Η διαταραχή του χεριού που είναι γνωστή ως εκτινασσόμενος δάκτυλος ή τενοντοελυτρίτιδα ή δάκτυλο δίκην σκανδάλης (δάκτυλο της σκανδάλης – trigger finger) είναι πιο συχνή σε άτομα με διαβήτη που έχουν υψηλότερο επίπεδο A1C (ένα μέτρο μακροπρόθεσμου ελέγχου της γλυκόζης στο αίμα), σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Diabetes Care.
Όπως σημείωσαν οι συγγραφείς της μελέτης, ο διαβήτης είναι γνωστό ότι αυξάνει τον κίνδυνο εκτινασσόμενου δακτύλου – μια επώδυνη διαταραχή κατά την οποία τα δάχτυλα ενός ατόμου κλειδώνουν σε μια λυγισμένη θέση. Αλλά δεν ήταν προηγουμένως γνωστό, με βεβαιότητα, εάν ο καλός έλεγχος της γλυκόζης στο αίμα μειώνει τον κίνδυνο εκτινασσόμενου δακτύλου – όπως ακριβώς μειώνει τον κίνδυνο για πολλές διαφορετικές πιθανές επιπλοκές του διαβήτη. Ο εκτινασσόμενος δάκτυλος αναπτύσσεται όταν η προστατευτική μεμβράνη των καμπτήρων μυών – που εμπλέκονται όταν κουλουριάζετε τα δάχτυλά σας – γίνεται υπερβολική. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι αυτός ο ιστός μεγαλώνει υπερβολικά λόγω της μακροχρόνιας έκθεσης σε υψηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα, προκαλώντας τη γλυκοζυλιωμένη – που σημαίνει ότι σχηματίζονται δεσμοί μεταξύ της γλυκόζης και των πρωτεϊνών στον ιστό.
Για την τελευταία μελέτη, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από το Σουηδικό Εθνικό Μητρώο Διαβήτη και το μητρώο μιας περιοχής στη νότια Σουηδία, το οποίο περιλάμβανε 9.682 ενήλικες με διαβήτη τύπου 1 και 85.755 ενήλικες με διαβήτη τύπου 2 μεταξύ 2004 και 2019. Οι ερευνητές ενδιαφέρθηκαν να εξετάσουν στη σχέση μεταξύ των επιπέδων A1C και των περιπτώσεων εκτινασσόμενου δακτύλου, όπως τεκμηριώνεται στα ιατρικά αρχεία των συμμετεχόντων. Κατά την περίοδο της μελέτης, υπήρξαν συνολικά 757 τεκμηριωμένες περιπτώσεις πυροδότησης σε άτομα με διαβήτη τύπου 1 και 2.152 τεκμηριωμένες περιπτώσεις σε άτομα με διαβήτη τύπου 2.
Κατά τη σύγκριση των περιπτώσεων του εκτινασσόμενου δακτύλου με τα επίπεδα A1C, οι ερευνητές προσαρμόστηκαν για διάφορους παράγοντες που θα μπορούσαν να έχουν αυξήσει τον κίνδυνο είτε για τον εκτινασσόμενο δάκτυλο είτε για χειρότερο έλεγχο της γλυκόζης στο αίμα – συμπεριλαμβανομένης της ηλικίας, του φύλου, της διάρκειας του διαβήτη, του δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ, α. μέτρο του σωματικού βάρους που λαμβάνει υπόψη το ύψος) και την αρτηριακή πίεση. Αφού έκαναν αυτές τις προσαρμογές, διαπίστωσαν ότι ένα μοτίβο αυξημένης A1C συνδέθηκε με 26% υψηλότερο κίνδυνο εκτινασσόμενου δακτύλου σε γυναίκες με διαβήτη τύπου 1 και 40% υψηλότερο κίνδυνο στους άνδρες με τύπου 1. Επίσης συνδέθηκε με 14 % υψηλότερος κίνδυνος εκτινασσόμενου δακτύλου σε γυναίκες με διαβήτη τύπου 2 και 12% υψηλότερος κίνδυνος στους άνδρες με διαβήτη τύπου 2.
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα υψηλότερα μακροπρόθεσμα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα συνδέονται με υψηλότερο κίνδυνο εκτινασσόμενου δακτύλου τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες με διαβήτη, με τον υψηλότερο κίνδυνο να εμφανίζεται στους άνδρες με διαβήτη τύπου 1. «Η βέλτιστη θεραπεία του διαβήτη φαίνεται να είναι σημαντική για την πρόληψη των επιπλοκών του διαβητικού χεριού», έγραψαν – αν και δεν είναι σαφές εάν ο καλός έλεγχος της γλυκόζης στο αίμα μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση του εκτινασσόμενου δακτύλου ή οποιασδήποτε άλλης επιπλοκής του χεριού, μόλις αναπτυχθεί. Απαιτείται περισσότερη έρευνα για την καλύτερη κατανόηση της σχέσης μεταξύ του ελέγχου της γλυκόζης στο αίμα και των προβλημάτων των χεριών σε άτομα με διαβήτη.
