Μεταφέρουμε μεταφρασμένο το δεύτερο μέρος της συνέντευξης του Tom Karlya με την Morgan Panzirer που έχει γράψει το βιβλίο “Actually, I can”.
To Glykouli.gr θέλει να σας ευχηθεί χρόνια πολλά και καλές διακοπές!
DD: Η αδελφή σου η Caroline, που είναι τρία χρόνια μικρότερη από εσένα, διαγνώστηκε επίσης πριν τρία χρόνια. Μίλα μας για εκείνη την ημέρα.
MP: Λάμβανε μέρος σε κλινική δοκιμή και είχε όλα τα αντισώματα, κι έτσι ήμασταν προετοιμασμένοι για την εμφάνισή του. Όμως δεν γνωρίζαμε πότε θα εμφανιζόταν. Με έβλεπε να παλεύω μια ολόκληρη ζωή και πιστεύω ότι είναι πιο δύσκολο να σου λένε ότι μια μέρα θα συμβεί και σε εσένα, απ’ ότι να έρθει ως έκπληξη. Όταν διαγνώστηκε, το μεγαλύτερο άγχος μου και ο στόχος μου, ήταν να τη βοηθήσω με τη μετάβαση. Ξέρω πόσο δύσκολο είναι, ήθελα να τη βοηθήσω να καταλάβει. Σκεφτόμουν τρόπους με τους οποίους θα μπορούσα να είμαι εκεί και να της συμπαραστέκομαι.
DD: Αισθανόσουν ότι είχες υποχρέωση να την βοηθήσεις;
MP: Ναι βέβαια. Είναι πολύ καλή παίκτρια του λακρός. Ήταν πολύ σημαντικό για εμένα να καταφέρω να τη βοηθήσω να διαχειριστεί το διαβήτη της ώστε να συνεχίσει να παίζει. Να της δίνω συμβουλές σχετικά με τη διαχείριση του σακχάρου, όσο με άφηνε.
DD: Τα δυο μου παιδιά, η κόρη μου και ο μικρότερος αδερφός της, έχουν διαβήτη και η Kaitlyn μιλά στον αδελφό της με τρόπους που εγώ δεν θα μπορούσα. Πιστεύεις ότι μπορείς να λες στην Caroline πράγματα σχετικά με το διαβήτη που δεν μπορούσαν να λένε η μαμά και ο μπαμπάς σου;
(Η Morgan γελάει)
MP: Σίγουρα
DD: Μια από τις πολλές ιστορίες που βρήκα ενδιαφέρουσες είναι όταν η μητέρα σου πήγε για τρέξιμο και έπεσε πάνω στη Martha Stewart, γύρισε σπίτι, και λίγο αργότερα έβγαινες από το σπίτι για να εμφανιστείς στο σόου. Μπορείς να μοιραστείς μαζί μας αυτήν την ιστορία;
MP: Η μητέρα μου τρέχει πολύ μαζί με τη φίλη της. Ήμουν πολύ μικρή, αλλά θυμάμαι ότι η Martha Stewart έμενε πολύ κοντά μας, και έτρεχαν σε έναν χωμάτινο δρόμο, ενώ η Martha ήταν πάνω σε ένα από τα άλογά της, και άρχισαν να μιλάνε. Για κάποιο λόγο, που δεν είναι και σπάνια περίπτωση, η μητέρα μου της είπε ότι παλεύω με το διαβήτη και η Martha ενδιαφέρθηκε για το ταξίδι μας και είπε ότι θα ήθελε να βγούμε στο σόου της. Η μητέρα μου ήρθε σπίτι και είπε, «Ξέρεις ποιόν συνάντησα σήμερα;» Ήρθαν έτσι τα πράγματα και η μητέρα μου είπε μια μέρα: «Σήμερα δεν θα πας σχολείο, θα εμφανιστούμε σε μια τηλεοπτική εκπομπή». Πήγαμε στο στούντιο και φυσικά μια από τις πιο έντονες αναμνήσεις μου είναι η μητέρα μου να κλαίει μπροστά στην κάμερα. Ήμουν 7 ή 8 χρονών. Όμως πήγαμε στην εκπομπή, είχαμε μια ευκαιρία να εκπαιδεύσουμε κι άλλους.
DD: Γνωρίζω και συναναστρέφομαι με πολλούς ανθρώπους στην κοινότητα του διαβήτη και έχεις ένα χάρισμα που πολλοί θα ήθελαν να έχουν. Η θετική στάση σου είναι τόσο πρόδηλη στη ζωή σου. Πως κι έτσι;
MP: Πιστεύω ότι εν μέρει έχει να κάνει με την συγκυρία της διάγνωσής μου. Τα παιδιά είναι ανθεκτικά. Όταν διαγνώστηκα σε τόσο μικρή ηλικία ήμουν πολύ θυμωμένη. Όμως ήμουν εδώ. Είχα να κάνω επιλογές σχετικά με το πως θα με επηρέαζε στη ζωή μου. Θυμάμαι να σκέφτομαι «Λοιπόν, δεν μπορώ να το αποφύγω, οπότε μπορώ τουλάχιστον να κάνω το καλύτερο δυνατόν». Δεν είμαι σίγουρη ότι θα είχα την ίδια αντιμετώπιση αν η διάγνωση ερχόταν στην εφηβεία. Ήξερα ότι δεν υπήρχε επιλογή και στη φύση μου καθώς μεγάλωνα δεν ήταν να λυπάμαι τον εαυτό μου και να περπατώ με το κεφάλι σκυφτό. Θέλω να κάνω πράγματα, θέλω να φτάσω εκεί. Η αντιμετώπιση «θα αντιμετωπίσω οτιδήποτε έρχεται προς το μέρος μου» πραγματικά με βοήθησε.
