Σε ηλικία 98 ετών έφυγε από τη ζωή η Helen Murray Free, η χημικός που άλλαξε τον τρόπο διάγνωσης του διαβήτη.
Η Helen Mae Murray, γεννήθηκε στο Pittsburg των ΗΠΑ στις 20 Φεβρουαρίου του 1923. Σε ηλικία 3 ετών μετακόμισε στο Youngstown του Ohio και στη συνέχεια στο Poland της ίδιας πολιτείας όπου πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της εφηβείας της. Έχασε τη μητέρα της σε ηλικία 6 ετών και από τότε τη μεγάλωσε ο πατέρας της ο οποίος εργαζόταν ως πωλητής άνθρακα.
Το 1941 που η Helen μπήκε στο Πανεπιστήμιο, οι γυναίκες δεν συνηθιζόταν να κάνουν πολλές από τις δουλειές που κάνουν σήμερα. Τότε, μπορούσαν να εργαστούν ως «γραμματείς, νοσοκόμες, ή δασκάλες». Η Hellen σπούδαζε Αγγλικά και Λατινικά στο πανεπιστήμιο του Wooster στο Ohio προκειμένου να γίνει δασκάλα.
Κατά τη διάρκεια της φοίτησής της όμως όλα άλλαξαν. Οι Ιάπωνες επιτέθηκαν στο Pearl Harbor, βάζοντας τις ΗΠΑ στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Καθώς οι νεαροί άνδρες έφευγαν από το πανεπιστήμιο και άφηναν τις καριέρες τους για να πάνε να πολεμήσουν, οι γυναίκες απέκτησαν τη δυνατότητα να εργαστούν σε θέσεις με μέχρι τότε δεν ήταν διαθέσιμες σε αυτές.
Παρ’ όλα αυτά υπήρχε αντίδραση για την ένταξη των γυναικών στο εργατικό δυναμικό. Η Hellen θυμάται τον καθηγητή των Λατινικών να αναρωτιέται «γιατί θέλει αυτή η κοπέλα να παρατήσει τον φανταστικό κόσμο της μυθολογίας για να εργαστεί σε κάποιο βρωμερό εργαστήριο;». Όμως, με τις συμβουλές της μητριάς της, άλλαξε την πορεία των σπουδών της, πήρε πτυχίο στη χημεία και έγινε επιστήμονας.
«Τόσο απλά!», είπε μετά από χρόνια στην Αμερικανική Εταιρία Χημείας. «Νομίζω ότι ήταν ό,τι πιο καταπληκτικό μου συνέβη ποτέ!».
Μετά την αποφοίτησή της, η Helen εργάστηκε για δεκαετίες ως χημικός στα Εργαστήρια Miles στην Indiana. Συνεργάστηκε με το σύζυγό της, Alfred Free και μαζί, το 1956 δημιούργησαν ένα τεστ γλυκόζης εμβύθισης και ανάγνωσης που ήταν πρωτοποριακό για τη διαχείριση του διαβήτη. Η ίδια είπε ότι για την έρευνά τους, πάντα βασίζονταν στην ερώτηση «Τι μπορούμε να κάνουμε τώρα για το μέλλον;».
Όταν η Helen ξεκίνησε την καριέρα της, τα τεστ γλυκόζης ήταν ανακριβή και πολύπλοκα. Έπρεπε να μαζευτούν τα ούρα, να συνδυαστούν με κάποιο χημικό σε έναν δοκιμαστικό σωλήνα, ο οποίος στη συνέχεια έπρεπε να τοποθετηθεί πάνω από καυστήρα Bunsen για να θερμανθεί. Το δείγμα άλλαζε χρώμα ανάλογα με την ποσότητα σακχάρου στα ούρα. Ωστόσο, η Helen και οι συνάδελφοί της κατάφεραν να βελτιώσουν τη μέθοδο αυτή και να δημιουργήσουν ένα εντελώς καινούριο τεστ γλυκόζης.
