Μία από τις συνεχείς συζητήσεις στη διαβητική κοινότητα, η χρήση υδατανθράκων ή μη, τείνει να κορυφώνεται κάθε χρόνο κοντά στη γιορτή του Halloween. Είναι οι άνθρωποι που τρώνε ελάχιστους υδατάνθρακες, έναντι όσων τα καλύπτουν όλα με ινσουλίνες. Η λογική έναντι της ανάγκης να είναι εξίσου ανθυγιεινοί όπως όλοι οι άλλοι.
Πολλοί άνθρωποι με διαβήτη κάνουν την επιλογή να “παραδοθούν” στα γλυκά κατά τη διάρκεια του Halloween. Ορισμένοι γιατροί υποστηρίζουν την κατανάλωση γλυκών και την κάλυψή τους μετά με ένα bolus «οργής».Όταν απευθύνθηκα στην διαβητική κοινότητα για να ρωτήσω τι αίσθηση έχει μια υπεργλυκαιμία, πολλοί είπαν ότι θυμώνουν όταν είναι υψηλά το σάκχαρο. Άλλοι είπαν ότι είναι σαν τη γρίπη, σαν την εγκεφαλική ομίχλη, να αισθάνεσαι τους πόνους του σώματος, να είσαι υποτονικός, να είναι αδύνατο να επικεντρωθείς, με πονοκέφαλο, εξάντληση, σαν να επέρχεται αργός θάνατος, σαν να σου ρουφάει τη ζωή. Ο Μιχάλης, διαβητικός τύπου 1 για 16 χρόνια, δήλωσε ότι ποτέ δεν τρώει ζάχαρη γιατί «θα απολαύσω τον εαυτό μου για πέντε λεπτά και μετά θα νιώθω χάλια για δύο ημέρες».
Όμως, αυτό που διακυβεύεται πραγματικά δεν είναι αυτές οι μέρες γιορτής (που δεν ήταν πάντα για τις καραμέλες!). Πρέπει να μιλήσουμε για το πως η υπεργλυκαιμία επηρεάζει την ποιότητα ζωής και τη μακροπρόθεσμη υγεία. Ο διαβήτης σημαίνει πραγματικά ότι δεν μπορείτε να φάτε όπως όλοι οι άλλοι. Η “κάλυψή” με την ινσουλίνη είναι μια ασαφής λύση που οδηγεί σε αμέσως επικίνδυνα υψηλά και χαμηλά σάκχαρα και μακροχρόνιες επιπλοκές. Σε μια δίαιτα με χαμηλή περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες, ωστόσο, είναι πολύ πιθανό να ζήσετε χωρίς να κάνετε σκαμπανεβάσματα. Και υπάρχει λιγότερος φόβος για υπογλυκαιμία όταν βάζετε πέντε μονάδες σε ένα γεύμα αντί για 20. Υπάρχει πολύ λιγότερος φόβος για επιπλοκές όταν τρώτε τρόφιμα που έχει ελάχιστη επίδραση στο σάκχαρο και βλέπετε τα νούμερα να είναι μεταξύ 70-120 όλη την ώρα. Υπάρχει λιγότερη αίσθηση της αποτυχίας, όταν βρίσκεστε σε μια δίαιτα που καθιστά εφικτά τα φυσιολογικά επίπεδα σακχάρου. Ωστόσο, οργανώσεις όπως η Αμερικανική Ένωση Διαβήτη, δεν έχουν αναγνωρίσει πόσο ισχυρό είναι ένα εργαλείο δίαιτας με χαμηλή περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες για τη φροντίδα του διαβήτη. Μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε έδειξε ότι τα παιδιά με διαβήτη μπορούν να ευδοκιμήσουν σε δίαιτες χαμηλών υδατανθράκων. Και δεδομένου ότι οι ακόλουθες δηλώσεις από παιδιά με τύπο 1 περιγράφουν το πως αισθάνονται μια υπεργλυκαιμία, υπάρχει πολύ μικρή δικαιολογία στο να τους δώσουμε φαγητό που τους κάνει να νιώθουν άρρωστοι. Ο RD Dikeman, ιδρυτής του TypeOneGrit, λέει: “Δεν υπάρχουν αποφάσεις χωρίς συνέπειες, τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα. Η διατήρηση ενός συστήματος ψευδούς πεποίθησης ότι οι επιλογές χωρίς όρια των συνεπειών ισοδυναμεί με την ευτυχία θα δημιουργήσει μόνο τη μελλοντική απογοήτευση, την απελπισία και το θυμό. Δεν είναι έμφυτο ότι τα παιδιά και οι έφηβοι είναι καταρτισμένοι στην ευέλικτη επίλυση προβλημάτων. Ως γονείς πρέπει να διδάξουμε και να μοντελοποιήσουμε με επιτυχία τη λήψη αποφάσεων. ”
Και εδώ είναι τι έχουν να πουν τα παιδιά:
Αντώνης (9): “Με κάνει να ζαλίζομαι πολύ, θέλω απλά να ακουμπάω το κεφάλι μου κάτω.”
Γιώργος (12): “Είμαι κουρασμένος και πονάει το κεφάλι μου.”
Ελένη (11): “Η υπεργλυκαιμία με κάνει να νιώθω κουρασμένη, γκρινιάζω συχνά, και θέλω να κλαίω χωρίς λόγο.”
Θωμάς (13): Οι υπεργλυκαιμίες με κάνουν να αισθάνομαι κουρασμένος και ζαλισμένος, τα βλέπω διπλά πολλές φορές και επίσης διψάω πάρα πολύ.”
Κωνσταντίνος (9): “Όταν έχω υπεργλυκαιμίες, νιώθω ζεστός και εκνευρισμένος. Είναι δύσκολο να μείνω ψύχραιμος. Νιώθω ότι δεν μπορώ να κάνω οτιδήποτε χωρίς να κουραστώ και βαριανασαίνω.”
Μιχαήλα (10): “Πείνα, ζέστη, στην τσίτα και στομαχόπονος.”
Μαρία (7): “Νιώθω θυμό και μου δίνει επίσης έναν απίστευτο πονοκέφαλο.”
Δημήτρης (7): “νιώθω πεινασμένος, διψασμένος και τα πόδια μου λυγίζουν εύκολα.”
Λυδία (7): “Όταν είμαι ψηλά νιώθω αργή και βαριά. Πονάει η κοιλιά μου.”
