένας άνθρωπος με διαβήτη πρέπει να αποφεύγει παντελώς συγκεκριμένες τροφές (π.χ. ζάχαρη) και να καταναλώνει ελεύθερα κάποιες άλλες (π.χ. κρέας και λίπος). Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα από αυτήν την αντιμετώπιση. Είναι ο τρόπος που οδήγησε χιλιάδες ανθρώπους στην αγωνία των επιπλοκών.
Στην πραγματικότητα δεν υφίσταται κανένας τέτοιος περιορισμός. Αυτό που συμβαίνει στα αλήθεια, είναι ότι κάθε είδος τροφής έχει διαφορετική επίδραση στο ζάχαρο μας με δύο τρόπους:

1. Πόσο γρήγορα μια συγκεκριμένη τροφή μπαίνει στην κυκλοφορία του αίματος μας και ανεβάζει το ζάχαρο, αργά ή γρηγορότερα. Για παράδειγμα, ένα ζαχαρούχο αναψυκτικό δεν χρειάζεται πολύ πέψη και μπαίνει με ταχύτητα στην κυκλοφορία, αλλά εξαντλεί την δράση του σύντομα, ενώ ένα κομμάτι πίτσα, που θέλει χρόνο για να χωνευτεί, μπαίνει πιο αργά στην κυκλοφορία και δίνει ζάχαρα για πολλές ώρες.
2. Πόσο γλυκαιμικό φορτίο περιέχει μια τροφή. Τροφές με υψηλό γλυκαιμικό φορτίο είναι πιο δύσκολες από αυτές με μικρότερο. Ο συνδυασμός των τροφών σε ένα γεύμα, με συγκεκριμένους τρόπους, επιτυγχάνει πολύ ευκολότερο έλεγχο του ζαχάρου. Μια καραμέλα 2 γραμμαρίων, δεν απαιτεί συνήθως καμία δράση από μέρους μας, ενώ ένα μεγάλο κομμάτι παχύ κρέας μπορεί να επιδρά στο ζάχαρο μας για 12 ή και παραπάνω ώρες.

Η γνώση του περιεχομένου της τροφής που τρώμε και η εμπειρία που αποκτούμε μετά από μερικές επαναλήψεις, δίνει την λύση και μας επιτρέπει να καταναλώνουμε, χωρίς συνέπειες στον διαβήτη μας, όποια τροφή επιθυμούμε.
Χαριτολογώντας θα έλεγα, ότι τώρα που έπαθες διαβήτη και εφόσον θέλεις να τον ελέγξεις, τότε θα πρέπει σιγά – σιγά να γίνεις κορυφαίος διατροφολόγος! Είναι μια μοναδική ευκαιρία να μάθεις επιτέλους τι είναι αυτό που τρως όλα αυτά τα χρόνια. Είναι ένα είδος παιδείας που θα έπρεπε κανονικά να λάβουν όλοι στα σχολικά τους χρόνια για να μπορούν να επιλέγουν την τροφή τους.

Όπως ήδη θα αντιλήφθηκες, τώρα που έχεις διαβήτη, θα πρέπει κάθε φορά που τρως κάτι, να χορηγείς την ποσότητα ινσουλίνης που αντιστοιχεί στην τροφή και μάλιστα στον σωστό χρόνο, όπως θα έκανε ένα φυσιολογικό πάγκρεας.
Δύο είναι οι τρόποι χορήγησης της ινσουλίνης για ανθρώπους με διαβήτη τύπου 1. Μπορείς να χορηγείς ινσουλίνη στον εαυτό σου, με καθημερινές πολλαπλές υποδόριες ενέσεις ινσουλίνης ή να χρησιμοποιήσεις μια αντλία ινσουλίνης.
Η τελική επιλογή σου έχει να κάνει με τον τρόπο ζωής που ακολουθείς, την μόρφωση σου και τις οικονομικές δυνατότητες του ασφαλιστικού σου ταμείου.
Ο πιο παλιός και πλέον γνωστός τρόπος, είναι αυτός των πολλαπλών υποδόριων ενέσεων. Αν επιλέξεις αυτόν τον τρόπο θεραπείας, τότε θα χρησιμοποιήσεις δύο διαφορετικά είδη ινσουλίνης για να καλύψεις τις συνολικές ανάγκες σου.

