Όταν διαγνώσθηκα με διαβήτη τύπου 1 περίπου πριν από μια δεκαετία, ήταν δύσκολο να φανταστώ πως θα έβγαινε από αυτό κάτι θετικό. Ήμουν, φυσικά, ευγνώμων ότι υπάρχει θεραπεία με ινσουλίνη, όταν πριν από 100 χρόνια, αυτή η διάγνωση ήταν μια θανατική ποινή. Ωστόσο, δεν φανταζόμουν ότι το να περάσω τη πλειοψηφία των 20+ μου, αλλά και τώρα ένα μέρος των 30+ ετών μου με τον διαβήτη, θα οδηγήσει σε βαθιά ευγνωμοσύνη για το ότι άλλαξε το ποια είμαι.
Είμαι περισσότερο ευγνώμων
Πρώτα απ’ όλα, φυσικά, είμαι ευγνώμων για την ικανότητα να διαχειριστώ τον διαβήτη μου με τη βοήθεια της ινσουλίνης και της συνεχώς αναπτυσσόμενης τεχνολογίας. Ωστόσο, επίσης είμαι περισσότερο ευγνώμων, για τα μικρά, απλά, χαρούμενα πράγματα στη ζωή: το να έχω μια οικογένεια, την παρέα των κατοικιδίων μου, τον ηλιόλουστο καιρό, μια κούπα καφέ ή ένα πολύ νόστιμο γεύμα. Γιατί αποδίδω αυτές τις απλές εκτιμήσεις στην ύπαρξη του διαβήτη; Πιθανόν διότι η πάθηση με έκανε να καταλάβω ότι η κανονικότητα κάποιων πραγμάτων πρέπει να εκτιμάται και να μην θεωρείται ως δεδομένη. Συχνά σκέφτομαι την εξέλιξη στη φροντίδα του διαβήτη τον τελευταίο αιώνα, και είμαι πραγματικά ευγνώμων που μπορώ να έχω μια κανονική ζωή σήμερα.
Είμαι περισσότερο υπομονετική
Ρωτήστε οποιονδήποτε με ξέρει και θα σας πει ότι “Ελένη” και “υπομονή” δεν μπαίνουν στην ίδια πρόταση. Αυτό είναι αλήθεια, και το πιθανότερο να είναι ένα έργο που θα το δουλεύω όλη μου τη ζωή. Συνήθως προσπαθώ να ελέγχω όσα μπορώ, και είναι απίστευτα ενοχλητικό να περιμένω σε πράγματα που δεν μπορώ να ελέγξω. Σε αυτή την περίπτωση ο διαβήτης μου δίδαξε υπομονή. Περιπτώσεις όπως το να περιμένω να πέσει μια υπεργλυκαιμία ή το ανάποδο, έχουν συμβάλλει σημαντικά στη βελτίωση της υπομονής μου. Ενώ υπάρχουν και άλλες ασκήσεις, όπως το ράψιμο ή η κηπουρική, έχω κολλήσει με τον διαβήτη, οπότε τις περισσότερες μέρες κάνω μια αναπόφευκτη άσκηση στην υπομονή, είτε το θέλω είτε όχι.
Είμαι πιο συνεπής, σταθερή
Η διατήρηση των τιμών είναι κάτι που ξεχνάμε με τον διαβήτη τύπου 1. Πρέπει συνέχεια να είμαι σε εγρήγορση για ξαφνικές αλλαγές, ώστε να κάνω τις απαραίτητες αλλαγές ώστε να μείνω σταθερή όσο γίνεται. Ο ύπνος, τα γεύματα, η άσκηση και η διαχείριση του άγχους είναι μερικά από αυτά που παίζουν σημαντικό ρόλο στον έλεγχο των τιμών.
Το να είμαι σταθερή και σε εγρήγορση καθημερινά, με βοηθά να πετύχω τους στόχους μου. Σκέφτομαι τη ζωή με τον διαβήτη ως έναν μαραθώνιο και όχι έναν γρήγορο αγώνα, κάτι που βοηθά στους μακρυπρόθεσμους στόχους, αναγνωρίζοντας παράλληλα κάθε μικρό βήμα που κάνω ώστε να καταλήξω σε αυτό που θέλω.
Είμαι πιο ανθεκτική
Που θα ήμασταν όλοι χωρίς την ανθεκτικότητα;
Μερικές φράσεις από συγγραφείς που το έχουν πει σίγουρα καλύτερα από εμένα:
“Το μυστικό της ζωής, είναι να πέσεις επτά φορές, αλλά να σηκωθείς οκτώ.” – Paolo Coelho
“Ένα καλό μισό της τέχνης της ζωής είναι η ανθεκτικότητα.” – Alain de Botton
Στη διαχείριση του διαβήτη, έχω βιώσει ένα καλό ποσοστό αποτυχίας. Ωστόσο, δεν μπορώ να το αφήσω να με ρίξει. Για να είμαι πετυχημένη, έμαθα από τις αποτυχίες μου, συνέχισα, και ποτέ δεν τα παράτησα.
Δείχνω περισσότερη κατανόηση
Το να ζεις με μια αόρατη χρόνια πάθηση μου έχει μάθει τα πάντα, είναι τόσο συχνά που δεν ξέρουμε τι περνάνε οι υπόλοιποι άνθρωποι. Αυτές τις μέρες, όταν ένας άγνωστος είναι αγενής με μένα ή με προσπεράσει σε μια στροφή, πάντα του δίνω το “πλεονέκτημα της αμφιβολίας”.
“Να είσαι ευγενικός, γιατί όποιον και να συναντάς, σίγουρα δίνει μια σκληρή μάχη” – Ian MacLaren
Είμαι πιο παθιασμένη
Σήμερα, δουλεύω περίπου 60 ώρες τη βδομάδα. Το κάνω για πολλούς λόγους, αλλά ο κυριότερος είναι ότι είμαι πολύ παθιασμένη με το να βοηθώ τους ανθρώπους. Είμαι παθιασμένη με το να βοηθώ τους μαθητές μου να πετύχουν, ώστε να πετύχουν την καριέρα που θέλουν και ένα πτυχίο αργότερα στη ζωή τους. Είμαι εξίσου παθιασμένη με τη σύνδεση με άλλα μέλη στην ονλάιν διαβητική κοινότητα (και στη πραγματική ζωή), να μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας και να μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλο.
Συνοπτικά, η ζωή είναι σπάνια αυτό που φαντάζεστε ότι θα είναι. Αυτό, όπως μαθαίνω ξανά και ξανά, είναι πραγματικά καθορισμένο από πολλές απόψεις. Δεν μπορούμε πάντα να προβλέψουμε κάτι, αλλά μπορούμε να μάθουμε και να κάνουμε το καλύτερο με αυτό που μας δίνεται. Ο διαβήτης μου το έχει διδάξει αυτό, σίγουρα.
