Mια θεραπευτική καινοτομία στην επούλωση διαβητικού έλκους πέλματος ασθενούς με Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2 επιτεύχθηκε στο Διαβητολογικό Κέντρο της Α’ Προπαιδευτικής Κλινικής του ΑΠΘ στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ.
Συγκεκριμένα με τη θεραπεία αυτή έγινε τοπική εφαρμογή του αυξητικού παράγοντα στην περιοχή του μη επουλωμένου (άτονου) έλκους διαβητικού πέλματος, που συνέβαλε σε θεαματική επούλωση του και στην αποφυγή του ακρωτηριασμού του άκρου.
Για τη θεραπεία αυτή θα απονεμηθεί Βραβείο Αριστείας στην Έρευνα στη διδάκτορα του Τμήματος Ιατρικής, παθολόγο Ελένη Καρλάφτη και στον αναπληρωτή καθηγητή Παθολογίας- Διαβητολογίας της Α’ Προπαιδευτικής Παθολογικής Κλινικής της Σχολής Επιστημών Υγείας του ΑΠΘ, Τριαντάφυλλο Διδάγγελο (17/5 ώρα 19.30, στην Αίθουσα Τελετών της παλαιάς Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ). Η θεραπεία βραβεύτηκε και με το Βραβείο Καλύτερης Παρουσίασης από τον Οργανισμό για τη Μελέτη του Σακχαρώδη Διαβήτη ΕΑSD (European Association for the Study of Diabetes), τον Μάιο του 2018, στο πλαίσιο μετεκπαιδευτικού προγράμματος Κλινικής Διαβητολογίας που πραγματοποιήθηκε στην Τυφλίδα.
Η θεραπεία εφαρμόστηκε σε γυναίκα, η οποία προσήλθε με βαθύ επιμολυσμένο άτονο έλκος, παρά τους τακτικούς χειρουργικούς καθαρισμούς. Συγκεκριμένα, έγιναν τοποθετήσεις επιθεμάτων και τοπικές διηθήσεις με τον GM-CSF αυξητικό παράγοντα ανά 15 ημέρες, γύρω από τα χείλη του έλκους επί δίμηνο. Παρατηρήθηκε βαθμιαία επούλωση του έλκους με σχεδόν πλήρη σύγκλειση μετά από επτά μήνες.
Ο πρωτεύων τελικός στόχος της καινοτόμου θεραπείας, που ήταν η πλήρης επούλωση του έλκους, επιτεύχθηκε και αποφεύχθηκε ο ακρωτηριασμός του άκρου, παρόλο που φαινόταν αναπόφευκτος πριν από την έναρξη της θεραπείας.
Το συμπέρασμα που προέκυψε είναι ότι η τοπική εφαρμογή του αυξητικού παράγοντα GM-CSF στην περιοχή του μη επουλωμένου (άτονου) έλκους διαβητικού ποδιού, παρά τη βραχεία περίοδο εφαρμογής, συνέβαλε σε θεαματική επούλωση του έλκους και θεραπεία της φλεγμονής, αλλά κυρίως στην αποφυγή ακρωτηριασμού του άκρου.
Τα άτομα με Σακχαρώδη Διαβήτη παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης ελκών στα κάτω άκρα, ακόμη και από μικρά τραύματα. Περίπου ένας στους τέσσερις ασθενείς με Σακχαρώδη Διαβήτη θα αναπτύξει τέτοιο έλκος κατά τη διάρκεια της ζωής του. Τα έλκη αυτά, αποτελούν την κύρια αιτία (μη τραυματικών) ακρωτηριασμών. Η πλειοψηφία των ελκών είτε καθυστερεί να επουλωθεί ή δεν επουλώνεται ποτέ στα άτομα με Σακχαρώδη Διαβήτη. Τα χρόνια μη-επουλούμενα έλκη ευθύνονται για το 80% των ακρωτηριασμών στους διαβητικούς. Τα άτονα έλκη που αναπτύσσονται στο διαβητικό πόδι, που συχνά καθυστερούν να επουλωθούν, εμφανίζουν κίνδυνο επιμόλυνσης και επέκτασης της λοίμωξης στα οστά και κίνδυνο ακρωτηριασμού, με όλες τις λειτουργικές, ψυχολογικές και οικονομικές συνέπειες.
Πηγή: Medicalland.gr
