Ο διαβήτης είναι μια ασθένεια που πλήττει την ανθρωπότητα εδώ και χιλιάδες χρόνια. Όμως, παρά το γεγονός ότι γνωρίζουμε την ύπαρξή του από παλιά, ακόμη γίνονται τεράστιες ανακαλύψεις σχετικά με το πως η εκδηλώνεται η ασθένεια.
Η διάκριση μεταξύ διαβήτη τύπου 1 και τύπου 2 έγινε πριν από αιώνες, όμως οι διάφοροι υπο-τύποι είναι πολλοί. Τώρα, ερευνητές από την Αγγλία ανακάλυψαν νέα στοιχεία που υποδεικνύουν ότι ο διαβήτης τύπου 1 αποτελείται από δύο διαφορετικούς ενδότυπους. Σε αυτούς τους τύπους που ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά, έχουν δώσει την ονομασία T1DE 1 (type 1 diabetes endotype 1) και T1DE 2 (type 1 diabetes endotype 2).
Μέχρι τώρα, γνωρίζαμε ότι ο διαβήτης χωρίζεται σε δύο κύριους τύπους, τον 1 και τον 2, ωστόσο τα επιστημονικά ευρήματα των τελευταίων χρόνων καταρρίπτουν αυτόν τον διαχωρισμό καλώντας για περαιτέρω έρευνα. Στη διάρκεια των χρόνων έχουν ανακαλυφθεί διάφοροι τύποι διαβήτη, ενώ ο διαβήτης τύπου 2 φαίνεται πως τελικά είναι πιο πολύπλοκος απ’ ότι μέχρι τώρα νομίζαμε.
Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη έρευνα, ο διαβήτης τύπου 1 περικλείει περισσότερες από μια παθήσεις και ο διαχωρισμός φαίνεται να γίνεται με βάση την ηλικία των ασθενών την στιγμή που γίνεται η διάγνωση.
Προηγούμενες έρευνες από την ίδια ομάδα του Πανεπιστημίου του Exeter, το 2014 και 2016 είχαν καταλήξει στη υπόθεση ότι μπορεί να υπάρχουν διάφορες ανοσοπαθολογικές διαδικασίες που καταλήγουν στην εκδήλωση του διαβήτη τύπου 1, και άρα διαφορετικοί ενδότυποι της ασθένειας. Η υπόθεση αυτή τώρα υποστηρίζεται από τα νέα ευρύματα.
Στη νέα έρευνα που έγινε, οι ερευνητές ανέλυσαν δείγματα παγκρέατος από περίπου 130 παιδιά και νεαρά άτομα που είχαν πρόσφατα διαγνωστεί με διαβήτη τύπου 1. Τα αποτελέσματα έδειξαν δύο εντελώς διαφορετικές καταστάσεις ως προς την ποσότητα της προϊνσουλίνης στον οργανισμό. Η προϊνσουλίνη είναι η ορμόνη που δημιουργείται στο πάγκρεας και εκκρίνεται πριν από την ινσουλίνη.
Σε παιδιά που ο διαβήτης εκδηλώθηκε σε ηλικία μικρότερη των 7 ετών, δεν γινόταν σωστή επεξεργασία της προϊνσουλίνης με αποτέλεσμα αυτή να εκκρίνεται από τα παγκρεατικά νησίδια ταυτόχρονα με την ινσουλίνη, πράγμα που σημαίνει ότι η ποσότητα της προϊνσουλίνης που μετατράπηκε σε ινσουλίνη δεν ήταν επαρκής.
Αντίθετα, σε δείγματα που λήφθηκαν από ασθενείς που διαγνώστηκαν σε ηλικία άνω των 13 ετών, η προϊνσουλίνη και η ινσουλίνη δεν βρίσκονταν στον ίδιο χώρο, γεγονός που υποδεικνύει ότι η διαδικασία παραγωγής της ορμόνης ήταν πιο ομαλή.
Επιπλέον, και στους δύο ενδότυπους παρατηρήθηκε η αυτοάνοση καταστροφή των κυττάρων που παράγουν την ινσουλίνη στα παγκρεατικά νησίδια, με διαφορετικό όμως ρυθμό. Όπως είχε φανεί και στις παλαιότερες έρευνες, στα παιδιά που είναι μικρότερα των 7 ετών η διαδικασία καταστροφής είναι πιο επιθετική.
“Τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι ο διαβήτης τύπου 1 χωρίζεται σε διαφορετικές παθήσεις ανάλογα με την ηλικία κατά την οποία γίνεται η διάγνωση και η διαφορά αυτή μπορεί να διαπιστωθεί ιστολογικά,” εξηγούν οι ερευνητές στο κείμενο της μελέτης.
“Αυτό που εισηγούμαστε είναι ότι οι διαφορές αυτές αποτελούν ενδότυπους της ασθένειας και προτείνουμε να προσδιορίζονται με τις ονομασίες type 1 diabetes endotype 1 (T1DE 1) (ενδότυπος 1 του διαβήτη τύπου 1) και type 1 diabetes endotype 2 (T1DE 2) (ενδότυπος 2 του διαβήτη τύπου 1).”
Ο ενδότυπος 1 εμφανίζεται σε παιδιά μικρότερα των 7 ετών, ενώ ο ενδότυπος 2 εμφανίζεται σε παιδιά μεγαλύτερα των 13 ετών. Στην ηλικία μεταξύ 7 και 13 μπορεί να εμφανιστεί οποιοσδήποτε από τους δύο ενδότυπους.
Οι ερευνητές αναφέρουν ότι αυτή η διχοτομία μπορεί στο μέλλον να αποδειχθεί ότι δεν είναι επαρκής για να περιγράψει την όλη ετερογένεια που παρατηρείται σε άτομα που εμφανίζουν διαβήτη τύπου 1, αλλά θεωρούν ότι όσο λαμβάνονται υπόψη περισσότερες μεταβλητές θα προσδιοριστούν και περισσότεροι ενδότυποι.
Χωρίς περισσότερες έρευνες οι ερευνητές δεν γνωρίζουν που θα μας οδηγήσει αυτό το εύρημα, ωστόσο για τώρα αναφέρουν ότι η ηλικία κατά την οποία γίνεται η διάγνωση μπορεί να προσφέρει σημαντικά στοιχεία για τον ενδότυπο του διαβήτη και την επακόλουθη παθολογία. Ελπίζουν ότι αυτό το στοιχείο θα τους βοηθήσει μια μέρα να μπορέσουν να αναπτύξουν θεραπείες συγκεκριμένες για τον κάθε ενδότυπο.
Η Elizabeth Robertson, επικεφαλής του ερευνητικού τομέα στο Diabetes UK αναφέρει ότι “Η εποχή που θα μπορέσει να αποτραπεί η επίθεση του ανοσοποιητικού που καταλήγει στην εμφάνιση του διαβήτη τύπου 1 είναι ένα βήμα πιο κοντά. Στο μεταξύ, είναι σημαντικό να αντιληφθούμε την πολυπλοκότητα της πάθησης ώστε να αναπτυχθούν όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικές θεραπείες”.
Ακολουθεί σχετικό βίντεο.
Πηγή: Science Alert
