Οι επιγενετικές αλλαγές προκαλούν διαβήτη τύπου 2 ή οι αλλαγές συμβαίνουν μόνο αφού αρρωστήσει ένα άτομο; Μια νέα μελέτη από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Lund παρέχει αυξημένη υποστήριξη στην ιδέα ότι οι επιγενετικές αλλαγές μπορούν να προκαλέσουν διαβήτη τύπου 2. Οι ερευνητές πίσω από τα νέα ευρήματα που δημοσιεύθηκαν στο Nature Communications στοχεύουν τώρα να αναπτύξουν μεθόδους για την πρόληψη ασθενειών.
Κληρονομούμε τα γονίδιά μας από τους γονείς μας και σπάνια αλλάζουν.
Ωστόσο, οι επιγενετικές αλλαγές που προκύπτουν λόγω περιβαλλοντικών παραγόντων και παραγόντων του τρόπου ζωής μπορούν να επηρεάσουν τη λειτουργία των γονιδίων.
«Η νέα εκτεταμένη μελέτη μας επιβεβαιώνει τα προηγούμενα ευρήματά μας από μικρότερες μελέτες, δείχνοντας ότι οι επιγενετικές αλλαγές μπορούν να συμβάλουν στην ανάπτυξη του διαβήτη τύπου 2. Σε αυτή τη μελέτη, εντοπίσαμε επίσης νέα γονίδια που επηρεάζουν την ανάπτυξη της νόσου. Ελπίζουμε ότι με «Με τη βοήθεια αυτών των αποτελεσμάτων, μπορούμε να αναπτύξουμε μεθόδους που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την πρόληψη του διαβήτη τύπου 2», λέει η Charlotte Ling, καθηγήτρια διαβήτη και επιγενετικής στο Κέντρο Διαβήτη του Πανεπιστημίου Lund (LUDC), η οποία ηγήθηκε της μελέτης.
Οι ίδιες επιγενετικές αλλαγές
Οι ερευνητές μελέτησαν επιγενετική σε κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη από δότες και βρήκαν 5.584 θέσεις στο γονιδίωμα με αλλαγές που διέφεραν μεταξύ 25 ατόμων με διαβήτη τύπου 2 και 75 ατόμων χωρίς τη νόσο.
Οι ίδιες επιγενετικές αλλαγές που βρέθηκαν σε άτομα με διαβήτη τύπου 2 βρέθηκαν επίσης σε άτομα με αυξημένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, τα οποία αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου.
«Όσοι από εμάς μελετάμε επιγενετική, έχουμε προσπαθήσει εδώ και καιρό να καταλάβουμε εάν οι επιγενετικές αλλαγές προκαλούν διαβήτη τύπου 2 ή εάν οι αλλαγές συμβαίνουν αφού η νόσος έχει ήδη αναπτυχθεί. Επειδή είδαμε τις ίδιες επιγενετικές αλλαγές σε άτομα με διαβήτη τύπου 2 και άτομα που διατρέχουν κίνδυνο για την ασθένεια, συμπεραίνουμε ότι αυτές οι αλλαγές μπορεί να συμβάλλουν στην ανάπτυξη διαβήτη τύπου 2», λέει η Tina Rönn, επικεφαλής συγγραφέας και ερευνήτρια στο LUDC.
Η μελέτη εντόπισε 203 γονίδια με διαφορετική έκφραση σε άτομα με διαβήτη τύπου 2 σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το γονίδιο RHOT1 έδειξε επιγενετικές αλλαγές σε άτομα με διαβήτη τύπου 2 και ότι έπαιξε επίσης βασικό ρόλο στην έκκριση ινσουλίνης στα κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη.
Όταν απέκλεισαν τη γονιδιακή έκφραση των κυττάρων RHOT1in από δότες χωρίς διαβήτη τύπου 2, η έκκριση ινσουλίνης μειώθηκε.
«Όταν εξετάσαμε τον ίδιο τύπο κυττάρων σε αρουραίους με διαβήτη, βρήκαμε έλλειψη RHOT1, επιβεβαιώνοντας τη σημασία του γονιδίου για την έκκριση ινσουλίνης», λέει η Tina Rönn.
Μέθοδοι που μπορούν να αποτρέψουν την ασθένεια
Ένας στόχος της έρευνας είναι η ανάπτυξη ενός βιοδείκτη με βάση το αίμα που μπορεί να προβλέψει ποιος κινδυνεύει να αναπτύξει διαβήτη τύπου 2.
Ως εκ τούτου, οι ερευνητές ερεύνησαν εάν τα αποτελέσματά τους από κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη στο πάγκρεας αντανακλώνται στο αίμα των ζωντανών ανθρώπων.
Βρήκαν επιγενετικές αλλαγές στο αίμα μιας ομάδας 540 ατόμων χωρίς τη νόσο και το συνέδεσαν με τη μελλοντική ανάπτυξη διαβήτη τύπου 2 στα μισά από τα άτομα.
Παράγοντες όπως η ανθυγιεινή διατροφή, η καθιστική ζωή και η γήρανση αυξάνουν τον κίνδυνο διαβήτη τύπου 2 και επηρεάζουν επίσης την επιγενετική μας.
Με τη νέα μελέτη, οι ερευνητές εντόπισαν νέους μηχανισμούς που μπορεί να καταστήσουν δυνατή την ανάπτυξη μεθόδων για την πρόληψη του διαβήτη τύπου 2.
«Εάν καταφέρουμε να αναπτύξουμε έναν επιγενετικό βιοδείκτη, μπορούμε να αναγνωρίσουμε άτομα με επιγενετικές αλλαγές πριν αρρωστήσουν. Αυτά τα άτομα μπορούν, για παράδειγμα, να λάβουν εξατομικευμένες συμβουλές για τον τρόπο ζωής τους που μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο ασθένειας ή μπορούμε να αναπτύξουμε μεθόδους που στοχεύουν στη διόρθωση της δραστηριότητας ορισμένων γονιδίων χρησιμοποιώντας επιγενετική επεξεργασία», λέει η Charlotte Ling.
