Η Alexi Melvin, είναι δημοσιογράφος που δίνει φωνή στην κοινότητα των ανθρώπων με διαβήτη και στις 7 Νοεμβρίου συμμετείχε στον 50 Μαραθώνιο της Νέας Υόρκης, ο οποίος περνά από τους πέντε δήμους της πολιτείας και είναι ο μεγαλύτερος στον κόσμο. Σας μεταφέρουμε μεταφρασμένο το άρθρο της για τη συμμετοχή της στο Μαραθώνιο ως μια εκ των δύο αρχηγών της ομάδας Beyond Type Run, η οποία χορηγείται από τη Dexcom και την Tandem.
Γιατί (ξανα)τρέχω: Ο Μαραθώνιος του Διαβήτη Τύπου 1
Καθημερινή ζωή
Πιστεύω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που ζουν με διαβήτη τύπου 1 (T1D) γνωρίζουν ότι η καθημερινή μας ζωή μοιάζει σαν να τρέχουμε σε μαραθώνιο.
Με την ανάγκη για καθημερινή διαχείριση της γλυκόζης, και για υπολογισμό υδατανθράκων, ακόμη και οι απλούστερες διαδικασίες – όπως το να ετοιμαστούμε για τη δουλειά το πρωί, ή να βγάλουμε τα σκουπίδια – μπορεί να φαντάζουν πολύ δυσκολότερες απ’ ότι είναι. Η πραγματικότητα είναι ότι οι άνθρωποι με διαβήτη τύπου 1 υποτιμούνται. Και πολλές φορές υποτιμάμε και τον εαυτό μας.
Ανακαλύψτε την αξία σας
Το 2019 που συμμετείχα στον Μαραθώνιο της Νέας Υόρκης με την ομάδα Beyond Type Run, δεν είχα πραγματικές απαιτήσεις από τον εαυτό μου. Ασκούμουν, αλλά δεν θα έλεγα ότι είμαι αθλήτρια. Μέχρι να τρέξει κανείς σε Μαραθώνιο, δεν νομίζω ότι μπορεί να γνωρίζει ότι μπορεί να τρέξει σε μαραθώνιο.
Και όμως, έτρεξα στο μαραθώνιο (εντάξει μεγάλο μέρος το περπάτησα με γρήγορο βάδην) και έφτασα στο τέλος.
Φέτος, συμμετείχα στο Μαραθώνιο της Νέας Υόρκης για δεύτερη φορά, ως μια εκ των δύο αρχηγών με την ομάδα του Beyond Type Run.
Η επιλογή μου να συμμετέχω πηγάζει από την συνειδητοποίηση ότι όταν αναλαμβάνεις κάτι που δεν θα μπορούσες να πιστέψεις ότι θα μπορούσε να αντέξει το σώμα σου, τα μικροπροβλήματα της ζωής σου φαίνονται ασήμαντα. Ακόμη και αν χρειάζεται να διαχειρίζεσαι το διαβήτη σου, αν μπορείς να πεις ότι έχεις τρέξει στο μαραθώνιο, δεν υπάρχει λόγος να μην πιστεύεις ότι μπορείς να επιτύχεις τους στόχους σου στη δουλειά.
Όταν είσαι αρχηγός
Θέλω να συνεχίσω να πετυχαίνω τα πράγματα που μου επιτρέπουν να εκπλήσσω τον εαυτό μου. Θέλω να εμπνέω και να δίνω ώθηση σε άλλους να κάνουν το ίδιο. Γιατί κάθε φορά που συνειδητοποιούμε ότι το σώμα μας είναι ικανό για κάτι νέο και καταπληκτικό, υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι υπάρχει ελπίδα. Υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι το ανθρώπινο σώμα είναι απίθανο, και ότι έχει τη δυνατότητα να αντέχει τις πιο δύσκολες ημέρες. Αυτό ισχύει ακόμη και για τους ανθρώπους που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες.
Όταν επιλέχθηκα για υπαρχηγός της ομάδας Beyond Type Run, ένιωσα απίστευτη περηφάνια. Το 2019 ήμουν από τους τελευταίους της ομάδας που τελείωσαν, για το μεγαλύτερο μέρος περπατούσα με γοργό βάδην. Όμως τελείωσα, και αν και υπάρχουν κάποιοι πολύ εντυπωσιακοί αθλητές σε αυτήν την ομάδα, συνειδητοποίησα για πρώτη φορά ότι ήμουν ικανή να πραγματοποιήσω το απραγματοποίητο. Ήταν μεγάλη τιμή που μπόρεσα να οδηγήσω του συναθλητές μου ώστε να ολοκληρώσουν αυτή τη δοκιμασία. Μια δοκιμασία που αποτελεί κοινή μας εμπειρία.
Είμαστε όλοι αρχηγοί του σώματος και των στόχων μας. Όμως ως ομάδα που τρέχει σε μαραθώνιο, μαζί οδηγούμε την προσπάθεια για την εύρεση θεραπείας.
Πηγή: Beyond Type 1