1. Βασική ινσουλίνη. Χορηγείται 1 – 2 φορές ημερησίως και σκοπό έχει να καλύψει τις ανάγκες νηστείας του οργανισμού σας στην διάρκεια ολόκληρου του εικοσιτετραώρου.
2. Ινσουλίνη γευμάτων. Χορηγείται πριν τα γεύματα για να καλύψει τις αυξημένες ανάγκες του οργανισμού μας όταν τρώμε κάτι.

Οι πολλαπλές ενέσεις, δημιουργούν αρκετούς περιορισμούς στην καθημερινότητα μας, αφού μας υποχρεώνουν να τρώμε σε συγκεκριμένες ώρες, συγκεκριμένες ποσότητες τροφής, ανεξάρτητα από τις επιθυμίες μας. Η ινσουλίνη που δίνουμε στα γεύματα με ένεση, δεν είναι σε θέση να καλύψει σωστά όλα τα είδη τροφών, με αποτέλεσμα να περιορίζονται οι επιλογές μας η να απορυθμίζεται ο διαβήτης μας. Αλλά και η βασική ινσουλίνη, χορηγούμενη με ένεση, προκαλεί προβλήματα σε ιδιαίτερες καταστάσεις όπως η άσκηση, η ασθένεια, το στρες και η κατανάλωση αλκοόλ. Επειδή χορηγείται προκαταβολικά και διαρκεί πολλές ώρες, σε καταστάσεις όπως οι περιγραφόμενες παραπάνω, προκαλεί ανεπιθύμητες και απροειδοποίητες υπογλυκαιμίες και υπεργλυκαιμίες.
Η αντλία ινσουλίνης αποτελεί τον πλέον σύγχρονο και ευέλικτο τρόπο χορήγησης ινσουλίνης. Η αντλία ινσουλίνης είναι ένας υψηλής τεχνολογίας υπολογιστής (πολύ ακριβός), που μιμείται το αληθινό πάγκρεας. Η αντλία χορηγεί συνεχώς στον οργανισμό ταχείας δράσης ινσουλίνη, χωρίς ενέσεις, χάρη σε έναν μικροσκοπικό πλαστικό καθετήρα που τοποθετείται στον υποδόριο ιστό και διαρκεί για 3 ημέρες.
Η αντλίες ινσουλίνης καλύπτουν τις βασικές ανάγκες του οργανισμού εγχύοντας όλο το εικοσιτετράωρο μικροσκοπικές δόσεις ταχείας ινσουλίνης, όπως θα έκανε το φυσιολογικό πάγκρεας. Στην διάρκεια των γευμάτων και μετά από αυτά παρέχει μεγαλύτερες δόσεις που καλύπτουν την τροφή που τρώμε. Οι σύγχρονες αντλίες ενσωματώνουν προγράμματα που υπολογίζουν την δόση της ινσουλίνης που θα χρειαστούμε για την τροφή μας και παρακολουθούν συνεχώς την ποσότητα ινσουλίνης που βρίσκεται στον οργανισμό μας. Η δυνατότητα τους αυτή, μας επιτρέπει να διορθώνουμε συνεχώς τη δοσολογία της ινσουλίνης για να αποφύγουμε εκτροπές του ζαχάρου σε κάθε έκτακτη περίπτωση.
Το μεγαλύτερο μειονέκτημα της αντλίας ινσουλίνης είναι το κόστος της. Πέρα από το κόστος της αγοράς της, η χρήση της απαιτεί αναλώσιμα (καθετήρες, σωληνάκια, μπαταρίες κ.λπ.) που ξεπερνούν τα 300 ευρώ το μήνα. Ευτυχώς το κόστος αυτό καλύπτεται συνήθως ολόκληρο από τα ασφαλιστικά ταμεία.
Το δεύτερο μειονέκτημα της αντλίας είναι ψυχολογικό. Πολλοί άνθρωποι με διαβήτη αρνούνται να κουβαλούν συνεχώς επάνω τους μια, έστω μικροσκοπική, συσκευή. Τέλος, κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να φορέσουν αντλία γιατί δυσκολεύονται να μάθουν να την χρησιμοποιούν.
Πριν όμως κάνεις την ένεση σου ή πατήσεις τα κουμπιά της αντλίας σου, για να λάβεις την ινσουλίνη που χρειάζεσαι, υπάρχει κάτι ακόμα που πρέπει να ξέρεις: Την τιμή του ζαχάρου στο αίμα σου. Η πληροφορία αυτή είναι καθοριστική προκειμένου να καταλήξεις στην ποσότητα της δόσης που θα χορηγήσεις.
Η αυτομέτρηση του ζαχάρου από τον άνθρωπο με διαβήτη, υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες επαναστάσεις στην θεραπεία και έλεγχο του διαβήτη. Συντελέστηκε στην δεκαετία του 80, όταν εμφανίστηκαν οι πρώτοι αξιόπιστοι και φορητοί μετρητές ζαχάρου. Από τότε έχουν γίνει πολλαπλές έρευνες που απέδειξαν την αξία της αυτομέτρησης και του αυτοελέγχου. Οι έρευνες αυτές απέδειξαν πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι ένας καλά ρυθμισμένος διαβήτης προκαλεί σημαντικά λιγότερες επιπλοκές, αυξάνει την ποιότητα ζωής και την διάρκειά της.
Κάθε μέτρηση αίματος θα σου δίνει την πληροφορία που χρειάζεσαι για να μπορείς να είσαι ευέλικτος και να παίρνεις τις σωστές αποφάσεις σε σχέση με την ποσότητα της ινσουλίνης και την ποσότητα της τροφής που θα καταναλώσεις. Η εμπειρία και η γνώση παίζουν και εδώ σημαντικό ρόλο για την επιτυχία. Χρειάζεσαι επιμονή, υπομονή και πολλές μετρήσεις προκειμένου να αποκτήσεις την πολύτιμη εμπειρία. Η προσωπική μου εμπειρία έδειξε ότι όλη αυτή η προσπάθεια αξίζει τον κόπο.

