Οι άνθρωποι που πάσχουν από διαβήτη έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης δερματοπάθειας και επιπλοκών που σχετίζονται με αυτήν. Οι δερματοπάθεια μπορεί να αποτελεί σύμπτωμα προδιαβήτη ή αδιάγνωστου διαβήτη. Ο οδηγός που δημοσιεύουμε εξηγεί τον τρόπο με τον οποίο ο διαβήτης επηρεάζει το δέρμα, τις πιο συνηθισμένες δερματικές παθήσεις που σχετίζονται με αυτόν, καθώς και τις πιθανές θεραπείες. Εαν εμφανίζετε κάποια από τα συμπτώματα καλό είναι να επισκεφτείτε το γιατρό σας.
Γιατί ο Διαβήτης επηρεάζει το δέρμα;
Τα αυξημένα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα μπορεί να οδηγήσουν σε απώλεια υγρών. Ένα από τα συμπτώματα του διαβήτη είναι η συχνή ούρηση, καθώς το σώμα προσπαθεί να αποβάλλει τη ζάχαρη. Τα μειωμένα επίπεδα υγρών στο σώμα, σημαίνουν ότι το ξηρό δέρμα είναι συνηθισμένο μεταξύ ανθρώπων με διαβήτη, ιδιαίτερα στα πόδια και τους αγκώνες. Όταν το δέρμα είναι ξηρό, είναι πιθανό να σκάσει και έτσι μπορεί να μολυνθεί ευκολότερα. Αυτό συνδυάζεται ένα άλλο σύμπτωμα του αυξημένου σακχάρου, που είναι η μειωμένη ικανότητα των λευκών αιμοκυττάρων να αποτρέψουν τις λοιμώξεις.
Επιπλέον, ο διαβήτης μπορεί να μειώσει την ικανότητα του σώματος να επουλώσει τις πληγές και να επανέλθει μετά από λοιμώξεις. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε επιπλέον επιπλοκές και προβλήματα με το δέρμα.
Ποιες παθήσεις του δέρματος συνδέονται με το διαβήτη
Η αύξηση των επιπέδων σακχάρου, ιδιαίτερα σε άτομα με αδιάγνωστο ή ανεξέλεγκτο διαβήτη, μπορούν να αυξήσουν την πιθανότητα εμφάνισης μιας σειράς προβλημάτων του δέρματος.
Άλλα προβλήματα του δέρματος συνδέονται με το διαβήτη, είτε για άγνωστους λόγους, είτε λόγω των διάφορων επιπλοκών που μπορούν να προκληθούν από αυτήν την ασθένεια. Υπολογίζεται ότι 30% των ανθρώπων με διαβήτη πάσχουν τουλάχιστον από μια δερματοπάθεια εξαιτίας του διαβήτη. Για κάποιες παθήσεις και για κάποιες κατηγορίες διαβητικών, η πιθανότητα αυτή αυξάνεται δραματικά.
Οι παθήσεις του δέρματος που σχετίζονται με τον διαβήτη είναι οι εξής:
- Ψωρίαση
- Μολυσματικό κηρίο
- Λεύκη
- Καντινίαση
- Διαβητική χειροαρθροπάθεια
- Διαβητική δερματοπάθεια
- Διαβητική πομφόλυγα (φουσκάλες)
- Διαβητικό Σκληροίδημα
- Έλκη των ποδιών
- Κνησμός
- Λιποειδική νεκροβίωση
- Δακτυλιοειδές κοκκίωμα
Ψωρίαση
Οι άνθρωποι που πάσχουν από διαβήτη τύπου 2 έχουν διπλάσιες πιθανότητες από ανθρώπους χωρίς διαβήτη να εμφανίσουν ψωρίαση. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτό μπορεί να οφείλεται σε γενετικούς παράγοντες. Όσοι πάσχουν από ψωρίαση θα πρέπει να κάνουν τακτικά εξετάσεις για διαβήτη και να δουν γιατρό αν εμφανίζουν άλλα συμπτώματα. Η ψωρίαση, που έχει ως χαρακτηριστικά το κόκκινο δέρμα με λευκές ή ασημένιες φολίδες, είναι αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος που αναγκάζει το σώμα να παράγει περισσότερα δερμοκύτταρα από τα κανονικά. Μπορεί να εμφανιστεί οπουδήποτε στο σώμα, αλλά συνήθως βρίσκεται στα γόνατα, τους αγκώνες και το πάνω μέρος του κεφαλιού. Η ψωρίαση προκαλεί κνησμό και τοπικό πόνο.
