Ο καθηγητής Δρ Othmar Moser από το Πανεπιστήμιο του Bayreuth είναι ο κύριος συγγραφέας της νέας διεθνούς κατευθυντήριας γραμμής για την άσκηση και τον διαβήτη τύπου 1. Συνολικά 26 διεθνείς συγγραφείς συνέβαλαν στην εργασία θέσης, η οποία αναπτύχθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τη Μελέτη του Διαβήτη (EASD) και τη Διεθνή Εταιρεία Παιδιατρικού και Εφηβικού Διαβήτη (ISPAD) και δημοσιεύτηκε στο Diabetologia.
Οι ιατρικές κατευθυντήριες γραμμές παρέχουν συστάσεις βασισμένες σε στοιχεία για τη διάγνωση, τη θεραπεία και την πρόληψη ασθενειών. Στοχεύουν στη διασφάλιση ενός παγκόσμιου συνεπούς, υψηλής ποιότητας προτύπου ιατρικής περίθαλψης. Οι κατευθυντήριες γραμμές χρησιμεύουν ως πρακτική πηγή για τους γιατρούς, τους επαγγελματίες υγείας και το ιατρικό προσωπικό, προσφέροντας προσανατολισμό με βάση τα πιο πρόσφατα επιστημονικά ευρήματα και κλινικές μελέτες.
Ο διαβήτης τύπου 1 είναι μια αυτοάνοση κατάσταση όπου το σώμα δεν είναι πλέον σε θέση να παράγει την ορμόνη ινσουλίνη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα αυξημένα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα, καθώς η γλυκόζη δεν μπορεί να μεταφερθεί αποτελεσματικά από την κυκλοφορία του αίματος στα κύτταρα λόγω της έλλειψης ινσουλίνης. Κατά συνέπεια, το σώμα δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τους υδατάνθρακες από τα τρόφιμα. Χωρίς θεραπεία, η κατάσταση μπορεί να είναι θανατηφόρα. Παράλληλα με τη χορήγηση ινσουλίνης, η σωματική δραστηριότητα και η άσκηση αποτελούν ακρογωνιαίο λίθο της θεραπείας του διαβήτη τύπου 1.
Τα τελευταία χρόνια, η διαθεσιμότητα συστημάτων αυτοματοποιημένης χορήγησης ινσουλίνης έχει διευρύνει τις επιλογές για άτομα με διαβήτη τύπου 1 ώστε να επιτύχουν συνιστώμενα εύρη στόχων γλυκόζης. Ωστόσο, όπως εξηγεί ο καθηγητής Δρ Othmar Moser από την Έδρα Φυσιολογίας και Μεταβολισμού της Άσκησης στο Πανεπιστήμιο του Bayreuth, η σωματική δραστηριότητα μπορεί να δημιουργήσει προκλήσεις. «Ένας σωματικά δραστήριος τρόπος ζωής προσφέρει σαφή οφέλη για την υγεία, αλλά μπορεί επίσης να προκαλέσει διακυμάνσεις της γλυκόζης, που αποτελούν πρόκληση για τα τρέχοντα συστήματα χορήγησης ινσουλίνης».
Ο καθηγητής Moser ερευνά τη σχέση άσκησης και διαβήτη για πάνω από μια δεκαετία.
Μαζί με άλλους 25 ειδικούς του διαβήτη, έχει συντάξει μια κατευθυντήρια γραμμή που συνοψίζει τις πιο πρόσφατες γνώσεις για τα συστήματα αυτόματης χορήγησης ινσουλίνης. Αυτή η οδηγία παρέχει επίσης λεπτομερείς, πρακτικές συστάσεις για τη διαχείριση της σωματικής δραστηριότητας σε παιδιά, εφήβους και ενήλικες με διαβήτη τύπου 1 χρησιμοποιώντας τις νέες τεχνολογίες.
Η κατευθυντήρια γραμμή εξετάζει κάθε διαθέσιμο σύστημα χορήγησης ινσουλίνης ξεχωριστά και προσφέρει προσαρμοσμένες συστάσεις για τη χρήση του κατά τη διάρκεια της φυσικής δραστηριότητας. Αντιμετωπίζει επίσης τις ποικίλες αποκρίσεις γλυκόζης αίματος στην άσκηση και εισάγει κλιμακωτές θεραπευτικές επιλογές για τη διατήρηση των επιπέδων γλυκόζης εντός των ορίων-στόχων σε διαφορετικές ηλικιακές ομάδες.
Αυτή η διεθνής οδηγία απευθύνεται τόσο σε παρόχους υγειονομικής περίθαλψης όσο και σε άτομα με διαβήτη τύπου 1. «Ο στόχος είναι να επιτραπεί στα άτομα με διαβήτη τύπου 1 να ασκούν σωματική δραστηριότητα χωρίς να εκτίθενται στον κίνδυνο γλυκαιμικών διακυμάνσεων. Αυτό μπορεί επίσης να βοηθήσει στη μείωση του μακροπρόθεσμου κινδύνου δευτερογενών ασθενειών και να μειώσει την επιβάρυνση των συστημάτων κοινωνικής υγειονομικής περίθαλψης» υποστηρίζει ο Moser.
