Σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό JAMA Internal Medicine, η συμμετοχή σε προγράμματα άσκησης υπό επίβλεψη – με επίκεντρο είτε τη μέτρια ή έντονη άσκηση – συνδέθηκε με χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 σε μια περίοδο 10 ετών.
Η σωματική δραστηριότητα μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη του διαβήτη τύπου 2 με μερικούς διαφορετικούς τρόπους, μεταξύ άλλων με τη βελτίωση της ευαισθησίας στην ινσουλίνη και τη μείωση της αντίστασης στην ινσουλίνη. Η έρευνα έχει δείξει ότι η αύξηση της δραστηριότητας με τη μορφή υψηλότερου ημερήσιου αριθμού βημάτων συνδέεται με χαμηλότερο κίνδυνο για διαβήτη τύπου 2. Ακόμη και σε περιοχές με υψηλή ατμοσφαιρική ρύπανση – η οποία είναι γνωστό ότι αυξάνει τον κίνδυνο για διαβήτη τύπου 2 – η άσκηση μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του κινδύνου διαβήτη. Για τα άτομα που έχουν ήδη διαβήτη, η σημασία της τακτικής άσκησης δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί. Η μεγαλύτερη σωματική δραστηριότητα συνδέεται με λιγότερες αιχμές της γλυκόζης στο αίμα και η διακοπή περιόδων καθίσματος με σύντομες περιόδους μέτριας δραστηριότητας συνδέεται τόσο με χαμηλότερη αρτηριακή πίεση όσο και με χαμηλότερη γλυκόζη στο αίμα. Η σωματική δραστηριότητα συνδέεται με χαμηλότερο κίνδυνο για άνοια σε άτομα με διαβήτη τύπου 2 που διαγνώστηκε πρόσφατα και ο συνδυασμός αερόβιας άσκησης και προπόνησης με βάρη συνδέεται με μεγαλύτερη μακροζωία.
Για την τελευταία μελέτη, οι ερευνητές ενδιαφέρθηκαν να αξιολογήσουν εάν η συμμετοχή σε ένα πρόγραμμα άσκησης επί 12 μήνες είχε κάποια επίδραση στον κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 σε μια περίοδο παρακολούθησης 10 ετών. Οι συμμετέχοντες ήταν 220 ενήλικες με παχυσαρκία και μη αλκοολική λιπώδη νόσο του ήπατος (NAFLD), ένας συνδυασμός που συνδέεται με υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη. Περίπου τα δύο τρίτα των συμμετεχόντων ήταν γυναίκες και η μέση ηλικία των συμμετεχόντων στην αρχή της μελέτης ήταν 54. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν τυχαία σε μία από τις τρεις ομάδες μελέτης για την αρχική περίοδο μελέτης των 12 μηνών – με μία ομάδα όπου ολοκλήρωσε μια εποπτευόμενη έντονη πρόγραμμα άσκησης, μια δεύτερη ομάδα ένα εποπτευόμενο πρόγραμμα μέτριας άσκησης και μια Τρίτη ομάδα κανένα πρόγραμμα άσκησης υπό επίβλεψη, όπως σημειώνεται σε ένα άρθρο για τη μελέτη στο MedPage Today.
Η εποπτευόμενη άσκηση συνδέεται με μειωμένο κίνδυνο διαβήτη 10 χρόνια αργότερα
Μετά την αρχική περίοδο της μελέτης, όλοι οι συμμετέχοντες ενθαρρύνθηκαν να ακολουθήσουν έναν υγιεινό τρόπο ζωής που περιελάμβανε τακτική σωματική δραστηριότητα. Μέχρι το τέλος της 10ετούς περιόδου παρακολούθησης, το 81,4% των συμμετεχόντων παρέμενε στη μελέτη. Οι συμμετέχοντες που συμμετείχαν στις εποπτευόμενες ομάδες δραστηριότητας μείωσαν τα επίπεδα σωματικής τους δραστηριότητας τα επόμενα 10 χρόνια — σε σημείο που δεν ήταν πλέον σημαντικά διαφορετικό από την ομάδα που δεν ολοκλήρωσε την υπό επίβλεψη άσκηση. Ωστόσο, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο κίνδυνος εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 ήταν χαμηλότερος στις ομάδες άσκησης υπό επίβλεψη κατά την περίοδο παρακολούθησης.
Οι ερευνητές σημείωσαν ότι κατά την αρχική περίοδο μελέτης, τα μέλη της εποπτευόμενης ομάδας άσκησης έλαβαν οδηγίες να μην αλλάξουν τη διατροφή τους με κανέναν τρόπο. Ενώ το σωματικό βάρος έτεινε να είναι ελαφρώς χαμηλότερο στις ομάδες άσκησης υπό επίβλεψη μετά από δύο χρόνια και 10 χρόνια παρακολούθησης, αυτές οι διαφορές δεν ήταν στατιστικά σημαντικές. Η περίμετρος της μέσης, ωστόσο, ήταν σημαντικά διαφορετική μεταξύ των τριών ομάδων μετά από 10 χρόνια.
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η υπό επίβλεψη μέτρια έως έντονη άσκηση θα μπορούσε να είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για τη διαχείριση της παχυσαρκίας και τη μείωση του κινδύνου για διαβήτη τύπου 2 σε άτομα με αυξημένο κίνδυνο διαβήτη. Είναι πιθανό, φυσικά, ότι μια μεγαλύτερη διάρκεια άσκησης υπό επίβλεψη θα μπορούσε να βοηθήσει στη μείωση του κινδύνου για διαβήτη τύπου 2 ακόμη περισσότερο, το οποίο είναι ένα θέμα που θα μπορούσε να διερευνήσει μελλοντική έρευνα.
