Νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Diabetes Care, απέδειξε ότι η μείωση του άγχους που συνδέεται με το διαβήτη τύπου 1, οδηγεί στη βελτίωση της αυτοδιαχείρισης του διαβήτη και του γλυκαιμικού ελέγχου.
Οι ερευνητές έχουν συνδέσει εδώ και καιρό την υπερβολική ανησυχία για τον έλεγχο της γλυκόζης του αίματος, και την αίσθηση ότι είναι κανείς ανίσχυρος μπροστά στο διαβήτη, με χειρότερο γλυκαιμικό έλεγχο και άλλα αποτελέσματα που έχουν σχέση με το διαβήτη. Όμως, η σχέση μεταξύ του κακού ελέγχου και της υπερβολικής ανησυχίας δεν είναι πάντα ξεκάθαρη, μιας και είναι αμφίδρομη. Ο σχεδιασμός της νέας έρευνας έχει ενδιαφέρον γιατί δεν βασίζεται σε απλή σύγκριση αποτελεσμάτων σε ανθρώπους με διαφορετικά επίπεδα ανησυχίας για τον διαβήτη. Αντίθετα, βασίστηκε στην δημιουργία ενός στοχευμένου προγράμματος, που επικεντρώθηκε στη μείωση του άγχους σχετικά με το διαβήτη.
Στην έρευνα συμμετείχαν 301 ενήλικες με διαβήτη τύπου 1 με μέση ηλικία 45 ετών και μέση τιμή A1c 8,8%. Οι ερευνητές χώρισαν τυχαία τους συμμετέχοντες σε δύο ομάδες, ώστε να μπορέσουν να παρακολουθήσουν ποιές παρεμβάσεις βοήθησαν στην μείωση του άγχους σχετικά με το διαβήτη. Η πρώτη ομάδα στόχευσε απευθείας στη μείωση του άγχους σχετικά με το διαβήτη, ψάχνοντας τρόπους να μειώσει το ψυχολογικό φορτίο που φέρει ένας άνθρωπος που πάσχει από διαβήτη μέσω της συζήτησης. Η δεύτερη ομάδα ακολούθησε μια προσέγγιση που είχε ως βάση την εκπαίδευση, για να διαπιστώσει αν η ενημέρωση σχετικά με το διαβήτη είχε αντίκτυπο στα επίπεδα άγχους. Οι συμμετέχοντες έλαβαν αξιολόγηση στην αρχή της έρευνας και 9 μήνες αργότερα. Ερευνήθηκαν το άγχος του διαβήτη όπως το αντιλαμβάνονταν οι ασθενείς, η αυτοφροντίδα, η τιμή της A1c, και η συχνότητα εμφάνισης υπογλυκαιμία.
Η μείωση του άγχους συνδέθηκε με καλύτερο γλυκαιμικό έλεγχο
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι ασχέτως σε ποια ομάδα ανήκαν οι συμμετέχοντες, η μείωση του άγχους του διαβήτη συνδέθηκε με καλύτερη αυτοφροντίδα του διαβήτη και καλύτερο γλυκαιμικό έλεγχο. Οι άνθρωποι που παρατήρησαν μείωση του άγχους, έχασαν λιγότερες δόσεις ινσουλίνης, προσάρμοζαν συχνότερα τις δόσεις της ινσουλίνης, εξέταζαν συχνότερα τη γλυκόζη του αίματός τους, και ήταν πιο πιθανό να υιοθετήσουν την χρήση συστήματος συνεχούς καταγραφής γλυκόζης. Επίσης είχαν λιγότερο συχνές περιπτώσεις υπογλυκαιμίας και η τιμή της A1c τους έτεινε να μειώνεται με το χρόνο.
Στο άρθρο αναφέρθηκε ότι οι συμμετέχοντες που ανήκαν στην ομάδα που ασχολήθηκε απευθείας με την καταπολέμηση του άγχους, παρατήρησαν μείωση στα επίπεδα άγχους συχνότερα απ’ ότι τα άτομα που ανήκαν στην ομάδα που ασχολήθηκε με την εκπαίδευση. Και οι δύο προσεγγίσεις είχαν κάποια επιτυχία, έτσι είναι πιθανό ότι μια παρέμβαση που θα βασίζεται και σε ψυχολογική και σε εκπαιδευτική προσέγγιση, θα μπορούσε να είναι πολύ αποτελεσματική στη μείωση του άγχους για το διαβήτη.
Οι ερευνητές έγραψαν ότι, σύμφωνα με τα πορίσματα, η μείωση του άγχους σχετικά με το διαβήτη δεν επηρεάζει άμεσα τα αποτελέσματα της γλυκόζης, αλλά «μέσω βελτιώσεων στην αυτοφροντίδα». Τα πορίσματα αυτά «υποστηρίζουν την σημασία της ενσωμάτωσης παρεμβάσεων σχετικά με το άγχος του διαβήτη στη διαχείριση της ασθένειας, ώστε να μεγιστοποιηθούν οι βελτιώσεις» στον έλεγχο της γλυκόζης.
Πηγή: Diabetes self management
