Πριν από 25 χρόνια, διαγνώσθηκα με διαβήτη. Με ένα ζάχαρο που είχε φτάσει πάνω από 1,200 mg/dL (!!), ο οργανισμός μου έσβηνε αργά. Ήμουν 18 ετών και ουσιαστικά ξεκινούσα τη ζωή μου…
Σε αυτά τα 25 χρόνια, έχουν αλλάξει πολλά στη ζωή μου: κολέγιο, καριέρα, σχέσεις, γάμος, μητρότητα. Μια σταθερή όμως ήταν ίδια: ο διαβήτης.
Είχα διαβήτη πριν από 25 χρόνια. Έχω διαβήτη σήμερα. Θα έχω διαβήτη και αύριο.
Το ταξίδι μου έχει γεμίσε με συναισθήματα όλων των ειδών, συμπεριλαμβανομένων του φόβου και της χαράς. Έχω παλέψει με την κατάθλιψη που ήρθε σαν αποτέλεσμα του διαβήτη, και έχω βιώσει τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου, συμπεριλαμβανομένων της απόκτησης ενός μεταπτυχιακού, της αγάπης και η χαρά του να φέρεις ένα παιδί σε αυτόν τον κόσμο.
Και το ταξίδι μου με έφερε εδώ: στις DiabetesSisters. Πριν 25 χρόνια, δεν φανταζόμουν ότι θα ηγούμουν ενός οργανισμού που ασχολείται αποκλειστικά με την παροχή υποστήριξης και εκπαίδευσης στις γυναίκες που ζουν με διαβήτη. Έναν οργανισμό που συγκεντρώνεται στο να βρει τα κοινά σημεία σε μια ασθένεια που είναι τόσο διαφορετική για τον καθένα, και να τις φέρει κοντά.
Είμαι τόσο τυχερή. Είμαι τόσο ευγνώμων.
Ο διαβήτης με στοιχειώνει καθημερινά. Στίγμα, κριτική, παρεξηγήσεις. Πονάει όλο αυτό.
Χρόνια πριν, στο πάρτι πριν το γάμο μου, με ρώτησε μια καλοπροαίρετη παρευρισκόμενη, “Πρέπει πραγματικά να φας ένα κομμάτι από την τούρτα; Ξέρεις ότι έχετε διαβήτη”. Ντράπηκα, χαμογέλασα ευγενικά και δεν έφαγα την τούρτα.
Εκείνη τη στιγμή έπρεπε να κάνω τόσα πολλά πράγματα: Έπρεπε να την εκπαιδεύσω στη μέτρηση υδατανθράκων. Έπρεπε να της εξηγήσω ότι οι τιμές μου ήταν μια χαρά εκείνη την περίοδο. Έπρεπε να της εξηγήσω ότι ο ενδοκρινολόγος μου και εγώ είχαμε συζητήσει για τη γλυκοζυλιωμένη μου, που ήταν σε πάρα πολύ καλά επίπεδα και ότι αυτό μας έκανε χαρούμενους.
Και το σημαντικότερο, έπρεπε να έχω φάει το καταραμένο το κομμάτι.
Σε 25 χρόνια, έχω διαχειριστεί τον διαβήτη μου με τον τρόπο που είναι ο καλύτερος για μένα. Αυτό μπορώ να κάνω. Χωρίς κριτική από τον εαυτό μου ή τους άλλους. Χωρίς να επικρίνω τι κάνω σε σχέση με αυτό που κάνουν οι άλλοι.
Και στα επόμενα 25 χρόνια, θα συνεχίσω να κάνω μέτρηση για να δω τις τιμές μου, θα κλείνω τα ραντεβού με τον γιατρό μου και θα είμαι προληπτική όσον αφορά την υγεία μου.
Και την τούρτα; Πάντα θα την τρώω. Το έχω κερδίσει άξια.