Η Helen θυμήθηκε σε κάποια συνέντευξη το σύζυγό της να της λέει ότι: «Ξέρεις, θα έπρεπε να το κάνουμε πιο εύκολο αυτό, και πιο εύχρηστο, ώστε να μη χρειάζεται κανείς να ξεπλένει τους δοκιμαστικούς σωλήνες και να μπερδεύεται με τα σταγονίδια».
Το νέο τεστ που δημιούργησαν ονομάστηκε «Clinistix» και ήταν πιο ακριβές, πιο φθηνό και πιο εύχρηστο από τα προηγούμενα. Δεν χρειαζόταν δοκιμαστικός σωλήνας ή πηγή θερμότητας για να πραγματοποιηθεί, ενώ τα αποτελέσματα εμφανίζονταν σε δευτερόλεπτα. Ήταν τόσο εύκολο, που μπορούσε κανείς να το πραγματοποιήσει στο σπίτι αντί στο νοσοκομείο.
Η Helen και η ομάδα της αργότερα δημιούργησαν και άλλα τεστ εμβύθισης και ανάγνωσης για ασθένειες του ήπατος και των νεφρών. Η ίδια έγινε διευθύντρια υπηρεσιών μάρκετινγκ για τα Εργαστήρια Miles και σύμβουλος της Bayer.
Το 1978 επέστρεψε στο Πανεπιστήμιο του Central Michigan για να πάρει το master της στη Διαχείριση Υγειονομικής Περίθαλψης. Συνταξιοδοτήθηκε το 1982, αφού έγινε πρόεδρος της Αμερικανικής Εταιρίας Χημείας και συνέχισε να εργάζεται για την προώθηση της επιστημονικής εκπαίδευσης σε φτωχούς νέους και νεαρές γυναίκες.
«Πολλοί παίρνουν για τα αγοράκια τους σετ χημείας ως δώρο Χριστουγέννων. Δώστε και στα κοριτσάκια το ίδιο δώρο», είπε η Hellen όταν της δόθηκε θέση στην Αμερικανική Εθνική Αίθουσα Φήμης Εφευρετών το 2011. «Η επιστήμη δεν είναι για τα κορίτσια, αλλά θα έπρεπε να είναι. Τίποτα δεν συγκρίνεται με τη χαρά της ανακάλυψης».
Η Helen και ο Alfred έλαβαν θέσεις στην Αμερικανική Εθνική Αίθουσα Φήμης Εφευρετών το 2000 λίγο μετά το θάνατο του Alfred. Το 2009 η Helen κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Τεχνολογίας και Καινοτομίας για τη «σημαντική συμβολή της στη διαγνωστική χημεία».
«Η ευκολία του τεστ και της ανάγνωσης αποτελεσμάτων με τις ράβδους εμβύθισης και ανάγνωσης, σε συνδυασμό με το χαμηλό κόστος παραγωγής τους, σημαίνει ότι συνεχίζουν να διευκολύνουν, να επιμηκύνουν, βελτιώνουν την ποιότητα ζωής των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο», αναγράφεται στο Βραβείο της Helen.
Η Helen έφυγε από τη ζωή, την 1η Μαΐου 2021, από επιπλοκές μετά από εγκεφαλικό. Τη θυμούνται τα έξι βιολογικά και τρία θετά της παιδιά, καθώς και τα 17 εγγόνια και 9 δισέγγονά της.
Η έρευνα και η ανάπτυξη που πραγματοποίησε η Helen Murray Free, ο σύζυγός της Alfred Free, και οι συνάδελφοί τους, πιθανόν να έχει σώσει τη ζωή πολλών ανθρώπων, και έχει βελτιώσει κατά πολύ τη διαχείριση του διαβήτη.
Πηγή: The diabetes site
Helen Murray Free: Έφυγε από τη ζωή η γυναίκα που απλοποίησε την ανίχνευση γλυκόζης στα ούρα
