Μια μητέρα με διαβητική κόρη έζησε μια ιστορία και θέλησε να την μοιραστεί μαζί μας για να μας προειδοποιήσει! Το μήνυμα της είναι «να μένουμε σπίτι όταν είμαστε άρρωστοι», γιατί όπως πολύ σωστά τονίζει «δεν κάνεις καλό μόνο σε εσένα ή στο παιδί σου, αλλά και στους υπόλοιπους που ζουν κοντά σου, γλυτώνοντάς τους από μικρόβια και σε κάποιες περιπτώσεις, από τον θάνατο». Αξίζει να το διαβάσετε!
«Ήταν μια μέρα πριν το διάλειμμα των διακοπών και οι δάσκαλοι στη σχολή χορού της κόρης μου κάλεσαν τους γονείς να δουν τι έμαθαν τα παιδιά. Η κόρη μου ήταν ενθουσιασμένη, όπως και τα υπόλοιπα πιτσιρίκια. Το ίδιο και εμείς.
Όπως καθόμασταν στις θέσεις μας και τα παιδιά ετοιμάζονταν για την παράσταση, η μαμά που ήταν δίπλα μου, ξαφνικά άρχισε να λέει “ωχ, όχι!” και ύστερα να φωνάζει δυνατά “θα τα βγάλει! Σούζι (ή όποιο ήταν το όνομα της), τρέχα γρήγορα στον κάδο!”. Μια στιγμή αργότερα, η Σούζι είχε κάνει εμετό σε όλη την πίστα.
Η μαμά ήταν κόκκινη από την ντροπή της και καθάρισε τα πάντα μόνη της. Κοίταξε μετά την αίθουσα και τους υπόλοιπους γονείς και είπε “Χίλια συγγνώμη. Έκανε εμετό όλη το πρωί, αλλά δεν γινόταν να χάσει αυτή τη μέρα!”
Αυτή η γυναίκα ήξερε ότι το παιδί της ήταν άρρωστο. Πιθανόν να είχε κάτι που μεταδίδεται κιόλας. Παρόλα αυτά την έστειλε στο μάθημα χορού.
Είχα βγει από τα ρούχα μου εκείνη τη στιγμή, γιατί για την κόρη μου που έχει διαβήτη τύπου 1, ο εμετός μπορεί να είναι μια επείγουσα κατάσταση. Και χωρίς να μας εκπλήσσει, μερικές μέρες μετά, ήταν στα επείγοντα, όπου παρέμεινε όλο το βράδυ για να κρατήσει το σάκχαρό της σταθερό.
Σε μια εποχή που η γρίπη είναι σε έξαρση, που τα επείγοντα είναι γεμάτα και άνθρωποι πεθαίνουν εξαιτίας της γρίπης (μέχρι τις 13/1 οι θάνατοι στο παιδιατρικό τμήμα των ΗΠΑ έφτασαν τους 30), αντιλαμβάνεστε ότι η κάθε μαμά θα ανησυχούσε.
Για όλους εμάς που ζούμε με διαβήτη ή νοιαζόμαστε για κάποιον που πάσχει, μια τέτοια κατάσταση είναι ακόμα πιο ανησυχητική. Μια δυνατή ίωση, ένα μικρόβιο στο στομάχι, μπορεί να φαίνεται για τους περισσότερους απλό, όμως για τους διαβητικούς θα είναι μια πολυδάπανη, δύσκολη κατάσταση που συνήθως περιλαμβάνει συνεχείς μετρήσεις σακχάρου και κετονών, τηλέφωνα στον γιατρό, μια επίσκεψη στα επείγοντα, μια νύχτα (ίσως και περισσότερες) στο νοσοκομείο, κούραση και ένας βαθύς φόβος της απώλειας του ελέγχου. Ή και χειρότερα.
Αυτός είναι και ο λόγος που νευριάζω πάρα πολύ όταν οι γονείς επιτρέπουν στα παιδιά τους να πάνε στο σχολείο, στην προπόνηση, στα μαγαζιά και γενικά παντού, ενώ είναι άρρωστα. Αν υπάρχει ένα πράγμα που ζητώ – πείτε καλύτερα ικετεύω – από όλους σας, όσο είναι η περίοδος της γρίπης, είναι το εξής: κάντε μια θυσία για το καλό των υπολοίπων και κρατήστε τα παιδιά (ή μείνετε εσείς οι ίδιοι) στο σπίτι αν είναι (ή είστε) άρρωστοι.
Κατανοώ ότι είναι μια μεγάλη ταλαιπωρία. Οι γονείς δουλεύουν όλη μέρα και μπορεί να μην έχουν κανέναν να προσέξει το άρρωστο παιδί στο σπίτι. Όμως όταν βγάζεις την… γρίπη έξω από το σπίτι και αποφασίζεις να τη στείλεις στο σχολείο, στο σούπερ μάρκετ, στη δουλειά, ή ακόμα και για μια επίσκεψη στο καθαριστήριο, μπορεί να βάζεις σε κίνδυνο ζωές άλλων μικρών ή μεγάλων.
Πρόσφατα έπρεπε να κάνω η ίδια τη θυσία που ανέφερα παραπάνω. Είχαμε πάει οικογενειακά διακοπές στο Μεξικό για τις γιορτές. Ήταν ένα όνειρο ζωής να πάρω τα παιδιά και τον σύζυγό μου και να πάμε σε κάποιο εξωτικό μέρος που θα ξυπνήσουμε το πρωί των Χριστουγέννων. Να βάζουμε το μαγιό και να καθόμαστε στην παραλία με έναν χυμό στο χέρι. Τη χρονιά που επιτέλους το καταφέραμε, άρχισα να βήχω μόλις 3 μέρες αφού είχαμε φτάσει. Ύστερα ανέβασα και λίγο πυρετό. Οπότε τα Χριστούγεννα, όσο και να ήθελα να ζήσω το όνειρο μου, έμεινα στο δωμάτιο, μόνη, περιμένοντας τα αντιβιοτικά να δράσουν, ενώ η υπόλοιπη οικογένεια ζούσε το όνειρο για μένα. Ήμουν πολύ λυπημένη, αλλά αργότερα, η κόρη μου που πάσχει από διαβήτη ήρθε και μου είπε “σ’ ευχαριστώ μαμά“.
Έκανα το σωστό. Το έχασα, αλλά η διαβητική κόρη μου – και ο υπόλοιπος κόσμος – ήταν ασφαλείς από τα μικρόβιά μου.
Οπότε θεωρείστε το αυτό σαν μια παράκληση. Αν εσείς ή τα παιδιά σας είστε άρρωστοι ή είστε κοντά στο να αρρωστήσετε, μείνετε απομονωνομένοι. Αν θέλετε φάρμακα, ζητήστε από ένα φίλο να τα πάρει για εσάς. Πάρε ένα χαρτί από τον γιατρό για τη δουλειά ή το σχολείο. Μείνετε σπίτι. Ξέρω ότι μπορεί να είναι ταλαιπωρία. Μπορεί να χάσετε ένα μεροκάματο. Το παιδί σας μπορεί να χάσει την παράσταση της χρονιάς. Το αφεντικό σας μπορεί να εκνευριστεί. Αλλά από την άλλη μεριά, μπορεί να σώσετε κάποιον από σοβαρή κρίση. Μπορεί ακόμα να σώσετε και μια ζωή!».
Μια μαμά με διαβητικό παιδί λέει: «Άν νιώθετε άρρωστοι, μείνετε σπίτι»
