Μια ανασκόπηση 170 μελετών βρίσκει σταθερά στοιχεία ότι οι άνθρωποι είναι λιγότερο πιθανό να είναι παχύσαρκοι ή να έχουν διαβήτη εάν ζουν σε πόλεις όπου το περπάτημα και το ποδήλατο είναι ασφαλές και βολικό.
Τα ποσοστά διαβήτη και παχυσαρκίας μπορούν να μειωθούν μετατρέποντας πόλεις και πρωτεύουσες σε μέρη όπου είναι ασφαλές και βολικό το να ενθαρρύνεστε σε καθημερινή άσκηση, όπως το να περπατάτε, να κάνετε ποδήλατο ή να χρησιμοποιείτε τα δημόσια μέσα μεταφοράς αντί να οδηγείτε.
Η Gillian Booth στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο και οι συνεργάτες της ερεύνησαν περισσότερες από 170 προηγούμενες μελέτες και ανακάλυψαν σταθερά στοιχεία ότι οι άνθρωποι που ζουν σε περιοχές όπου το περπάτημα και το ποδήλατο αποτελούν πρακτικές επιλογές είναι πιο δραστήριοι και λιγότερο πιθανό να έχουν διαβήτη ή παχυσαρκία.
Μια μεγάλη μελέτη που θεώρησε η ομάδα της Booth περιλάμβανε 32.767 άτομα και διαπίστωσε ότι ο επιπολασμός της παχυσαρκίας μεταξύ των ενηλίκων που ζούσαν σε πόλεις και περιοχές φιλικές προς τους πεζούς ήταν 43 τοις εκατό, σε σύγκριση με το 53 τοις εκατό όσων ζούσαν σε περιοχές όπου το περπάτημα ήταν μια λιγότερο πρακτική επιλογή.
Μια άλλη μελέτη που περιελάμβανε ανάλυση αίματος 1,1 εκατομμυρίου ενηλίκων έδειξε επίσης τα οφέλη των περιοχών που είναι φιλικές για τους πεζούς. Τα άτομα με φυσιολογικά επίπεδα σακχάρου στο αίμα στην αρχή της μελέτης είχαν 20% περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν συμπτώματα προδιαβήτη οκτώ χρόνια αργότερα, εάν ζούσαν σε περιοχές που θεωρούνταν λιγότερο φιλικές για τους πεζούς.
Σύμφωνα με τη φιλανθρωπική οργάνωση Diabetes UK, η Εθνική Υπηρεσία Υγείας ξοδεύει 10 δισεκατομμύρια λίρες ετησίως για τη θεραπεία του διαβήτη, που είναι περίπου το 10 τοις εκατό του προϋπολογισμού της. Το NHS εκτιμά ότι το ένα τέταρτο των ενηλίκων του Ηνωμένου Βασιλείου είναι παχύσαρκοι και προβλέπει ότι το ετήσιο κόστος της θεραπείας της πάθησης θα φτάσει τα 9,7 δισεκατομμύρια £ έως το 2050. Το να γίνουν οι πόλεις ασφαλέστερες και πιο βολικές για το περπάτημα θα μπορούσε να είναι ένας οικονομικά αποδοτικός τρόπος αντιμετώπισης και για τις δύο αυτές επιδημίες.
Η Booth λέει ότι η μελέτη δείχνει ότι υπάρχει ρόλος για την πρόληψη καθώς και για τη θεραπεία με αυτές τις καταστάσεις και ότι η «ανεξέλεγκτη αστική εξάπλωση» που αφήνει τους ανθρώπους να βασίζονται στα αυτοκίνητα είναι μέρος του προβλήματος που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Πιστεύει ότι η λύση είναι μια δέσμη μέτρων που περιλαμβάνει διαβίωση μεγαλύτερης πυκνότητας με καταστήματα και υπηρεσίες σε κοντινή απόσταση, περισσότερα ποδήλατα και μονοπάτια και καλύτερες δημόσιες συγκοινωνίες.
«Οι άνθρωποι θα είναι πιο δραστήριοι αν μπορούν, εάν έχουν περισσότερες από αυτές τις υποδομές κοντά τους», λέει. «Υπάρχουν σταθερές ενδείξεις ότι εάν έχετε αυτές τις επιλογές διαθέσιμες, θα είναι πιο πιθανό να είστε σωματικά δραστήριοι. Ακόμα κι αν είμαστε πραγματικά καλοί στη διαχείριση του διαβήτη, αν έχετε ένα κύμα κρουσμάτων επειδή τόσοι περισσότεροι άνθρωποι νοσούν από την ασθένεια, δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά μετά την εκδήλωση της πάθησης», τονίζει η Booth.