DD: Πρέπει να σε ρωτήσω. Είναι τόσο εμφανές ότι η οικογένειά σου είναι τυχερή και σου έχει προσφέρει μια καταπληκτική ευκαιρία. Η μητέρα και ο πατέρας σου έχουν εργαστεί σκληρά και πρέπει να πω ότι δεν σου φαίνεται καθόλου ο τρόπος ζωής σου. Μας έχεις δώσει να καταλάβουμε ότι καταλαβαίνεις τη ζωή που σου έχει δοθεί. Και, παρ’ όλα αυτά, πουθενά στο βιβλίο, με την εξαίρεση της αναφοράς συνευρέσεων με διάσημους ανθρώπους (τον Πάπα, διάφορους Προέδρους, Διασημότητες) δεν αντίκρυσα την συμπεριφορά του προνομοιούχου και πραγματικά, η ικανότητά σου να είσαι προσγειωμένη στον κόσμο γύρω σου είναι σχεδόν αξιοζήλευτη, γιατί νομίζεις ότι συμβαίνει αυτό;
MP: Άλλη μια πολύ καλή ερώτηση. Και ειλικρινής. Ναι, γνωρίζω, αλλά ποτέ δεν έβλεπα τον εαυτό μου, και δεν ήθελα να τον θέσω, υπεράνω των άλλων. Πιστεύω ότι όλοι γύρω μας έχουν μια ιστορία να πουν. Μου αρέσει πολύ να γνωρίζω καινούριους ανθρώπους. Γνωρίζω καλά ότι η πρώτη εντύπωση που σου δίνει ένας άνθρωπος δεν είναι και η τελική. Μπορεί κανείς να υποφέρει στο σπίτι του και να μην γνωρίζουμε τίποτα. Μου αρέζει να γνωρίζω νέους ανθρώπους και μου αρέσει να κουβεντιάζω με όλους.
DD: Έχεις ήδη πει ότι η μητέρα και ο πατέρας σου σε μεγάλωσαν να δίνεις στους άλλους.
MP: Από τότε που ήμουν παιδί.
DD: Μου αρέσει να κλείνω τις συνεντεύξεις μου με ένα παιχνίδι. Θα πω μια λέξη ή φράση, πες μου ό,τι σου έρχεται στο μυαλό, είτε μια λέξη, είτε μια μικρή φράση. Έτοιμη;
MP: Ναι. Τρομάζω λίγο….
(Γελάμε και οι δύο)
DD: Να μιλάς δημόσια;
MP: Άγχος
DD: Διαβήτης;
MP: Εξοργιστικός
DD: Ο Πάπας Francis (τον οποίο έχει γνωρίσει);
MP: Φοβερός
DD: Ο Gideon (το άλογό της);
MP: Αγάπη (Γελά)
DD: Η αντιμετώπιση μιας μεταβολής του σακχάρου κατά τη διάρκεια μιας δραστηριότητας;
MP: Ένα από τα πιο αγχωτικά πράγματα.
DD: Karen Zlotnick (η δασκάλα αγγλικών της Morgan) ;
MP: Μια σημαντική επιρροή στη δημοσίευση του βιβλίου.
DD: Θεραπεία;
MP: Ελπίζω στη διάρκεια της ζωής μου
DD: Εργαλεία διαχείρισης;
MP: Έχουν βελτιωθεί τόσο πολύ μέσα στα 14 χρόνια που έχω διαγνωστεί.
DD: Μαμά και Μπαμπας;
MP: Με υποστηρίζουν όσο κανείς
DD: Caroline και Luke;
MP: Με διατηρούν προσγειωμένη και περνάμε πολύ καλά μαζί.
DD: Ελπίζω ότι αύριο θα…. Τι;
MP: (Σκέφτεται) Θα είναι γεμάτο με ό,τι θέλω να το γεμίσω.
DD: Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου. Έχω ήδη αναφέρει ότι η οικογένειά σου είναι πολύ σημαντική για τον κόσμο του διαβήτη. Από την σταθερή προσέγγιση του πατέρα σου ώστε να προχωράνε τα πράγματα, σε όλους εσάς. Και από τον τρόπο που υποστηρίζετε ο ένας τον άλλο. Ο τρόπος που εσύ, η μαμά σου, και όλοι εσείς δεν φοβάστε να μοιραστείτε την ιστορία σας ώστε να μάθουν και οι άλλοι. Σε ευχαριστώ για το χρόνο σου.
MP: Ευχαριστώ, πραγματικά ευχαριστήθηκα αυτή τη συνέντευξη.
Πηγή: Diabetes Dad