Έχει την τάση να εμφανίζεται και να εξαφανίζεται. Η ήπια έως μέτριας έντασης ψωρίαση αντιμετωπίζεται με ενυδατικές κρέμες και/ή κρέμες που έχουν βάση τα στεροειδή, ενώ για πιο σοβαρές περιπτώσεις υπάρχουν φάρμακα που λαμβάνονται είτε από του στόματος, είτε με ένεση. Κάποιες φορές, οι θεραπείες αυτές λειτουργούν καλύτερα συνδυαστικά και ο κάθε άνθρωπος χρειάζεται προσωποποιημένη θεραπεία, καθώς αυτά που λειτουργούν για ένα άτομο, δεν θα λειτουργούν απαραίτητα για κάποιο άλλο.
Μολυσματικό Κηρίο
Λοιμώξεις του δέρματος, όπως το μολυσματικό κηρίο, είναι συνηθισμένες σε ανθρώπους με διαβήτη. Το μολυσματικό κηρίο αποτελεί κοινή βακτηριακή λοίμωξη του δέρματος, η οποία προκαλεί την εμφάνιση φουσκαλών και φλυκταινών, που σκάνε και δημιουργούν κακάδι που έχει χαρακτηριστικό κίτρινο χρώμα. Συχνά είναι μικρές, και συνήθως εμφανίζονται γύρω από τη μύτη και το στόμα, αλλά μπορούν να εμφανιστούν και στον κορμό ή στα γεννητικά όργανα. Αν δεν αντιμετωπιστεί, μπορεί να επεκταθεί σε μεγαλύτερες περιοχές και είναι εξαιρετικά μεταδοτικό. Εφόσον αντιμετωπιστεί με αντιβίωση, είτε τοπικά, είτε από του στόματος, το μολυσματικό κηρίο θεραπεύεται μέσα σε μια εβδομάδα. Αν δεν αντιμετωπιστεί, θα περάσει μόνο του αλλά θα χρειαστεί περισσότερο χρόνο. Εκτός από φουσκάλες, κάποιοι μπορεί να έχουν αίσθημα ότι δεν είναι καλά, να αισθάνονται κόπωση, και κάποιες φορές, μπορεί να ανεβάσουν πυρετό.
Λεύκη
Η λεύκη, που συχνά συσχετίζεται με αυτοάνοσα νοσήματα, όπως ο διαβήτης τύπου 1 στην ενηλικίωση, θεωρείται η ίδια αυτοάνοση ασθένεια. Χαρακτηρίζεται από κηλίδες χωρίς χρώμα εξαιτίας της καταστροφής των ειδικών κυττάρων του δέρματος που περιέχουν την χρωστική ουσία, και αποκαλούνται μελανοκύτταρα.
Η λεύκη μπορεί να εμφανιστεί στο σώμα, αλλά και να επηρεάσει το χρώμα των μαλλιών, των βλεφαρύδων και των φρυδιών. Κάποιες φορές επηρεάζει σχετικά μικρές περιοχές του σώματος ή μπορεί να είναι πιο ευρεία. Η λεύκη δεν είναι οδυνηρή, και δεν προκαλεί άλλα προβλήματα εκτός από το γεγονός ότι κάνει το δέρμα πιο ευαίσθητο στον ήλιο κι έτσι όσοι πάσχουν από λεύκη πρέπει να φορούν επαρκές αντιηλιακό και να αποφεύγουν την έκθεση στον ήλιο. Ωστόσο, μπορεί να προκαλέσει άγχος και ντροπή στους ανθρώπους που πάσχουν.
