Όταν οι τιμές γλυκόζης μου είναι στα ύψη, τα συναισθήματα που αισθάνομαι είναι μακριά και πλησιάζουν: από ήπια απελπισία μέχρι απόλυτη απογοήτευση. Αλλά το συναίσθημα που έχω μάθει να καλώ για την σωστή αντιμετώπιση των υψηλών τιμών είναι η υπομονή.
Υπάρχουν πάντα μερικές εξαιρέσεις, αλλά σε γενικές γραμμές, βρίσκω τις υπογλυκαιμίες λίγο πιο εύκολες στον χειρισμό τους: απλά πίνω λίγο χυμό ή “χτυπάω” μερικές ταμπλέτες γλυκόζης και όλα καλά. Φυσικά υπάρχουν πολλές άλλες απογοητεύσεις με τις υπογλυκαιμίες, τόσο που να πρέπει να κάτσω στον καναπέ για μερικά λεπτά προκειμένου να σταθεροποιηθεί η κατάσταση σε ρυθμό που να μη βράζει το αίμα μου, αλλά γενικά, το περνάω γρήγορα.
Για μένα, οι υπεργλυκαιμίες μοιάζουν να παίρνουν τόσο πολύ χρόνο να θεραπευθούν. Παίρνει τόσο, τόσο, τόσο πολλή ώρα για την ινσουλίνη για να δράσει. Μερικές φορές μια υπεργλυκαιμία μπορεί να κρατήσει από 6 ως 8 ώρες. Και είναι τόσο απογητευτικό!
Στην αρχή, υπάρχει αισιοδοξία. Είναι απλά ένας αριθμός, σωστά ;!
Ο αριθμός είναι απλά ένα κομμάτι πληροφοριών που χρησιμοποιώ για τη διαχέιριση του διαβήτη μου. Η προσέγγιση που ακολουθώ, είναι να κάνω τη διορθωτική δόσημου και να περιμένω τουλάχιστον 90 με 120 λεπτά προτού αξιολογήσω αν χρειάζεται και άλλη διόρθωση ή όχι. Δεν το ακολουθώ όμως πάντα. Μερικές φορές, μπορώ να δω ότι οι υδατάνθρακες που έφαγα ακόμα μετατρέπονται σε γλυκόζη και οι τιμές μου ακόμα ανηφορίζουν, οπότε μπορεί να κάνω και άλλη ινσουλίνη για να βάλω ένα αδιέξοδο στα επίπεδα γλυκόζης.
Μετά υπάρχει αναμονή
Τα πρώτα 90 λεπτά δεν είναι καθόλου άσχημα. Είναι όταν ελέγχω πάλι τις τιμές μου, και ο αριθμός δεν πήγε κάτω, αλλά πάνω! Και μερικές φορές θα γίνει ακόμα και αν έχω κάνει μια προληπτική διόρθωση. Οπότε κάνω άλλη μια διόρθωση και περιμένω άλλα 90 λεπτά.
Τότε τα νεύρα μου μετατρέπονται σε απογοήτευση.
Μερικές φορές μια υπεργλυκαιμία μπορεί να μείνει 6 με 8 ώρες. Μερικές φορές αυτές οι 6 με 8 ώρες είναι κατά τη διάρκεια της νύχτας, οπότε βάζω ξυπνητήρια προκειμένου να κάνω μετρήσεις.
Αυτό είναι το σημείο που παλεύω με την υπομονή μου και ίσως να ενδώσω στην απογοήτευση μου με ένα bolus οργής.
Σύμφωνα με μια γνωστή ιστοσελίδα, το Bolus οργής ορίζεται ως: “η πράξη της ταλαιπωρίας από μια υπεργλυκαιμία για αρκετή ώρα ή χωρίς λόγο και η δόση ινσουλίνης που ακολουθεί ως αντίποινα”.
Και μετά από 2 ώρες, έχω μια υπογλυκαιμία!
Έτσι όταν άνθρωποι μιλάνε για τη διατήρηση των τιμών τους στο κανονικό επίπεδο και το συζητούν με χαλαρότητα, λες και υπάρχει κάποιο κόλπο, τους κοιτώ κάπως έτσι…
