Τα άτομα με αορτική στένωση –μια μορφή καρδιακής βαλβιδικής νόσου κατά την οποία η αορτική βαλβίδα στενεύει και δεν ως αποτέλεσμα ανοίγει πλήρως– που έχουν διαβήτη και υψηλότερο επίπεδο A1C (ένα μέτρο μακροπρόθεσμου ελέγχου της γλυκόζης στο αίμα) συνδέεται με μεγαλύτερη εξέλιξη της στένωσης της αορτής, σύμφωνα με νέο άρθρο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό BMC Endocrine Disorders.
Σε άτομα με στένωση αορτής, η ροή του αίματος από την καρδιά στην κύρια αρτηρία που οδηγεί στο υπόλοιπο σώμα σας – την αορτή – συχνά μειώνεται ή ακόμα και εμποδίζεται. Αυτό σημαίνει ότι το σώμα σας μπορεί να μην πάρει αρκετό αίμα για να εκτελέσει τις λειτουργίες του με τον βέλτιστο τρόπο. Η στένωση της αορτής μπορεί να κυμαίνεται από ήπια έως σοβαρή και οι ήπιες μορφές της νόσου μπορεί να μην προκαλούν αξιοσημείωτα συμπτώματα. Αλλά είναι σημαντικό να προσδιορίσετε τις αιτίες όσο το δυνατόν νωρίτερα, έτσι ώστε η κατάστασή σας να παρακολουθείται ή να αντιμετωπίζεται όπως απαιτείται. Τα σημεία και τα συμπτώματα της πιο προχωρημένης στένωσης της αορτής μπορεί να περιλαμβάνουν καρδιακό φύσημα κατά την ακρόαση με στηθοσκόπιο, πόνο στο στήθος (στηθάγχη) με σωματική άσκηση, αίσθημα λιποθυμίας ή δύσπνοιας με καταπόνηση ή δραστηριότητα ή κόπωση. Εάν η κατάστασή σας απαιτεί θεραπεία, πιθανότατα θα υποβληθείτε σε χειρουργική επέμβαση ή άλλη επεμβατική διαδικασία για να βοηθήσετε στην επισκευή της αορτικής βαλβίδας ή να την βελτιώσετε.
Για την τελευταία μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν δεδομένα από 1.420 άτομα με ήπια έως μέτρια στένωση της αορτής τη στιγμή της εγγραφής στη μελέτη. Οι συμμετέχοντες είχαν αξιολογήσει την κατάστασή τους τη στιγμή της εγγραφής τους χρησιμοποιώντας ηχοκαρδιογράφημα (απεικόνιση με χρήση ηχητικών κυμάτων) και στη συνέχεια έκαναν αρκετούς γύρους παρακολούθησης απεικόνισης σε διαστήματα έξι μηνών ή περισσότερο. Στο τέλος της μελέτης, οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε τρεις διαφορετικές ομάδες — σε αυτούς χωρίς διαβήτη, σε αυτούς με καλά ελεγχόμενο διαβήτη (μέσος όρος A1C κάτω από 7,0% κατά την περίοδο της μελέτης) και σε αυτούς με κακώς ελεγχόμενο διαβήτη (μέσος όρος A1C 7,0% ή πιο ψηλά). Η διάμεση συνολική περίοδος παρακολούθησης ήταν 18,4 μήνες.
Η υψηλότερη μέση τιμή A1C συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο ταχύτερης εξέλιξης της στένωσης της αορτής
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι κατά τη διάρκεια της περιόδου παρακολούθησης υπήρξε μια συνολική σταδιακή αύξηση στη σοβαρότητα της αορτικής στένωσης μεταξύ των συμμετεχόντων στη μελέτη. Αλλά αυτή η εξέλιξη της νόσου δεν εμφανίστηκε με τον ίδιο ρυθμό στις τρεις διαφορετικές ομάδες A1C. Στην πραγματικότητα, συνδέθηκε αναλογικά με τα μέσα επίπεδα A1C των συμμετεχόντων — η αύξηση 1% στην A1C συνδέθηκε με 27% υψηλότερο κίνδυνο για ταχύτερη εξέλιξη της στένωσης της αορτής. Αυτό μεταφράστηκε σε 52% υψηλότερο κίνδυνο για επιταχυνόμενη εξέλιξη της στένωσης της αορτής μεταξύ των συμμετεχόντων με επίπεδο A1C 7,0% ή υψηλότερο, σε σύγκριση με συμμετέχοντες με χαμηλότερο επίπεδο A1C. Η σχέση μεταξύ υψηλότερου μέσου όρου A1C και αυξημένου κινδύνου για ταχύτερη εξέλιξη της αορτικής στένωσης φάνηκε ανεξάρτητα από το πόσο σοβαρή ήταν η αορτική στένωση των συμμετεχόντων στην αρχή της μελέτης.
«Σε ασθενείς με ήπια έως μέτρια [αορτική στένωση], ο βαθμός γλυκαιμικού ελέγχου συσχετίστηκε σημαντικά με την εξέλιξη της στένωσης της αορτής», κατέληξαν οι ερευνητές. «Ο πιο εντατικός γλυκαιμικός έλεγχος μπορεί να είναι ευεργετικός για την πρόληψη της εξέλιξης της στένωσης της αορτής σε ασθενείς με [διαβήτη]».
Διαβάστε ακόμα: Νέα έρευνα καθορίζει τις βέλτιστες τιμές A1c για την μείωση της πιθανότητας δεύτερου εγκεφαλικού ή καρδιακής προσβολής – Γλυκούλι (glykouli.gr)
Διαβήτης τύπου 2: Ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο από τις επιπλοκές – Γλυκούλι (glykouli.gr)