Καντινίαση
Η λέξη Candida αναφέρεται σε μυκητισιακή μόλυνση. Η λέξη Intertrigo σημαίνει μόλυνση των πτυχών του δέρματος. Οι δυο τους συνδυάζονται να περιγράψουν μια μυκητησιακή μόλυνση σε διάφορα σημεία του σώματος, όπου το δέρμα δημιουργεί πτυχές, όπως τα γεννητικά όργανα, ο πρωκτός, οι μασχάλες, ανάμεσα στα δάκτυλα, και σε περιοχές όπου το υπερβολικό λίπος δημιουργεί πτυχές, όπως η κοιλιά, ή κάτω από το στήθος. Η καντινίαση έχει ως χαρακτηριστικά το ξηρό, κόκκινο δέρμα που πολλές φορές έχει πύο, ή προκαλεί κνησμό, και που μπορεί να έχει άσχημη μυρωδιά. Το δέρμα μπορεί να σπάσει και να αυξηθεί ο κίνδυνος βακτηριακής λοίμωξης. Προκαλείται από έλλειψη κυκλοφορίας του αέρα, ζέστη, υγρασία, τριβή και επαφή με ούρα, κόπρανα ή ιδρώτα.
Οι άνθρωποι με διαβήτη, ιδιαίτερα αυτοί που το σάκχαρό τους δεν είναι καλά ρυθμισμένο, έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καντινίασης, λόγω της αυξημένης γλυκόζης στο αίμα. Το βακτηρίδιο candida τρέφεται με ζάχαρη, και σε συνδυασμό με το ζεστό, υγρό περιβάλλον των πτυχών του δέρματος, δημιουργείται το τέλειο περιβάλλον για την ανάπτυξη αυτού του βακτηρίου. Για να αποφύγει κανείς αυτήν την δερματική πάθηση, είναι σημαντικό να ελέγχει τα επίπεδα σακχάρου είτε μέσω διατροφής, είτε με ινσουλίνη. Παχύσαρκοι και υπέρβαροι άνθρωποι έχουν περισσότερες περιοχές στις οποίες μπορεί να εμφανιστεί η καντινίαση, έτσι είναι καλό να διατηρείται ένα υγιές βάρος. Άλλες συμβουλές πρόληψης είναι να διατηρούνται καθαρές οι πτυχές του δέρματος, να είναι στεγνές με τη χρήση πούδρας, και να φοράμε φαρδιά, βαμβακερά ρούχα. Αντιμετωπίζεται με τοπικές αντιμυκητησιακές κρέμες, όπως η clotrimazole, ή, σε ποιο σοβαρές περιπτώσεις, η itraconzole ή ή fluconazole, που είναι αντιμυκητησιακές θεραπείες από του στόματος.
Διαβητικό Σκληρόδερμα
Για τους ανθρώπους που πάσχουν από διαβήτη τύπου 1, ιδιαίτερα για όσους πάσχουν αρκετά χρόνια, μια κοινή επιπλοκή είναι το διαβητικό σκληρόδερμα. Η πάθηση αυτή πλήττει περίπου το ένα τρίτο των ασθενών με διαβήτη τύπου 1. Πιστεύεται ότι το διαβητικό σκληρόδερμα προκαλείται από αντιδράσεις μεταξύ πρωτεϊνών του δέρματος σε συνδυασμό με τη γλυκόζη, και προκαλεί αύξηση στα τελικά προϊόντα της γλυκοζυλίωσης. Συμπτώματα του διαβητικού σκληροδέρματος είναι το σκληρό, κηρώδες, κίτρινο δέρμα που εμφανίζεται στα χέρια και προκαλεί μείωση της ευκινησίας των χεριών και των αρθρώσεων. Δεν υπάρχει θεραπεία εκτός της καλής διαχείρισης του διαβήτη τύπου 1.
Διαβητική Δερματοπάθεια
Αφορά το 1/3 περίπου των ανθρώπων με διαβήτη, και εμφανίζεται ως κόκκινες ή ανοικτές καφέ κυκλικές ή ωοειδείς κηλίδες. Συνήθως εμφανίζονται σε ασθενείς μεγαλύτερης ηλικίας ή σε ανθρώπους που πάσχουν από διαβήτη πάνω από 10 χρόνια και οι κηλίδες συνήθως έχουν φολιδωτή υφή, ενώ αργότερα οι κοπές βαθαίνουν. Οι κηλίδες εμφανίζονται πολύ συχνά στην κνήμη. Δεν υπάρχει θεραπεία άλλη από την βελτίωση του ελέγχου των επιπέδων του σακχάρου. Δεν είναι επιβλαβείς και δεν προκαλούν πόνο ή ενόχληση.
