Τα δεδομένα από συνεχείς μετρητές γλυκόζης μπορούν να προβλέψουν βλάβες στα νεύρα, στα μάτια και στα νεφρά που προκαλούνται από διαβήτη τύπου 1, ανακάλυψαν ερευνητές του Κέντρου Τεχνολογίας Διαβήτη του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια. Αυτό υποδηλώνει ότι οι γιατροί μπορεί να είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν δεδομένα από τις συσκευές για να σώσουν τους ασθενείς από τύφλωση, διαβητική νευροπάθεια και άλλες επιπλοκές του διαβήτη που αλλάζουν τη ζωή.
Ο χρόνος που οι ασθενείς βρίσκονταν σε ένα ασφαλές εύρος σακχάρου στο αίμα μεταξύ 70 και 180 mg/DL σε μια περίοδο 14 ημερών ήταν εξίσου καλός προγνωστικός παράγοντας νευροπάθειας, αμφιβληστροειδοπάθειας και νεφροπάθειας με την τυπική προσέγγιση που χρησιμοποιεί τα επίπεδα αιμοσφαιρίνης A1c, διαπίστωσαν οι ερευνητές.
«Η ορόσημο 10ετή Δοκιμή Ελέγχου και Επιπλοκών Διαβήτη (DCCT) με 1.440 άτομα, που δημοσιεύθηκε το 1993, καθιέρωσε την αιμοσφαιρίνη A1c ως το χρυσό πρότυπο για την αξιολόγηση του κινδύνου για επιπλοκές από διαβήτη τύπου 1. Ωστόσο, η χρήση συνεχούς παρακολούθησης της γλυκόζης είναι σε άνοδο και δεν υπάρχει μελέτη για το μέγεθος του DCCT που να επιβεβαιώνει ότι βασίζεται σε CGM μετρήσεις ως πρότυπο για την αξιολόγηση του ελέγχου του διαβήτη», δήλωσε ο Boris Kovatchev, PhD, διευθυντής του Κέντρου UVA για την Τεχνολογία του Διαβήτη.
«Η έλλειψη μακροπρόθεσμων δεδομένων CGM μεγάλης κλίμακας έχει μια σειρά από κλινικές και ρυθμιστικές επιπτώσεις· για παράδειγμα, το CGM δεν είναι ακόμα αποδεκτό ως πρωταρχικό αποτέλεσμα από μελέτες φαρμάκων για τον διαβήτη».
Χρήση ορόσημων δεδομένων διαβήτη
Το DCCT λάμβανε μετρήσεις αιμοσφαιρίνης A1c από τους συμμετέχοντες είτε κάθε μήνα είτε κάθε τρεις μήνες, συν ένα προφίλ σακχάρου στο αίμα κάθε τρεις μήνες.
Τα δεδομένα είναι διαθέσιμα, κατόπιν αιτήματος, στα αρχεία του Εθνικού Ινστιτούτου Διαβήτη και Πεπτικών και Νεφρικών Νόσων.
Χρησιμοποιώντας προηγμένες τεχνικές μηχανικής μάθησης για την επεξεργασία των συνόλων δεδομένων DCCT, οι ερευνητές μπόρεσαν να δημιουργήσουν εικονικά ίχνη συνεχούς παρακολούθησης γλυκόζης για όλους τους συμμετέχοντες και για τη διάρκεια της συμμετοχής τους στη δοκιμή. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι δεδομένα 14 ημερών από τις εικονικές συνεχείς συσκευές παρακολούθησης γλυκόζης είχαν παρόμοια ικανότητα να προβλέψουν τις επιπλοκές του διαβήτη με τις μετρήσεις της αιμοσφαιρίνης A1c.
Εκτός από τον χρόνο που αφιερώθηκε σε ένα ασφαλές εύρος σακχάρου στο αίμα από 70 έως 180 mg/DL, οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι άλλες συνεχείς μετρήσεις του μετρητή γλυκόζης προέβλεπαν επίσης με ακρίβεια τις επιπλοκές του διαβήτη.
Αυτές οι μετρήσεις περιελάμβαναν τον χρόνο που δαπανήθηκε σε «σφιχτό εύρος» (μεταξύ 70 και 140 mg/DL) καθώς και τον χρόνο που δαπανήθηκε πάνω από 140 mg/DL, πάνω από 180 mg/DL και πάνω από 250 mg/DL.
Με τις συνεχείς συσκευές παρακολούθησης γλυκόζης να χρησιμοποιούνται τώρα συχνά από ασθενείς με διαβήτη, αυτά τα νέα ευρήματα θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους ασθενείς στη διαχείριση του διαβήτη τους καθώς και να βοηθήσουν τους ερευνητές να συνεχίσουν να προωθούν τη φροντίδα του διαβήτη.
«Μια μελέτη του μεγέθους του DCCT που θα γίνει με συνεχή παρακολούθηση της γλυκόζης εκτός από την αιμοσφαιρίνη A1c θα ήταν απαγορευτικά χρονοβόρα και δαπανηρή», είπε ο Kovatchev. «Η εικονικοποίηση μιας κλινικής δοκιμής για την κάλυψη των κενών σε παλιά, αραιά δεδομένα χρησιμοποιώντας προηγμένες μεθόδους επιστήμης δεδομένων είναι το επόμενο καλύτερο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε σήμερα».
