Το δίκαιο κερδίζει και με μεγάλη μας χαρά είδαμε και σας μεταφέρουμε ότι και η ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ είναι επιτέλους στο πλευρό μας! Μετά από τις διαμαρτυρίες του Glykouli, του sweetstoriesGR: The T1D Forum, την επιστολή του Συλλόγου Ατόμων με Νεανικό Διαβήτη και Κοιλιοκάκη Πρέβεζας και του Συλλόγου Νέων Διαβητικών Αθήνας (ΣΥΝΕΔ) επιτέλους η μία από τις δύο Ομοσπονδίες στέλνει επιστολή και υπερασπίζεται τα αυτονόητα και ζωτικής σημασίας δικαιώματά μας! Χαιρετίζουμε την επιστολή και ενωμένοι πλέον αντιστεκόμαστε στις αποφάσεις που λαμβάνει καθημερινά το κράτος εναντίον όλων των ατόμων με αναπηρία και φυσικά των διαβητικών, που αποτελούν ένα τεράστιο μέρος των ΑμεΑ!
Σας επισυνάπτουμε την ανακοίνωση:
“Επιστολή προς την Πρόεδρο της Ειδικής Επιστημονικής Επιτροπής του Υπουργείου Εργασίας και Γενική Γραμματέα Κοινωνικών Ασφαλίσεων, κα Στυλιανή Βρακά, με θέμα: «Προτάσεις της ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ για τροποποιήσεις επί του Ενιαίου Πίνακα Προσδιορισμού Ποσοστού Αναπηρίας» απέστειλε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων – Συλλόγων Ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη (ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ).
Στο νέο ΕΠΠΠΑ, όπως αναφέρει στην επιστολή της η ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ, Κεφάλαιο 9.2, σελίδα 61394, όπου παρουσιάζεται ο Σακχαρώδης Διαβήτης, στην περίπτωση Α, που αφορά το Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 1 (ινσουλινοεξαρτώμενο), για την πιστοποίηση της πάθησης ζητούνται:
- Στην περίπτωση διάγνωσης πριν την ηλικία των 16 ετών η έκθεση νοσηλείας
- Στην περίπτωση διάγνωσης σε ηλικία άνω των 16 ετών οι εξετάσεις «αντισωμάτων (anti-GAD και/ή anti-IA 2)» και εξέταση «C-πεπτίδιο (μετά από δοκιμασία γλυκαγόνης)», οι οποίες δεν αποζημιώνονται από τον ΕΟΠΥΥ και το κόστος τους μπορεί να ξεπεράσει ακόμη και τα 200 ευρώ!
Αυτό το οποίο η ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ επισημαίνει και εγγράφως μετά τη συνάντηση της κας Βρακάς με τον Πρόεδρο της ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ, κ. Χρήστο Δαραμήλα, είναι τα εξής προβλήματα:
- Μετά από 40 χρόνια που πάσχει κάποιος από Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 1 είναι αδιανόητο να έχει στην κατοχή του την έκθεση της πρώτης νοσηλείας, όταν ούτε τα ίδια τα νοσοκομεία δεν υποχρεούνται να διατηρούν φάκελο ασθενούς για περισσότερα από 20 χρόνια, αλλά και να δώσουν αντίγραφο αυτού στον ασθενή.
- Σύμφωνα με τη Διεθνή Ομοσπονδία για το Διαβήτη (IDF), την Αμερικανική Διαβητολογική Εταιρεία και την Αμερικανική Ενδοκρινολογική Εταιρεία, «η εξέταση C–πεπτίδιο (μετά από δοκιμασία γλυκαγόνης)» δεν αποτελεί εξέταση πιστοποίησης για το Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 1. Συνημμένα σας παραθέτουμε επιστημονική μελέτη του 2016 της Αμερικανικής Διαβητολογικής Εταιρείας, η οποία έχει δημοσιευτεί στο έγκριτο περιοδικό «Diabetes Care» (Inpact Factor: 11,857), όπου η συγκεκριμένη εξέταση δεν χρησιμοποιείται για την πιστοποίηση του Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 1 αλλά ούτε και για κάποιο άλλο τύπο Σακχαρώδους Διαβήτη. Επίσης, σας αποστέλλουμε συνημμένα και την απάντηση της Διεθνούς Ομοσπονδίας για το Διαβήτη σε ερώτημά μας. Επιπλέον, είναι γεγονός ότι το σκεύασμα γλυκαγόνης που υπάρχει στη χώρα μας, δεν έχει ένδειξη για ενδοφλέβια χορήγηση, όπως απαιτείται για να γίνει η εξέταση η εξέταση «C-πεπτιδίου με δοκιμασία γλυκαγόνης». Παρά το γεγονός ότι οι συγκεκριμένες εξετάσεις απαιτούνται από τον ΕΠΠΠΑ, δεν αποζημιώνονται από τον ΕΟΠΥΥ, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι με Σακχαρώδη Διαβήτη που απευθύνονται στα ΚΕΠΑ, να επιβαρύνονται με ένα αρκετά υψηλό κόστος για την πραγματοποίησή τους. Πρόταση της ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ είναι να αφαιρεθεί εντελώς, βάσει των παραπάνω, η εξέταση «C-πεπτιδίου με δοκιμασία γλυκαγόνης».
