Αναδημοσιεύουμε άρθρο του Iatronet.
Το μεγάλο πρόβλημα εντοπίζεται στις αντλίες έγχυσης ινσουλίνης όπου ο προϋπολογισμός της υποκατηγορίας είναι σταθερός στα 8 εκατ. ευρώ και ενώ το clawback του 2020 ήταν στο 22%, τον φετινό Μάιο ανέβηκε κατά μία ποσοστιαία μονάδα.
Εντονη δυσαρέσκεια εκφράζουν εταιρείες ιατροτεχνολογικών προϊόντων καθώς τα περισσότερα από τα υλικά που εμπορεύονται είναι πια ζημιογόνα. Ηδη, κατά πληροφορίες, μία ελληνική εταιρεία έχει ενημερώσει ότι σταματά τη διάθεση αντλιών έγχυσης ινσουλίνης μέχρι νεωτέρας, δηλαδή μέχρι να βρεθεί λύση στο clawback που πλέον εξελίσσεται σε μόνιμο μέτρο και παράλληλα αυξηθούν τα κονδύλια στη συγκεκριμένη υποκατηγορία.
Παράλληλα, άλλη εταιρεία έστειλε πολυσέλιδη επιστολή στην Ηγεσία του Υπουργείου Υγείας προτείνοντας λύσεις για το πρόβλημα των αναγκαστικών επιστροφών, όπως για παράδειγμα να επιβάλλεται clawback μόνο στις περιπτώσεις που δεν επιτυγχάνεται η ρύθμιση του ασθενή.
Οι επιστολές πάνε και έρχονται είτε μεμονωμένα είτε μέσω του θεσμικού τους οργάνου του ΣΕΙΒ δηλαδή, προκειμένου να βρεθεί λύση στο αυξανόμενο clawback.
Για το ενδεχόμενο επικείμενων ελλείψεων έχει κάνει λόγο με ανακοίνωση του ο ΣΕΙΒ την προηγούμενη εβδομάδα αναφέροντας ότι:
«Ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Ιατρικών & Βιοτεχνολογικών Προϊόντων (ΣΕΙΒ) κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και καλεί τις αρμόδιες υπηρεσίες του ΕΟΠΥΥ και του Υπουργείου Υγείας για άμεση επίλυση του διαρκώς διογκούμενου προβλήματος που έχει δημιουργήσει η επιβολή του claw-back στις εταιρείες ιατροτεχνολογικών προϊόντων και σκευασμάτων ειδικής διατροφής και που πλέον απειλεί σοβαρά την βιωσιμότητα των επιχειρήσεων και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε εμφάνιση έλλειψης απαραίτητων ιατροτεχνολογικών προϊόντων και υλικών για τους ασφαλισμένους του ΕΟΠΥΥ.
O ΣΕΙΒ υπενθυμίζει ότι οι εταιρείες του κλάδου από το 2017 συμβάλλουν στην κοινωνική πολιτική της χώρας, επιστρέφοντας στο κράτος σημαντικότατα κομμάτια του τζίρου τους και καλύπτουν τους ασφαλισμένους του ΕΟΠΥΥ, ενώ ο ΕΟΠΥΥ – από το 2017 έως σήμερα – αδυνατεί να διαμορφώσει ρεαλιστικούς προϋπολογισμούς που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των ασφαλισμένων, παρότι γνωρίζει τον ακριβή αριθμό των δικαιούχων (ΗΔΙΚΑ), και οι οποίοι θα βασίζονται σε συγκεκριμένα οικονομικά, στατιστικά, δημοσιογραφικά στοιχεία καθώς και δημοσιευμένες μελέτες».
Τι έχουν αιτηθεί οι εταιρείες του κλάδου
Υπενθυμίζεται ότι η διαβητικοί στην Ελλάδα φτάνουν το 1,1 εκατ. άτομα, ενώ ο επιπολασμός είναι 5-8%. Στον προϋπολογισμό του ΕΟΠΥΥ οι διαβητικοί χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες, οι οποίες είναι οι εξής:
Λ4Α: Σ.Δ. τύπου 2 ( περιλαμβάνονται ταινίες, βελόνες και σκαρφιστήρες)
Λ4Β: Σ.Δ τύπου 1 (περιλαμβάνονται ταινίες, βελόνες, σκαρφιστήρες και το Libre)
Λ4Γ:Σ.Δ. τύπου 1(χρήστες αντλιών έγχυσης ινσουλίνης)
Το πρόβλημα εντοπίζεται στην υποκατηγορία Λ4Γ που αφορά 3.000 άτομα και είναι χρήστες αντλιών ινσουλίνης.
Κατά πληροφορίες οι εταιρείες έχουν αιτηθεί:
- Την άμεση αύξηση της δαπάνης της κατηγορίας Λ4Γ για το 2021 από 8.000.000 σε 10.000.000 ευρώ ώστε να αντανακλά τις πραγματικές ανάγκες της θεραπείας με Αντλία Ινσουλίνης.
- Την πρόβλεψη της αύξησης της θεραπείας με Αντλία Ινσουλίνης και της εφαρμογής νέων τεχνολογιών για τον Διαβήτη, στους προϋπολογισμούς των επόμενων ετών.
- Την εισήγηση του ΕΟΠΥΥ προς το Υπουργείο Οικονομικών για ένταξη της Αντλίας Ινσουλίνης και των αναλωσίμων της στην κατηγορία προϊόντων με χαμηλό συντελεστή ΦΠΑ.
Πηγή: Iatronet
