Όσο δύσκολο κι αν είναι να μεταφέρουμε σε έναν έφηβο την σοβαρότητα της ασθένειας του διαβήτη και την ανάγκη για καλή διαχείρισή της, είναι κάτι που πρέπει να γίνει, προκειμένου να αποφευχθούν οι επιπλοκές. Πως όμως μπορεί κανείς να μεταφέρει στον έφηβο τη σοβαρότητα της ασθένειας;
Αισθάνονται ανίκητοι
Τα εφηβικά χρόνια είναι γεμάτα γρήγορες και μεγάλες αλλαγές. Το σώμα των εφήβων μεγαλώνει απότομα, ενώ αλλάζει δραστικά και ο συναισθηματικός τους κόσμος. Οι έφηβοι καλούνται να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις που ενέχει η διαχείριση μιας χρόνιας ασθένειας σε μια περίοδο που όλη τους η ζωή γυρίζει γύρω από το σχολείο και τους φίλους τους.
Οι έφηβοι και οι νεαροί ενήλικες έχουν την τάση να αισθάνονται ανίκητοι, ενώ αρνούνται να πάρουν μέτρα πρόληψης για να φροντίσουν το σώμα τους. Συχνά οι έφηβοι παραμελούν τη διαχείριση του διαβήτη τους, σημάδι ότι αισθάνονται κόπωση λόγω της ασθένειας.
Να τους τρομάξουμε;
Όταν η επικοινωνία είναι δύσκολη, φαίνεται αδύνατο να μεταφέρουμε στους έφηβους την σοβαρότητα του να δώσουν προτεραιότητα στη διαχείριση του διαβήτη. Πολλές φορές δεν θέλουν να ακούσουν τι έχουμε να πούμε, και στις χειρότερες περιπτώσεις, προσπαθούμε να τους τρομάξουμε λέγοντάς τους ιστορίες με άσχημη έκβαση, απειλώντας τους, μιλώντας για τις επιπλοκές. Κάτι τέτοιο, όμως, μπορεί να έχει αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που θέλουμε, αφού μπορεί να οδηγήσει τους έφηβους στην διακοπή επικοινωνίας, στην παραίτηση και σε διαταραγμένο πρόγραμμα φαγητού.
Η Lynn από την Pennsylvania λέει:
«Με εμένα δεν λειτουργεί η τακτική εκφοβισμού, και δεν την χρησιμοποιεί κανείς απ’ όσους ξέρω. Η καλύτερη στήριξη για μένα ήταν όταν οι άνθρωποί μου αποφάσισαν να μην τρώνε υδατάνθρακες. Αν η οικογένειά μου κατανάλωνε υδατάνθρακες θα ήταν πιο δύσκολο για μένα να μην το κάνω. Κατά τ’ άλλα δεν μιλάμε πολύ για το διαβήτη μου… καμιά φορά που θα δοκιμάσουμε ένα καινούριο γεύμα, οι γονείς μου μπορεί να με ρωτήσουν πως επηρέασε το σάκχαρό μου.»
Η Cora προσθέτει ότι:
«Τα νέα παιδιά με διαβήτη τύπου 1 καταβάλλονται πολύ από την κριτική και την τακτική εκφοβισμού. Στην ουσία πρόκειται για λεκτική κακοποίηση γιατί δεν επικεντρωνόμαστε στο πρακτικό μέρος αυτών που λέει ο γονιός. Οι νέοι άνθρωποι ακούνε βαριά κριτική σχετικά με την προσπάθειά τους να ελέγξουν το διαβήτη τους και το παίρνουν προσωπικά. Αυτό που περνάει όμως είναι «είσαι κακός», «είσαι τεμπέλης», ή «είσαι ανίκανος»».
Η τακτική εκφοβισμού είναι επιβλαβής γιατί απομακρύνει τον έφηβο και κατά πάσα πιθανότητα δεν έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα (να δώσουν δηλαδή περισσότερη σημασία στον διαβήτη τους). Υπάρχουν πιο υγιείς τρόποι να βοηθήσει κανείς έναν άνθρωπο με διαβήτη.
Η ειλικρίνεια δεν είναι ανάγκη να είναι τρομακτική
Είναι σημαντικό να μην προσπαθούμε να τρομάξουμε τον έφηβο με την απειλή των επιπλοκών, ή ενός σκοτεινού και τρομακτικού μέλλοντος. Αντίθετα, μπορούμε να γίνουμε παραδείγματα προς μίμηση, υιοθετώντας έναν υγιεινό τρόπο ζωής που θα επηρεάσει όλη την οικογένεια.
Η Meryl λέει,
«Από την εμπειρία μου, το καλύτερο που μπορεί να κάνει κανείς, είναι να προσφέρει στον έφηβο φαγητό που του αρέσει και μπορεί να φάει, και να μην γκρινιάζει.»