- Πουθενά στον ΕΠΠΠΑ δεν παρουσιάζονται, ώστε να λαμβάνουν ποσοστό αναπηρίας, δύο υποκατηγορίες του Σακχαρώδη Διαβήτη, ο τύπος MODY και ο τύπος LADA (που εντάσσεται στο Διαβήτη Τύπου 1), με αποτέλεσμα άτομα που διαγιγνώσκονται στην Ελλάδα με αυτές τις κατηγορίες να μην έχουν καθόλου δικαιώματα ή να χαρακτηρίζονται ως άτομα με Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 2.
- Παρά το γεγονός ότι ο Σακχαρώδης Διαβήτης Τύπου 1 έχει ενταχθεί στον πίνακα παθήσεων για τις οποίες η διάρκεια αναπηρίας των ασφαλισμένων καθορίζεται επ’ αόριστον (ΦΕΚ 7 Β’ 8.1.2018), εντούτοις στον ΕΠΠΠΑ δίνεται χρονική διάρκεια ισχύος της γνωμάτευσης για μία μόνο επιπλοκή στο Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 1 και στο Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 2, το Διαβητικό Πόδι. Με τις υπόλοιπες περιπτώσεις του Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 1 με επιπλοκές και τύπου 2 χωρίς ή με επιπλοκές, δεν ορίζεται χρονική διάρκεια ισχύος της γνωμάτευσης και επαναπροσδιορισμού του ποσοστού αναπηρίας από τα ΚΕΠΑ.
- Η βαθμονόμηση του ποσοστού αναπηρίας στο νέο ΕΠΠΠΑ για τους ανθρώπους που πάσχουν από Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 2 και βρίσκονται σε αποκλειστικά εντατικοποιημένο σχήμα ινσουλινοθεραπείας, από 50% παράλογα μειώθηκε στο 30%. Γεγονός είναι ότι στον προηγούμενο ΕΠΠΠΑ στην «κατηγορία του Διαβήτη Τύπου 2 (Ινσουλινοθεραπευόμενος) σε περίπτωση που ο διαβήτης δεν καθίσταται δυνατό να ρυθμιστεί με αντιδιαβητικά δισκία και ρυθμίζεταιαποκλειστικά με χορήγηση ενέσεων ινσουλίνης» (ΦΕΚ 1506 Β’/2012), ίσχυε ότι και στο Διαβήτη Τύπου 1. Παρόλα αυτά δίνονταν γνωματεύσεις των ΚΕΠΑ με ποσοστό αναπηρίας 50% σε ανθρώπους οι οποίοι ήταν σε αντιμετώπιση της πάθησής τους με βασική ινσουλίνη και δισκία, παράνομα. Αν εφαρμοζόταν ο ΕΠΠΠΑ του 2012, δεν θα αντιμετωπίζαμε τα προβλήματα που αντιμετωπίσαμε. Ο νέος ΕΠΠΠΑ δίνει στο Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 2, περίπτωση 3, εντατικοποίηση ινσουλινοθεραπείας, 30% ποσοστό αναπηρίας. Αυτό τους αφαιρεί το δικαίωμα λήψης αναπηρικής σύνταξης επιβίωσης, αν αυτοί δεν πάσχουν από περισσότερες από μία επιπλοκές που μπορούν να αυξήσουν το ποσοστό αναπηρίας τους. Η μείωση αυτή που επήλθε στο νέο ΕΠΠΠΑ μας βρήκε από την πρώτη ώρα αντίθετους. Στην επιστολή μας μάλιστα προς την Ειδική Επιστημονική Επιτροπή (Αρ. Πρωτ. 68/22.2.2016), στην οποία είχαμε συμπεριλάβει το νομοθετικό πλαίσιο των κάτωθι χωρών: Ιταλία, Γερμανία, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Γαλλία και Μεγάλη Βρετανία, το ποσοστό αναπηρίας των ανθρώπων με Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 2 που βρίσκονται αποκλειστικά σε εντατικοποιημένο σχήμα ινσουλινοθεραπείας ανέρχεται στο 50%.
Διαβάστε την επιστολή εδώ