Διαβητικές πομφόλυγες (φουσκάλες)
Αναφέρεται και ως bullosis diabecticorum και πρόκειται για μεγάλες φουσκάλες με ακανόνιστο σχήμα. Μπορεί να έχουν μέγεθος από μισό έως και 20 εκατοστά, και συνήθως εμφανίζονται ξαφνικά, χωρίς να είναι επίπονες. Ευτυχώς η επιπλοκή αυτή του διαβήτη είναι σπάνια και οι φουσκάλες φεύγουν από μόνες τους ιδιαίτερα αν δεν τρυπηθούν. Αν τρυπηθούν οι ασθενείς θα πρέπει να είναι σε εγρήγορση για τον κίνδυνο μόλυνσης.
Σκληροίδημα
Πρόκειται για μια σπάνια ασθένεια του δέρματος, τα αίτια της οποίας παραμένουν άγνωστα. Συνδέεται με το διαβήτη τύπου 2, καθώς και με διαταραχές του ανοσοποιητικού, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα και άλλες ασθένειες. Το σκληροίδημα έχει ως χαρακτηριστικό το παχύ, σκληρό δέρμα, με υφή που θυμίζει φλούδα πορτοκαλιού. Οι περιοχές που έχουν προσβληθεί μπορεί να είναι και καφέ ή κόκκινες. Υπάρχουν τρία ήδη σκληροιδήματος, αλλά ο τρίτος τύπος είναι αυτός που συσχετίζεται με τον διαβήτη, αποκαλείται scleroedema diabeticorum και εμανίζεται στον λαιμό και ψηλά στην πλάτη.
Έλκη των ποδιών
Συχνά εμφανίζονται σαν φουσκάλες κάτω από το δέρμα, εξελίσσονται σε μικρά, κυκλικά έλκη και μπορούν να καταλήξουν σε μεγάλα έλκη. Τα διαβητικά έλκη των ποδιών συχνά δεν είναι επίπονα και γι’ αυτό οι ασθενείς αργούν να πάνε στο γιατρό με αποτέλεσμα να μολύνονται. Οι μολύνσεις μπορούν να γίνουν επικίνδυνες καθώς μπορεί να οδηγήσουν σε επιπλοκές όπως η γάγγραινα, η βακτηριακή μόλυνση, ή οστεομυελίτιδα (μόλυνση των οστών). Οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 2, και όσοι πάσχουν από διαβήτη για τουλάχιστον 10 χρόνια, είναι πιο εύκολο να εμφανίσουν έλκη των ποδιών. Είναι πιο συχνός μεταξύ ανδρών. Τα έλκη των ποδιών σχετίζονται με νευροπάθεια και έλλειψη αίσθησης στα άκρα, που συχνά επέρχεται ως αποτέλεσμα των υψηλών επιπέδων γλυκόζης, ιδιαίτερα για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Αυτό συμβαίνει γιατί ο πόνος που θα ειδοποιούσε μια αλλαγή θέσης, αλλαγή στα παπούτσια ή απλά για το γεγονός ότι υπάρχει μια βλάβη, δεν γίνεται αισθητός. Η αγωγή για τα έλκη των ποδιών μπορεί να συμπεριλαμβάνει την αγορά προστατευτικών παπουτσιών ή άλλων ειδών, το πλύσιμο, στέγνωμα και κάλυμα της περιοχής με επιδέσμους, θεραπεία με ένζυμα, αντιβιωτικά, αντιαιμοπεταλιακά ή αντιθρομβωτικά φάρμακα. Κάποιες φορές είναι αναγκαία η χειρουργική επέμβαση.
Κνησμός
Ο κνησμός συχνά συσχετίζεται με το διαβήτη για διάφορους λόγους. Συχνά αποτελεί σύμπτωμα των διάφορων δερματικών παθήσεων που έχουμε αναφέρει και συνδέονται με τον διαβήτη. Επίσης, μπορεί να είναι σύμπτωμα βλάβης στα νεύρα, ή νευροπάθειας που μπορεί να προκαλέσει ο διαβήτης.