Την τελευταία πενταετία άλλη μια επανάσταση έχει συμβεί στον τομέα των μετρήσεων. Εμφανίστηκαν οι Συνεχείς Καταγραφείς Γλυκόζης (Continue GlucoseMonitorSystems – CGMS). Οι συσκευές αυτές με έναν υποδόριο καθετήρα που διαρκεί πολλές ημέρες καταφέρνουν να μετρούν συνεχώς το ζάχαρο και με την βοήθεια ενός πομπού να στέλνουν τα αποτελέσματα σε μια αντλία ινσουλίνης ή κάποιο ανεξάρτητο μόνιτορ.
Από τις στιγμιαίες τιμές ζαχάρου, που βλέπαμε στις οθόνες των μετρητών μας, το ζάχαρο ζωντάνεψε στην οθόνη της συνεχούς καταγραφής και άρχισε να σχηματίζει καμπύλες με την εξέλιξη του. Τώρα πλέον, μπορούμε ανά πάσα στιγμή να ξέρουμε αν το ζάχαρο μας ανεβαίνει, κατεβαίνει ή μένει σταθερό και με ποιο ρυθμό. Με έναν καταγραφέα μπορούμε πια να προβλέπουμε με μεγάλη σιγουριά, μια μελλοντική υπογλυκαιμία ή ένα υψηλό ζάχαρο και να τα αποφύγουμε. Επιπλέον ο καταγραφέας μας ειδοποιεί με κουδούνια όταν η κατάσταση αρχίζει να εκτρέπεται ώστε να λάβουμε τα μέτρα μας.
Σήμερα καταγραφείς είναι συνδεδεμένοι με αντλίες που πλέον παίρνουν κάποιες βασικές πρωτοβουλίες, κρίσιμες για τη ζωή μας. Μια σοβαρή υπογλυκαιμία στην διάρκεια του ύπνου μας, δεν αποτελεί πλέον κίνδυνο, αφού η αντλία διακόπτει αυτόματα την παροχή ινσουλίνης.
Αν και ένας καταγραφέας είναι ισχυρότατο εργαλείο, δυστυχώς είναι ακόμη πολύ ακριβοί, έχουν κάποια τεχνολογικής φύσης προβλήματα και δεν καλύπτονται από τα ασφαλιστικά ταμεία. Αν με κάποιον τρόπο αποκτήσεις έναν καταγραφέα, η ζωή σου με το ζάχαρο δεν θα είναι πια ίδια με πριν.
Επίσης ο καταγραφέας είναι το κομμάτι που έλειπε από το παζλ του τεχνητού παγκρέατος. Δηλαδή, μιας τεχνολογικής συσκευής που θα μετράει το ζάχαρο και θα χορηγεί αυτόματα την ποσότητα ινσουλίνης που χρειαζόμαστε. Τα επόμενα χρόνια, θα δούμε να εμφανίζονται και να τελειοποιούνται τέτοιες συσκευές που θα μας πάρουν μια και καλή τον πονοκέφαλο του διαβήτη. Μέχρι τότε όμως, πρέπει εμείς να φροντίζουμε για τον έλεγχο του ζαχάρου μας, ώστε να απολαύσουμε χωρίς επιπλοκές όλα τα καλούδια που μας επιφυλάσσει το μέλλον.
Αφού επιλέξεις τον τρόπο της ινσουλινοθεραπείας σου, είναι υποχρέωση σου, ως διευθυντής της επιχείρησης Ο ΔΙΑΒΗΤΗΣ ΜΟΥ, να έχεις πάντα τα κατάλληλα για σένα υλικά και αναλώσιμα για την ρύθμιση της παθήσεως σου. Εκτός από την ινσουλίνη που ταιριάζει στον τρόπο ζωής σου, πρέπει να διαθέτεις το ζαχαρόμετρο που σε εξυπηρετεί καλύτερα, ίσως και καταγραφέα, γλυκόζη σε μορφή που σε βολεύει για τις περιπτώσεις υπογλυκαιμίας και γενικά ότι χρειάζεσαι.
Μη διστάσεις να δοκιμάσεις πολλές συσκευές και υλικά μέχρι να βρεις αυτά που σε βολεύουν. Κανένας άλλος δεν μπορεί να κρίνει το πόσο σε εξυπηρετούν κάποια υλικά και να στα επιβάλλει. Υπάρχουν διαφορετικές υλοποιήσεις του κάθε προϊόντος, από πολλές εταιρείες, γιατί τόσο διαφορετικές είναι και οι ανάγκες των ανθρώπων με διαβήτη. Το πρώτιστο κριτήριο, πρέπει να είναι η υγεία σου και ο τρόπος ζωής σου, που δεν πρέπει να διαταραχθεί εξαιτίας του διαβήτη.
Όπως σε κάθε επιχείρηση φρόντισε να κρατάς αρχείο με τις πράξεις σου για να μπορείς να έχεις στατιστικά αποτελέσματα και να παίρνεις καλύτερες αποφάσεις στο μέλλον. Για παράδειγμα, αν πέρσι τα Χριστούγεννα τα μελομακάρονα σου ανέβαζαν το ζάχαρο, είναι καλό να το ξέρεις, έτσι ώστε του χρόνου να κάνεις περισσότερη ινσουλίνη, όταν θα τα ξαναφάς. Με ένα καλό αρχείο, θα έχεις μια καλή αίσθηση για το τι σου συμβαίνει στην εξέλιξη του χρόνου.
Φρόντισε να έρθεις σε επαφή με άλλους ανθρώπους που έχουν διαβήτη και μοιράσου τις εμπειρίες, τις απορίες και τις ανακαλύψεις σου. Η συμμετοχή σε κάποιο σύλλογο ή κοινότητα (όπως αυτή της Γλυκιάς έκδοσης), είναι ένας καλός τρόπος να μαζέψεις εμπειρίες, τρόπους και εύκολες δοκιμασμένες λύσεις για την αντιμετώπιση του διαβήτη.
Μίλησε και εξωτερίκευσε τα αισθήματα σου, για αυτό που σου έτυχε με τον διαβήτη. Πόνος μοιρασμένος είναι μισός και χαρά μοιρασμένη είναι διπλή. Δεν έχεις κανένα κέρδος αποκρύπτοντας τον διαβήτη σου, ειδικά στον καθημερινό κύκλο των ανθρώπων που συναναστρέφεσαι. Μόρφωσε τους για το πρόβλημα σου και τις ανάγκες σου και δώσε τους την ευκαιρία να σε βοηθήσουν, όταν θα έχεις ανάγκη, όπως θα έκανες και εσύ για κάποιον αγαπημένο.

