Όταν η μικρή Kaitlyn διαγνώστηκε με διαβήτη τύπου 1

Όταν η μικρή Kaitlyn διαγνώστηκε με διαβήτη τύπου 1
Όταν η μικρή Kaitlyn διαγνώστηκε με διαβήτη τύπου 1

Η ιστορία που έχουμε ετοιμάσει σήμερα είναι μεταφρασμένη από το site T1 Everyday Magic, και είναι η ιστορία της διάγνωσης ενός μικρού κοριτσιού με διαβήτη τύπου 1 που ζει στην Καλιφόρνια της Αμερικής. Είναι μικρή και περιεκτική. Σας ευχόμαστε καλή ανάγνωση!

Μετά τη διάγνωση: Η ιστορία της Kim

Γειά σας, με λένε Kim. Εγώ και ο σύζυγός μου ο Evan έχουμε πέντε υπέροχα παιδιά. Εκτός από το γεγονός ότι έχουμε περισσότερα παιδιά από το συνηθισμένο, δεν διαφέρουμε από οποιαδήποτε άλλη οικογένεια στη Νότια Καλιφόρνια. Πηγαίνουμε στην παραλία, παίζουμε επιτραπέζια και κάνουμε βόλτες. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε η μικρότερη κόρη μας, η Keitlyn, διαγνώστηκε με διαβήτη τύπου 1 και η ζωή μας άλλαξε δραστικά.
Η πρώτη φορά που έμαθα τι σημαίνει διαβήτης ήταν όταν ο διαγνώστηκε ο ανιψιός μου ο Τζέημς. Ο καθημερινότητα με τις συνεχείς μετρήσεις, τις ενέσεις και τους υπολογισμούς, ήταν νέα για εμένα καθώς παρακολουθούσα τον James να περνά από τις αλλαγές που επιφέρει αυτή η χρόνια ασθένεια. Με χαρά έμαθα ό,τι χρειαζόταν για να τον φροντίσω και να βοηθήσω όποτε είχα τη δυνατότητα, δεν μπορούσα όμως να φανταστώ ότι αυτή η εμπειρία μου με το διαβήτη θα με βοηθούσε να φροντίσω ένα από τα δικά μου παιδιά.
Η Keitlyn ήταν πάντα ένα χαρούμενο κορίτσι, όταν όμως άρχισαν τα πρώτα σημάδια του διαβήτη, δεν τα αναγνώρισα. Δεν ήταν άρρωστη, απλώς είχε γκρίνια και κοιμόταν παραπάνω από το κανονικό. Μάλιστα, δεν μου είχε περάσει από το μυαλό ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, μέχρι που ένα βράδυ λειτούργησε το μητρικό μου ένστικτο. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ και το επόμενο πρωί κάλεσα την κουνιάδια μου την Jen και της είπα: «Ανησυχώ για την Kaitlyn. Έρχομαι να πάρω το μετρητή του James για να τη μετρήσω». Η Jen με περίμενε και μόλις με είδε με αγκάλιασε. Και όταν μέτρησα το σάκχαρο της Kaitlyn, ήταν όντως πολύ υψηλό.
Ο Evan κι εγώ πήραμε μερικά τηλέφωνα, πήγαμε στον παιδίατρο, και το επόμενο πρωί ήμασταν στο Νοσοκομείο Παίδων του Λος Άντζελες. Γυρίσαμε σπίτι με μια τσάντα γεμάτη ινσουλίνη, σύριγγες και τα απαραίτητα για τις μετρήσεις. Θα είναι λίγο να πω ότι τα βλέπαμε όλα βουνό. Και οι επόμενες εβδομάδες δεν ήταν καλύτερες. Η Kaitlyn κι εγώ κλαίγαμε, και απομακρυνόταν από εμένα κάθε φορά που χρειαζόταν να της τρυπήσω το δάχτυλο, ή να πιέσω τη βελόνα με την ινσουλίνη στο δέρμα της. Το χειρότερο ήταν να την κρατώ και να την παραρηγορώ, ενώ ήξερα ότι θα έπρεπε να το ξανακανώ σε δυο ώρες. Δεν μπορούσα να της πως ότι ήταν κάτι που θα περάσει και θα γίνει καλά. Νομίζω ότι το μόνο που μας βοήθησε να περάσουμε αυτές τις πρώτες εβδομάδες, ήταν η συμπαράσταση της οικογένειάς μας. Η Jen και ο άντρας της μας συμπαραστάθηκαν σε όλη τη διάρκεια της αλλαγής.
Τώρα, ο διαβήτης αποτελεί μέρος της καθημερινής μας ζωής. Η Kaitlyn είναι υγιής και χαρούμενη και μπορεί να κάνει όλα όσα θα έπρεπε να κάνει ένα κοριτσάκι στην ηλικία της. Έχει συνηθίσει τις μετρήσεις και τις ενέσεις, και δεν φαίνεται να την ενοχλούν πολύ τα τρυπήματα. Η αλήθεια είναι ότι μάλλον δεν θυμάται τη ζωή πριν από αυτό, αλλά ο διαβήτης έχει γίνει κάτι που αντιμετωπίζουμε με θετικότητα. Κάθε ημέρα μαθαίνουμε καινούρια πράγματα, και έχουμε δεθεί πολύ σαν οικογένεια.
Πηγή: T1 Everyday Magic

Total
51
Shares
Σχετικά άρθρα
Η Αγγλική Κοινότητα Ποδοσφαίρου των Διαβητικών
Περισσότερα

Η Κοινότητα Ποδοσφαίρου των Διαβητικών, ένα δίκτυο υποστήριξης ανθρώπων με διαβήτη που έχουν πάθος για ποδόσφαιρο

Τον Φεβρουάριο του 2017 δημιουργήθηκε η Κοινότητα Ποδοσφαίρου των Διαβητικών “Diabetes Football Community” με σκοπό να εξυπηρετήσει τις…