Συχνά, όταν ένας διαβητικός συζητά το γεγονός ότι διαγνώστηκε με κάποια σοβαρή επιπλοκή, υπάρχει μια φυσική τάση μεταξύ κάποιων ανθρώπων με διαβήτη Τύπου 1 να ρωτούν «Τι έκανε λάθος ο συγκεκριμένος άνθρωπος;». Η ερώτηση αυτή εξυπηρετεί έναν προστατευτικό μηχανισμό που προκύπτει όταν κάποιος έρχεται αντιμέτωπος με την πιθανότητα μιας δύσκολης ιατρικής έκβασης.
Η ιδέα της επιπλοκής-ως-ηθικό-συναίσθημα αρχικά μοιάζει να λειτουργεί καλά σε σχέση με τα διαθέσιμα στοιχεία, καθώς μια από τις καλύτερες στρατηγικές για να αποφύγει κάποιος τις επιπλοκές του διαβήτη τύπου 1 είναι ο καλό έλεγχος του σακχάρου. Ωστόσο, το αφήγημα αυτό ενδέχεται να είναι ψυχολογικά επιβαρυντικό για τους διαβητικούς Τύπου 1 που κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για να διαχειριστούν τα επίπεδα του σακχάρου, αλλά παρόλα αυτά έχουν σοβαρές επιπλοκές.
Πλέον, οι ερευνητές έχουν ανακαλύψει έναν νέο παράγοντα που εξηγεί γιατί κάποιοι διαβητικοί αποφεύγουν τις επιπλοκές που σχετίζονται με τη νόσο και άλλοι όχι. Η διαφορά βασίζεται εν μέρει στα γονίδια. Η νέα φινλανδική μελέτη έδειξε πως κάποιοι άνθρωποι που έχουν υποστεί δύο διαφορετικές γενετικές μεταλλάξεις, έχουν μικρότερο κίνδυνο αμφιβληστροειδοπάθειας και νεφρικής νόσου.
Η έρευνα του Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι και του Folkhälsan Research Centre μελέτησε το κατά πόσο συγκεκριμένες μεταλλάξεις μπορούν να αυξήσουν τη δυνατότητα του σώματος να μεταφέρει βιταμίνη B1 στα κύτταρα. Η βιταμίνη Β1 είναι μια βιταμίνη που βοηθάει στην αποφυγή επιπλοκών που προκαλούνται από υψηλά επίπεδα σακχάρου. Χρησιμοποιώντας δύο μεγάλες βάσεις δεδομένων με ασθενείς, οι ερευνητές μελέτησαν το γενετικό προφίλ ανθρώπων με διαβήτη Τύπου 1 και τη σοβαρότητα των επιπλοκών. Ανακάλυψαν πως όσοι είχαν τις δύο γενετικές μεταλλάξεις στο γονίδιο SLC19A3 είχαν λιγότερες πιθανότητες να διαγνωστούν με αμφιβληστροειδοπάθεια και νεφρική νόσο. Οι μεταλλάξεις αυτές βοηθούν τα κύτταρα να απορροφήσουν εύκολα την προστατευτική Β1, σύμφωνα με αναφορά του Medical Xpress.
Ο καλός έλεγχος του σακχάρου παραμένει ξεκάθαρα ο καλύτερος τρόπος να μειώσει κάποιος τον κίνδυνο σοβαρών επιπλοκών από τον διαβήτη Τύπου 1. Ωστόσο, έρευνες σαν αυτή, μας υπενθυμίζουν πως οι επιπλοκές δεν είναι αποτέλεσμα απλώς της αμέλειας του διαβητικού ατόμου για την φροντίδα του εαυτού του. Υπογραμμίζει επίσης την ανάγκη για καλύτερες θεραπείες, συμπεριλαμβανομένων και των γενετικών θεραπειών, ώστε να στηρίξουν τους ανθρώπους με διαβήτη και το αίτημά τους για καλή υγεία.
GlykouliGr
http://insulinnation.com
