Τα άτομα με διαβήτη λαμβάνουν ινσουλίνη για να μειώσουν το υψηλό σάκχαρο στο αίμα. Ωστόσο, εάν τα επίπεδα γλυκόζης πέφτουν πολύ χαμηλά –από τη λήψη υπερβολικής ινσουλίνης ή τη μη κατανάλωση αρκετής ζάχαρης– οι άνθρωποι μπορεί να εμφανίσουν υπογλυκαιμία, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε ζάλη, γνωστική εξασθένηση, επιληπτικές κρίσεις ή κώμα. Για την πρόληψη και τη θεραπεία αυτής της πάθησης, ερευνητές στο ACS Central Science αναφέρουν ότι ενθυλακώνουν την ορμόνη γλυκαγόνη. Σε δοκιμές σε ποντίκια, οι νανοκάψουλες ενεργοποιήθηκαν όταν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα έπεσαν επικίνδυνα χαμηλά και αποκατέστησαν γρήγορα τα επίπεδα γλυκόζης.
Η γλυκαγόνη είναι μια ορμόνη που δίνει σήμα στο ήπαρ να απελευθερώσει γλυκόζη στην κυκλοφορία του αίματος.
Συνήθως χορηγείται με ένεση για την αντιμετώπιση της σοβαρής υπογλυκαιμίας σε άτομα που πάσχουν από διαβήτη.
Ενώ μια επείγουσα ένεση γλυκαγόνης μπορεί να διορθώσει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα σε περίπου 30 λεπτά, τα σκευάσματα μπορεί να είναι ασταθή και αδιάλυτα στο νερό. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η ορμόνη διασπάται γρήγορα όταν αναμιγνύεται για ενέσεις και συσσωματώνεται μεταξύ τους για να σχηματίσουν τοξικά ινίδια.
Επιπλέον, πολλά υπογλυκαιμικά επεισόδια συμβαίνουν τη νύχτα, όταν τα άτομα με διαβήτη δεν είναι πιθανό να ελέγξουν το σάκχαρό τους.
Για να βελτιώσουν την εμπορική σταθερότητα της γλυκαγόνης και να αποτρέψουν την υπογλυκαιμία, οι Andrea Hevener και Heather Maynard εξέτασαν τα μικκύλια: φυσαλίδες σαν σαπούνι σε νανοκλίμακα που μπορούν να προσαρμοστούν για να συναρμολογηθούν ή να αποσυναρμολογηθούν σε διαφορετικά περιβάλλοντα και χρησιμοποιούνται για τη χορήγηση φαρμάκων.
Ανέπτυξαν ένα μικκύλιο που ανταποκρίνεται στη γλυκόζη που ενθυλακώνει και προστατεύει τη γλυκαγόνη στην κυκλοφορία του αίματος όταν τα επίπεδα σακχάρου είναι φυσιολογικά, αλλά διαλύεται εάν τα επίπεδα πέσουν επικίνδυνα χαμηλά.
Για την πρόληψη της υπογλυκαιμίας, τα μικκύλια θα μπορούσαν να εγχυθούν εκ των προτέρων και να κυκλοφορούν στην κυκλοφορία του αίματος μέχρι να χρειαστούν.
Σε εργαστηριακά πειράματα, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι τα μικκύλια αποσυναρμολογήθηκαν μόνο σε υγρά περιβάλλοντα που μιμούνταν τις υπογλυκαιμικές συνθήκες τόσο σε σώματα ανθρώπων όσο και σε ποντίκια: λιγότερο από 60 χιλιοστόγραμμα γλυκόζης ανά δεκατόλιτρο.
Στη συνέχεια, όταν τα ποντίκια που εμφάνισαν υπογλυκαιμία προκαλούμενη από ινσουλίνη έλαβαν μια ένεση με τα εξειδικευμένα μικκύλια, πέτυχαν φυσιολογικά επίπεδα σακχάρου στο αίμα μέσα σε 40 λεπτά.
Η ομάδα διαπίστωσε επίσης ότι τα γεμάτα γλυκαγόνη μικκύλια παρέμειναν ανέπαφα στα ποντίκια και δεν απελευθέρωναν την ορμόνη εκτός εάν τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα έπεφταν κάτω από το κλινικό όριο για σοβαρή υπογλυκαιμία.
Από πρόσθετες μελέτες τοξικότητας και βιοασφάλειας σε ποντίκια, οι ερευνητές σημειώνουν ότι τα άδεια μικκύλια δεν προκάλεσαν ανοσοαπόκριση ούτε προκάλεσαν βλάβη στα όργανα.
Ενώ χρειάζονται περισσότερες μελέτες, οι ερευνητές λένε ότι η απόδειξη της ιδέας τους είναι ένα πρώτο βήμα προς μια νέα κατά παραγγελία και αποτελεσματική μέθοδο για την πρόληψη ή τον μετριασμό των εξαιρετικά χαμηλών επιπέδων σακχάρου στο αίμα.