Τα καλά νέα είναι ότι οι έφηβοι που προσαρμόζονται στις αλλαγές που φέρνει η ενηλικίωση, κάποια στιγμή θα αναλάβουν τη διαχείριση του διαβήτη τους, και χάρη στη τεχνολογία, θα τα πάνε καλά. Ο ανταγωνισμός και η αποφυγή ευθυνών θα σταματήσουν. Στο μεταξύ δείτε μερικές τεχνικές που μπορούν να βοηθήσουν εσάς και τα παιδιά σας να περάσετε αυτήν την περίοδο μεταβολής.
1. Να είστε εκεί για να τα ακούτε
Ο ανταγωνισμός μεταξύ ενός εφήβου με διαβήτη και των γονιών του, έγκειται στην ανάγκη των παιδιών να αισθάνονται πιο ανεξάρτητα και στην ανάγκη οι γονείς να πρέπει να παραδώσουν ένα μέρος της διαχείρισης του διαβήτη. Αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να είστε διαθέσιμοι να μιλήσετε με τα παιδιά σας, να ακούτε τις επιθυμίες και τις ανάγκες τους. Αν ζητούν αυτονομία και χώρο, να τους τον παραχωρήσετε, αλλά και να τους υπενθυμίζετε την ευθύνη τους (μπορείτε να τους δείξετε τις μετρήσεις τους, ή τα δεδομένα της αντλίας). Με αυτόν τον τρόπο μπορείτε να ψάξετε μαζί για λύσεις στα προβλήματα και να διαμορφώσετε στρατηγικές σχετικά με τα θέματα που προκύπτουν.
2. Βρείτε έναν καλό ειδικό
Βρείτε έναν ειδικό γιατρό με τον οποίο μπορεί να συνεργαστεί ο έφηβος, και να θυμάστε ότι η επικοινωνία είναι βασικός παράγοντας. Είναι επίσης σημαντικό να βρείτε έναν καλό διατροφολόγο, νοσηλευτή και οικογενειακό γιατρό. Διαπιστώστε αν το παιδί σας αισθάνεται άνετα να μιλάει με τους γιατρούς του, να μοιράζεται μαζί τους τις ανησυχίες του και να υπερασπίζεται τον εαυτό του κατά τη διάρκεια των ιατρικών επισκέψεων. Αυτό είναι βασικό για μια καλή διαχείριση του διαβήτη καθώς έτσι οι έφηβοι αναλαμβάνουν περισσότερη ευθύνη για τη φροντίδα τους και προχωρούν μπροστά.
3. Φέρτε τα σε επαφή με άλλους έφηβους με διαβήτη
Μπορείτε να γράψετε το παιδί σας σε κατασκήνωση διαβήτη ή σε κάποιο κοντινό γκρουπ υποστήριξης για άτομα με διαβήτη. Καλό είναι να τους δείξετε ότι δεν είναι μόνοι και να βρείτε ευκαιρίες να γνωρίσουν άλλα παιδιά της ηλικίας τους που παλεύουν με τα ίδια θέματα. Συνήθως, όταν τα παιδιά βρουν φίλους που βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση, η διαχείριση του διαβήτη βελτιώνεται γιατί αυτό που τα έκανε διαφορετικά από τους άλλους, ξαφνικά τα εντάσσει σε ένα κοινωνικό σύνολο.
4. Ψάξτε συμβουλευτική τόσο για το παιδί όσο και για την οικογένεια
Κάποιες φορές τα παιδιά χάνουν το ενδιαφέρον τους στην διαχείριση του διαβήτη λόγω κατάθλιψης, που είναι συχνότερη στα άτομα με διαβήτη. Οι έφηβοι με κατάθλιψη δεν έχουν πάντα τα συνηθισμένα συμπτώματα, όπως κλάμα, οι εξάρσεις θυμού και οι αλλαγές στις συνήθειες του ύπνου και της διατροφής. Παρ’ όλα αυτά, όταν ένας έφηβος σταματά να ασχολείται με τη διαχείριση του διαβήτη, είναι να σαν να ζητά βοήθεια. Είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να βρείτε ειδικό που μπορεί να βοηθήσει το παιδί σας να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες του.
Ο Peter από το New Jersey αναφέρει ότι:
«Από την εμπειρία μου, το βασικό είναι να τους βοηθήσουμε να συνειδητοποιήσουν αυτά που τους συμβαίνουν σιγά σιγά. Ο ρυθμός με τον οποίο πρέπει να γίνει αυτό είναι διαφορετικός ανάλογα με το άτομο, και οι γονείς, καμιά φορά και οι γιατροί, χρειάζεται να προσπαθήσουν περισσότερο να αφουγκραστούν το ρυθμό του παιδιού. Στο μεταξύ, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τους συμπαρασταθούμε και είμαστε εκεί για να μην κάνουν μεγάλα λάθη.»
Οι τακτικές αυτές μπορεί να βοηθήσουν εσάς και το έφηβο παιδί σας να περάσετε αυτή τη δύσκολη περίοδο της ζωής τους πιο ομαλά, δίνοντας προτεραιότητα στην ενσυναίσθηση και την αγάπη.
Πηγή: Diabetes Daily