Τα άτομα με διαβήτη είναι πιο πιθανό να έχουν υψηλά επίπεδα κυτοκινών στο σώμα – η παρουσία αυτών των πρωτεϊνών είναι γνωστό ότι προκαλεί φλεγμονή, που μπορεί με τη σειρά της να προκαλέσει κνησμό. Παρ’ ότι άνθρωποι που δεν το έχουν αντιμετωπίσει μπορεί να το θεωρήσουν ήσσονος σημασίας, ο κνησμός μπορεί να προκαλέσει όχι μόνο αίσθημα ανησυχίας, αλλά αγχώδη διαταραχή και κατάθλιψη, ή αϋπνία. Επιπλέον, το ξύσιμο με τα νύχια μπορεί να είναι επίπονο, αλλά να προκαλέσει δευτερεύουσες, πιο σοβαρές επιπλοκές, όπως μολύνσεις. Δεν είναι μόνο ανησυχητικό, αλλά μπορεί να είναι ένδειξη άλλων προβλημάτων, όπως νεφρική ή ηπατική ανεπάρκεια.
Γι’ αυτό είναι καλό τα άτομα με διαβήτη να βλέπουν γιατρό για τον κνησμό.
Στρατηγικές για την πρόληψη του κνησμού μπορεί να συμπεριλαμβάνουν την καλή διαχείριση του σακχάρου, τα φαρδιά, βαμβακερά ρούχα, επαρκή ενυδάτωση και την αποφυγή αρωματισμένων δερματικών προϊόντων. Η αγωγή συνήθως συνίσταται σε υποαλλεργικές ενυδατικές κρέμες χωρίς άρωμα και στην αντιμετώπιση των παραγόντων που προκαλούν τον κνησμό.
Λιποειδική Νεκροβίωση
Η Λιποειδική Νεκροβίωση προσβάλλει την κνήμη ανθρώπων που με διαβήτη που λαμβάνουν ινσουλίνη (και σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να προσβάλλει και μη διαβητικούς). Πρόκειται για μια φλεγμονώδη πάθηση του δέρματος που δεν έχει γνωστά αίτια. Είναι πιο συνηθισμένη στις γυναίκες και σε ανθρώπους με παχυσαρκία, προβλήματα με το θυροειδή, ή υπέρταση. Χαρακτηριστικό της πάθησης είναι οι φολιδωτές καφέ ή κίτρινες κηλίδες, ωοειδούς συνήθως σχήματος, που γυαλίζουν στο κέντρο. Το δέρμα στο σημείο της κηλίδας με το χρόνο λεπταίνει, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε τραυματισμό, ο οποίος μπορεί στη συνέχεια να μολυνθεί ή να πάρει καιρό για να ιαθεί. Για ήπιες περιπτώσεις μπορεί να μη χρειαστεί αγωγή και ο ασθενής θα πρέπει να παρακολουθεί μήπως υπάρξει χειροτέρευση, ή δευτερεύουσα μόλυνση. Στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να χορηγηθούν διάφορες θεραπείες, όπως τοπικά στεροειδή, αντιβιοτικά, τοπικές βιολογικές θεραπείες ακτινοβολία με UV/φωτοθεραπεία/ θεραπεία psoralens-UVA.
Δακτυλιοειδές κοκκίωμα
Η πάθηση αυτή αφορά περίπου 4% των ανθρώπων με διαβήτη και εμφανίζεται πιο συχνά σε γυναίκες. Αυτό το ασυμπτωματικό εξάνθημα προκαλείται από αυξημένα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα, αλλά μπορεί να προκληθεί και από αλλεργική αντίδραση σε φάρμακα, από τσίμπιμα εντόμου, εμβολιασμό, τραύματα, ή ακόμη και να αποτελεί σύμπτωμα άλλης ασθένειας, όπως η ηπατίτιδα. Συνήθως δεν χρειάζεται θεραπεία και φεύγει μόνο του μετά από 2 περίπου χρόνια. Ωστόσο, αν τα συμπτώματα προκαλούν προβλήματα, ή αν υπάρχουν άλλα θέματα σχετικά με την υγεία, θα πρέπει ο ασθενής να επισκεφτεί γιατρό, ο οποίος μπορεί να του συστήσει κάποια τοπική κρέμα.
Πηγή: thedermreview.com
