Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο ανακάλυψαν ότι στις υγιείς γυναίκες, η αύξηση του σακχάρου στο αίμα μετά το γεύμα ήταν χαμηλότερη αν περίμεναν μέχρι μετά το πρωινό για να ασκηθούν.
Οι ερευνητές στη Σχολή Κινησιολογίας και Φυσικής Αγωγής (KPE) μέτρησαν επίσης τις αντιλήψεις για την όρεξη πριν και μετά την άσκηση — και μία φορά κάθε ώρα στην περίοδο μετά την άσκηση.
Διαπίστωσαν ότι οι συμμετέχουσες στη μελέτη που ασκούνταν μετά το πρωινό είχαν χαμηλότερη όρεξη αμέσως πριν και μετά την άσκηση, σε σύγκριση με εκείνες που ασκούνταν πριν από το φαγητό.
«Είναι φυσιολογικό το σάκχαρο στο αίμα να αυξάνεται μετά την κατανάλωση γευμάτων που περιέχουν υδατάνθρακες», λέει η Alexa Govette, Ph.D. που συνέταξε τη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Applied Physiology, Nutrition and Metabolism με την επίκουρη καθηγήτρια Jenna Gillen. «Ωστόσο, οι υπερβολικές αυξήσεις στις συγκεντρώσεις γλυκόζης στο αίμα μετά το φαγητό σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο για καρδιομεταβολικές ασθένειες, όπως ο διαβήτης τύπου 2».
Ενώ η χαμηλής έντασης και υψηλής έντασης διαλειμματική άσκηση έχει αποδειχθεί ότι μειώνει την αύξηση του σακχάρου στο αίμα σε εργαστηριακά περιβάλλοντα, αυτά τα πρωτόκολλα συχνά περιλαμβάνουν εξειδικευμένο εξοπλισμό άσκησης, λέει ο Govette. Μια νέα πτυχή αυτής της μελέτης ήταν ότι το πρωτόκολλο διαλειμματικής άσκησης ήταν χωρίς εξοπλισμό, αποτελούμενο μόνο από κινήσεις σωματικού βάρους, όπως τζάμπινγκ, μπούρπι και ορειβάτες.
Ο χρόνος που τρώτε γύρω από την άσκηση έχει επίσης αποδειχθεί ότι επηρεάζει τις συγκεντρώσεις γλυκόζης στο αίμα και την αντίληψη της όρεξης, αλλά αυτό δεν έχει μελετηθεί στο πλαίσιο της διαλειμματικής άσκησης ή σε ένα περιβάλλον στο σπίτι.
«Από όσο γνωρίζουμε, αυτή είναι η πρώτη μελέτη που διερευνά πώς ο χρόνος άσκησης-γεύματος επηρεάζει τις αποκρίσεις της γλυκόζης του αίματος σε διαλειμματική άσκηση υψηλής έντασης στις γυναίκες», επισημαίνει η Govette. «Είναι επίσης η πρώτη μελέτη που αξιολογεί την επίδραση του χρόνου άσκησης-γεύματος στην αντίληψη της όρεξης σε υγιείς γυναίκες μετά από διαλειμματική άσκηση με σωματικό βάρος».
H Govette εξηγεί ότι πολύ λίγες μελέτες έχουν εξετάσει τις επιπτώσεις του χρόνου άσκησης-γεύματος σε έναν γυναικείο πληθυσμό, επομένως αυτή η μελέτη σε υγιείς νεαρές γυναίκες παρέχει τα απαραίτητα στοιχεία για το πώς οι συγκεντρώσεις γλυκόζης στο αίμα επηρεάζονται από τον χρόνο άσκησης γύρω από τα γεύματα.
Από πρακτική άποψη, η μελέτη προσφέρει νέα εικόνα για την επίδραση της άσκησης γύρω από τα γεύματα στη ρύθμιση της γλυκόζης στο αίμα και τις αντιλήψεις για την όρεξη σε ένα οικιακό/μη εργαστηριακό περιβάλλον.
«Αυτή η μελέτη διεξήχθη κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, όταν οι ερευνητικοί περιορισμοί μας απέκλεισαν από τη διεξαγωγή προσωπικών μελετών άσκησης στο εργαστήριό μας», λέει ο Gillen. «Στο τέλος, αυτό μας επέτρεψε να διερευνήσουμε πώς ο χρόνος άσκησης γύρω από τα γεύματα επηρεάζει τον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα σε ένα περιβάλλον στο σπίτι, κάτι που δεν είχε γίνει στο παρελθόν. Δεδομένης της αυξανόμενης δημοτικότητας των ασκήσεων στο σπίτι και των εικονικών προπονήσεων, τα ευρήματά μας μπορεί να ενδιαφέρουν άτομα που προτιμούν να ασκούνται στο σπίτι ή εκείνα που δεν έχουν πρόσβαση σε εξοπλισμό γυμναστικής».
Στη συνέχεια, οι ερευνητές ελπίζουν να διερευνήσουν τις επιδράσεις του χρόνου άσκησης-γεύματος στη ρύθμιση του σακχάρου στο αίμα σε γυναίκες που διατρέχουν κίνδυνο ή που ζουν με διαβήτη τύπου 2, δεδομένου ότι οι προκαλούμενες από την άσκηση μειώσεις στις αυξήσεις της γλυκόζης στο αίμα έχουν μεγαλύτερη κλινική σημασία σε αυτές.
