Οι γυναίκες που έχουν αναπτύξει διαβήτη τύπου 1 πριν την ηλικία των 10 ετών, πεθαίνουν κατά μέσο όρο σχεδόν 18 χρόνια νωρίτερα από τις γυναίκες που δεν έχουν διαβήτη. Οι άντρες σε αντίστοιχη κατάσταση χάνουν περίπου 14 χρόνια ζωής. Οι ζωές των ασθενών που διαγιγνώσκονται σε ηλικία 26-30 συντομεύουν κατά μέσο όρο σχεδόν 10 χρόνια, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στο βρετανικό περιοδικό υγείας The Lancet.
“Αυτοί οι αριθμοί μας ήταν άγνωστοι μέχρι σήμερα και είναι πολύ θλιβερό. Η μελέτη δείχνει ότι πρέπει να κάνουν μεγαλύτερη προσπάθεια στην διαχείριση τνω ασθενών που διαγιγνώσκονται σε μικρή ηλικία προκειμένου να μειωθούν τα ρίσκα των επιπλοκών και των πρώιμων θανάτων”, λέει ο Araz Rawshani, ερευνητής στη Sahlgrenska Academy και τη Swedish National Diabetes Registry.
Η έρευνα βασίζεται σε εκτεταμένο υλικό από το μητρώο, το οποίο παρακολούθησε 27.195 άτομα με διαβήτη τύπου 1 κατά μέσο όρο για δέκα χρόνια. Η ομάδα συγκρίθηκε με 135.178 ελέγχους από τον γενικό πληθυσμό που δεν είχαν διαβήτη, διατηρώντας την ίδια κατανομή όσον αφορά το φύλο, την ηλικία και τον τόπο διαμονής.
Ενώ οι ερευνητές γνώριζαν ήδη ότι ο διαβήτης τύπου 1 συνδέεται με χαμηλότερο προσδόκιμο ζωής, μέχρι τώρα δεν ήταν σαφές εάν και το πόσο το φύλο και η ηλικία κατά την έναρξη της ασθένειας επηρεάζουν τόσο το προσδόκιμο ζωής όσο και τον κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων.
Η πιθανότητα σοβαρής καρδιαγγειακής νόσου αποδείχθηκε γενικά 30 φορές υψηλότερη για εκείνους που εμφάνισαν διαβήτη τύπου 1 πριν από την ηλικία των δέκα ετών. Με διάγνωση διαβήτη ηλικίας σε ηλικία 26-30 ετών, ο αντίστοιχος κίνδυνος αυξήθηκε κατά έξι φορές.
Μία από τις μεγαλύτερες αυξήσεις του κινδύνου που παρατηρήθηκαν στη μελέτη περιελάμβανε τις καρδιακές προσβολές σε γυναίκες που εμφάνισαν διαβήτη τύπου 1 πριν από την ηλικία των δέκα ετών. Ο κίνδυνος για αυτές τις γυναίκες είναι 90 φορές υψηλότερος απ ‘ό, τι στους ανθρώπους χωρίς διαβήτη.
“Η μελέτη ανοίγει τις δυνατότητες εξατομικευμένης περίθαλψης. Γνωρίζουμε με σιγουριά ότι εάν διατηρήσουμε έναν καλό έλεγχο σακχάρου σε αυτούς τους ασθενείς, μπορούμε να μειώσουμε τον κίνδυνο καρδιαγγειακής βλάβης. Αυτό καθιστά σημαντικό να μελετηθούν προσεκτικά τόσο τα φάρμακα που βασίζονται σε αποδεικτικά στοιχεία όσο και τα σύγχρονα τεχνολογικά βοηθήματα για μετρήσεις σακχάρου αίματος και χορήγηση ινσουλίνης σε ασθενείς που διαγνώστηκαν με διαβήτη τύπου 1 σε νεαρή ηλικία“, αναφέρει ο Araz Rawshani.
Και συνεχίζει λέγοντας: “Ταυτόχρονα, η μελέτη πρέπει επίσης να εξεταστεί υπό το πρίσμα της τεράστιας προόδου που έχει σημειωθεί τις τελευταίες δεκαετίες. Η διαχείριση του διαβήτη τύπου 1 είναι σήμερα εξαιρετικά περίπλοκη, με σύγχρονα εργαλεία για την παρακολούθηση της γλυκόζης, την παροχή ινσουλίνης και τη διαχείριση των καρδιαγγειακών παραγόντων κινδύνου. Όσοι ζουν σήμερα με διαβήτη και εκείνοι που θα αποκτήσουν αργότερα την ασθένεια, θα απολαύσουν μακρύτερες και υγιέστερες ζωές τα επόμενα χρόνια“.
Ο διαβήτης τύπου 1 είναι μια από τις συνηθέστερες χρόνιες παθήσεις που επηρεάζουν τα παιδιά στη Σουηδία. Η πλειοψηφία διαγιγνώσκεται μεταξύ των ηλικιών 10 και 14 ετών. Ο αριθμός των διαγνώσεων μεταξύ των παιδιών αυξάνεται και το ποσοστό είναι από τα υψηλότερα στον κόσμο.
“Από την πλευρά του ασθενούς η μελέτη αυτή είναι εξαιρετικά σημαντική. Ξαφνικά μπορούμε να απαντήσουμε σε ερωτήσεις σχετικά με τις επιπλοκές και το προσδόκιμο ζωής που προηγουμένως δεν μπορούσαμε να απαντήσουμε. Τώρα υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι η επιβίωση εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ηλικία κατά την οποία ο ασθενής αναπτύσσει την ασθένεια και ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών“, τονίζει ο Araz Rawshani.
