Ο Λεωνίδας Σωπρανίδης, είναι 23 ετών και είναι επαγγελματίας μποξερ. Διαγνώστηκε με διαβήτη τύπου 1 στην ηλικία των 2 ετών, όταν έπεσε σε κώμα και ήταν για κάποιο διάστημα κλινικά νεκρός. Η διάγνωση ήρθε σαν σοκ στην οικογένεια, ωστόσο αυτό δεν τον εμπόδισε από το να ασχοληθεί επαγγελματικά με τον αθλητισμό σε παγκόσμιο επίπεδο. Το Glykouli μίλησε μαζί του για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ένας άνθρωπος που πάσχει από διαβήτη και ασχολείται επαγγελματικά με τον αθλητισμό.
Δεν θυμάσαι καθόλου τη ζωή χωρίς διαβήτη. Πως τη φαντάζεσαι;
Σε ηλικία 2 ετών έπεσα σε κώμα απο υπεργλυκαιμία. Τώρα είμαι 23 ετών, οποτε ζω όλη μου την ζωή με τον διαβήτη. Δεν μπορώ να την φανταστώ πολύ διαφορετική χωρίς τον διαβήτη, παρα μόνο πιο εύκολη χωρίς συνεχείς υποχρεώσεις για την επιβίωση.
Πως σε αντιμετώπιζαν οι συμμαθητές σου και τα άλλα παιδιά της ηλικίας σου;
Οι συμμαθητές μου πολλές φορές με κοιτούσαν περίεργα, όταν σε κάθε μου γεύμα έκανα ένεση ινσουλίνης. Μου φαινόταν πολύ περίεργο που δεν είχα την άνεση να φάω ελεύθερα σαν παιδί, ό,τι και όποτε θέλω, και νομίζω πως αυτό με βοήθησε πολύ στο να πειθαρχησω στην συνέχεια της αθλητικής μου πορείας.
Έχεις αισθανθεί ποτέ στιγματισμένος;
Δεν μου έχει μείνει καμία ανεξί
τηλη στιγμή για να με θεωρήσω στιγματισμένο η διαφορετικό από κάθε φυσιολογικό παιδί.
Σε έχει εμποδίσει ο διαβήτης σε κάτι;
Ο διαβήτης δεν στάθηκε ποτε εμπόδιο σε κάτι, ούτε με απέτρεψε από το να συνεχίσω να προσπαθώ σε ό,τι κι αν κάνω στην ζωή μου, κυρίως στον αθλητισμό… Σίγουρα καταβάλω περισσότερη προσπάθεια από έναν υγιή άνθρωπο, αλλά νομίζω πως αυτό με κάνει ξεχωριστό αθλητή.
Είχες πάντα καλή ρύθμιση ή δυσκολεύτηκες σε κάποια περίοδο της ζωής σου;
Η αλήθεια είναι οτι όλοι θεωρούν πως, επειδή είμαι επαγγελματίας αθλητής, η ρύθμισή μου θα είναι τέλεια, αλλά δεν είναι τόσο εύκολο. Πολλές φορές κατεβαίνω και ανεβαίνω στα κιλά όπου πρέπει να αγωνιστώ, πράγμα που σημαίνει ότι αλλάζω συνεχώς δοσολογίες ινσουλίνης και έχω κακή ρύθμιση. Κάποιες φορές δυσκολεύομαι να το ρυθμίσω, αλλά σίγουρα δεν είναι στο χέρι του.
Τι ρόλο έπαιξαν οι γονείς σου στη σταδιοδρομία σου;
Να τονίσω ότι αν δεν είχα τον πατέρα μου να με σπρώξει στον αθλητισμό και να μου κολλήσει το μικρόβιο της πυγμαχίας, σίγουρα δεν θα είναι καταφέρει τίποτα. Ακόμα μου διηγείται την ιστορία που έπεσα σε κώμα. Το πρώτο πράγμα που ρώτησε τους γιατρούς ήταν αν θα μπορούσα να παίξω πυγμαχία όταν θα συνερχόμουν. Έχει αφοσιώσει την ζωή του σε εμένα. Δούλευε σε φορτηγό διεθνών μεταφορών και μπορεί να έκανε μήνες να γυρίσει στο σπίτι, μόνο και μόνο για να μπορέσει να με στηρίξει οικονομικά και να επενδύσει λεφτά πάνω μου από πολυ μικρή ηλικία. Μεγάλωσα σε αντίξοες συνθήκες και δύσκολο οικογενειακό περιβάλλον, αλλά δεν σταμάτησε στιγμή να πιστεύει ότι κάποια μέρα θα τον κάνω υπερήφανο.
Πως σε αντιμετωπίζουν οι συναθλητές σου;
Οι συναθλητές μου με αντιμετωπίζουν όπως κάθε συναθλητή τους. Διακρίνω πως με σέβονται και με αγαπάνε λίγο περισσότερο για την προσπάθεια που καταβάλω από πολύ μικρή ηλικία.
Έχεις καθόλου επιπλοκές του διαβήτη;
Η μόνη επιπλοκή που έχω υποστεί από τον διαβήτη είναι η περίοδος που έπεσα σε κώμα από λάθος διάγνωση των γιατρών.
Ποια συμβουλή έχεις να δώσεις στα νέα παιδιά με διαβήτη που θέλουν να ασχοληθούν με τον αθλητισμό;
Θέλω να τονίσω σε παιδιά που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη και κυρίως στους γονείς ότι το μόνο φάρμακο για τον διαβήτη είναι ο αθλητισμός και η γυμναστική, οπότε, έχοντας γνώση από πρώτο χέρι, συνιστώ όλοι οι διαβητικοί να αθλούνται είτε σε επίπεδο πρωταθλητισμού είτε σε επίπεδο ερασιτεχνικό.
Θεωρείς ότι η διαβητική κοινότητα στην Ελλάδα είναι ενεργή;
Θεωρώ πως σε κάθε κράτος διαφέρουν οι υποδομές που έχει σχετικά με την κάθε ασθένεια. Νομίζω πως είμαστε σε πολύ καλό επίπεδο.
Χρησιμοποιείς την καινούρια τεχνολογία, και αν ναι, ποια η γνώμη σου γι’ αυτήν;
Λόγω του αθλήματος που κάνω δεν έχω πολλές ευκαιρίες ώστε να δοκιμάζω την καινούρια τεχνολογία καθώς βγαίνει στην αγορά. Αυτό που θα ήθελα, θα ήταν να βρω μια λύση ώστε να γλυτώσω το συνεχές μέτρημα του σακχάρου ώστε να ρυθμίζεται πιο εύκολα.
Γλυκουλι