Η τελευταία κουβέντα που θέλω να σου πω είναι ότι ο διαβήτης δεν μπορεί να περιορίσει την ζωή σου αν δεν το θέλεις και συ. Δεν υπάρχει κάτι που δεν θα μπορείς να κάνεις στο μέλλον επειδή έχεις διαβήτη. Το μόνο θέμα είναι ότι θα πρέπει να βρεις τον τρόπο να το πραγματοποιήσεις χωρίς να βλάψεις την ρύθμιση του διαβήτη σου.
Ο διαβήτης μου, όπως και ο δικός σου είναι το κοινό μας σημείο, που μας επέτρεψε να συναντηθούμε μέσα από αυτό το κείμενο. Ελπίζω και εύχομαι να σε βοήθησα και είμαι πρόθυμος να μοιραστώ ακόμη περισσότερα από την καθημερινότητα μου με τον διαβήτη μαζί σου, αν ζητήσεις περισσότερες πληροφορίες για κάτι που ίσως γνωρίζω.
Αν και ο διαβήτης σήμερα δεν θεραπεύεται εντελώς, ωστόσο αυτή η ημέρα δεν μπορεί να είναι πολύ μακριά μας. Ας ενώσουμε τις δυνάμεις, τη φωνή μας και τους πόρους μας για να έρθει συντομότερα!
 
