Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη, δεν είμαστε εντελώς σίγουροι πόσες ασθένειες καλύπτει η ταμπέλα “διαβήτης“. Αλλά δεν έχει σημασία τι προκαλεί το σώμα μας να παλεύει με τα επίπεδα γλυκόζης, είναι μια σοβαρή νόσος που απαιτεί καθημερινή φροντίδα. Επιστήμονες δουλεύουν σκληρά προκειμένου να βρουν θεραπεία, νέους τρόπους αντιμετώπισης, και καλύτερες τεχνικές διαχείρισης για τα εκατομμύρια παγκοσμίως που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη.
Ακολουθούν ορισμένες από τις τελευταίες εξελίξεις που πρέπει να ξέρετε.
1. Εμφυτεύματα που παράγουν ινσουλίνη και παράγονται από βλαστοκύτταρα
Κλινικές δοκιμές ξεκίνησαν την προηγούμενη χρονιά για δοκιμές για μια συσκευή σε μέγεθος πιστωτικής κάρτας που περιλαμβάνει κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη, που προέρχονται από βλαστοκύτταρα.
Προηγούμενες έρευνες έδειξαν ότι τα εμφυτεύματα θα μπορούσαν να ωριμάσουν και να λειτουργήσουν μέσα στους ασθενείς. Μαζί με με μια ομάδα εθελοντών που ξεκίνησαν τις δοκιμές τον Ιανουάριο, η νέα μελέτη θα μας πει σύντομα αν η τεχνολογία μπορεί να βοηθήσει τα άτομα με διαβήτη τύπου 1.
2. Ολοκαίνουργια βήτα κύτταρα
Ο διαβήτης τύπου 1 αναπτύσσεται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου “σβήνει” τα βήτα κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη στο πάγκρεας.
Αλλά φαίνεται ότι ένας άλλος τύπος ανώριμων βήτα κυττάρων κρύβεται μέσα στο πάγκρεας, και οι επιστήμονες νομίζουν ότι είναι πιθανό να τα χρησιμοποιήσουν για να αποκαταστήσουν τη λειτουργία του πάγκρεας.
3. Μια κοινή φαρμακευτική αγωγή για την πίεση
Ένα φάρμακο στη λίστα των αναγκαίων φαρμάκων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ίσως να έχει κάποιον άλλο σκοπό, που παρεμποδίζει ένα μόριο που εφαρμόζεται στην αυτοάνοση απόκριση που μπορεί να προκαλέσει διαβήτη τύπου-1.
Ονομάζεται Μεθυλντόπα, η χημική ένωση έχει ήδη μια σημαντική δουλειά για την αντιμετώπιση της υψηλής αρτηριακής πίεσης σε έγκυες γυναίκες και παιδιά. Μένει να δούμε αν μπορεί να μειώσει τις επιπτώσεις του διαβήτη κάτα κάποιο τρόπο, αλλά το γεγονός ότι χρησιμοποιείται ήδη για κάποιο σκοπό, είναι πολύ σημαντικό.
4. Μια μοναδική μεταμόσχευση
Μια γυναίκα, με σοβαρή περίπτωη διαβήτη τύπου 1, πέρασε μια ολόκληρη χρονιά χωρίς ινσουλίνη, χάρη σε ένα πειραματικό μόσχευμα
Οι γιατροί εμφύτευσαν κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη σε μια λιπαρή μεμβράνη στην κοιλότητα του στομάχου, και η επιτυχία της εγχείρισης ανοίγει το δρόμο για περισσότερους ανθρώπους που λαμβάνουν τεχνητά παγκρέατα.
5. Μια ακραία δίαιτα
Μια κλινική δοκιμή που έγινε σε 298 εθελοντές στο Ηνωμένο Βασίλειο τη χρονιά που μας πέρασε, διαπίστωσε ότι ένα πρόγραμμα έντονης διαχείρισης του βάρους θα μπορούσε να θέσει τον διαβήτη τύπου 2 σε ύφεση για εκείνους που χάνουν σημαντικό βάρος.
Τα υποκείμενα περιορίστηκαν σε διατροφή 850 θερμιδών την ημέρα για 3-5 μήνες, καταναλώνοντας κυρίως σούπες και υγιεινά ροφήματα, πριν αρχίσουν να έχουν περισσότερες επιλογές.
6. Φακοί επαφής για την παρακολούθηση της γλυκόζης
Μέχρι να βρεθεί η θεραπεία, πάντα θα χρειάζεται ο έλεγχος των σακχάρων. Ελέγχοντας τη γλυκόζη μέσω των δακρύων, χρησιμοποιώντας έναν “έξυπνο” φακό επαφής, ή ελέγχοντας τον ιδρώτα με μελάνι που αλλάζει χρώμα, μπορεί να είναι λιγότερο επεμβατικό από τη λήψη αίματος.
7. Η μοναξιά θα μπορούσε να μας κάνει επιρρεπείς
Μέχρι να κάνουμε μια λίστα από γενετικούς παράγοντες αλλά και του τρόπου ζωής μας που επηρεάζουν την ινσουλινοαντίσταση, υπάρχουν πολλά ακόμα να μάθουμε.
Μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα και περιελάμβανε 3000 υποκείμενα μεταξύ των ηλικιών 40 ως 75, βρέθηκε ότι υπάρχει μια σημαντική σχέση μεταξύ της κοινωνικής απομόνωσης και του διαβήτη τύπου 2.
Δεν είναι ξεκάθαρο ποια μπορεί να είναι η σύνδεση, αλλά οι φίλοι, ο κοινωνικός περίγυρος και οι συγκάτοικοι, μπορούν να κάνουν τη διαφορά.
8. Το μεξικάνικο ψάρι που ζει σε σπήλαια εξελίχθηκε σε διαβητικό
Ενώ η ανάπτυξη της ινσουλινοαντίστασης είναι κακά νέα για τους ανθρώπους, το ζώο χωρίς μάτια που ζει στις σπηλιές του Μεξικού (Mexican cavefish) φαίνεται ότι εξέλιξε μια νέα έκδοση του υποδοχέα ινσουλίνης που καθιστά δυσκολότερη την δέσμευση της ορμόνης.
Αυτό δεν έιναι ακριβώς ένα πρόβλημα για το ψάρι, που έχει αναπτύξει και άλλες λειτουργίες που το βοηθούν. Μελετώντας τη βιολόγία του μπορεί να ρίξει φως στο πως αναπτύσσεται ο διαβήτης στους ανθρώπους, και μπορεί ακόμα να οδηγήσει σε νέες θεραπείες.