*Ο Νίκος Φιλίππου γεννήθηκε και έζησε στην πόλη της Θεσσαλονίκης, όπου και σπούδασε στο ΑΠΘ, στο Τμήμα Δημοσιογραφίας. Άτομο με σακχαρώδη διαβήτη από μικρός, εργάστηκε στην ΕΡΤ3 από το 1995 έως και το 2013, όπου πήρε αναπηρική σύνταξη λόγω επιπλοκών από τη νόσο. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 ανέλαβε την αρχισυνταξία του περιοδικού της Π.Ο.Σ.Σ.Α.Σ.ΔΙΑ. “ΓΛΥΚΙΑ ΖΩΗ” από όπου με την προσωπική πινελιά του επιδίωκε πάντα να μεταφέρει όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες για τον διαβήτη στους αναγνώστες. Περιόδευσε όσο μπορούσε – και το έκανε αφιλοκερδώς – εκπαιδεύοντας τους ανθρώπους με διαβήτη σε όλη τη χώρα, μέσα από ομάδες εκπαίδευσης αλλά και εκπαιδεύοντας διαβητικούς για να μπορούν να ηγηθούν και εκείνοι σε ομάδες εκπαίδευσης. Υπήρξε ένας ιδιόμορφος άνθρωπος, που ό, τι έκανε το έκανε με πάθος και αγάπη. Ένας άνθρωπος που δεν έπληττες ποτέ μαζί του, καθώς ήταν χαρισματικός και ιδιαίτερα δοτικός. Η διαβητική κοινότητα του χρωστάει πολλά για τον αγώνα που έδωσε και τις γνώσεις που προσέφερε.
Ο Νίκος Φιλίππου έφυγε από τη ζωή στις 15 Ιουνίου 2017.

Αγκαλιά

Μέσα στο σκοτάδι
γεμίζω με τον ήχο της καρδιάς σου.
Αισθάνομαι το στήθος σου στο αυτί μου
και τα χέρια σου να με τυλίγουν σφιχτά.
Σε μια στάση λατρείας
σ’ αγκαλιάζω γυμνός.
Το κορμί μου παίρνει ευγενικά
το σχήμα του δικού σου κορμιού
και σε αγγίζω από την κορφή μέχρι τα νύχια.
Γύρω σκοτάδι
η ανάσα σου μοναδικό φως
ήρεμη ρυθμική.
Ο ιδρώτας σου μοσχοβολιά
το άρωμα του κορμιού σου μέθη.
Οι παλάμες μου ανοιχτές πάνω σου
για να σ αγγίζουν περισσότερο.
Ακινησία ηθελημένη.
Πάγωμα του χρόνου
στην απόλυτη ευτυχία της στιγμής.
Ανείπωτη ομορφιά στην αγκαλιά σου.
Κατάθεση ευτυχίας για να αντέξουμε το αύριο.
Σ’ αγαπώ;
Ν. Φιλίππου