Το οξυγόνο είναι σίγουρα το κλειδί της ζωής. Θα μπορούσε, όμως, να είναι και ένας από τους παράγοντες κλειδιά στην αντίσταση στην ινσουλίνη και στον διαβήτη τύπου 2; Ας ρίξουμε μια ματιά στα στοιχεία που υπάρχουν πίσω από αυτή την ιδέα και στις μεθόδους που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το οξυγόνο για να αντιμετωπίσουν την αντίσταση στην ινσουλίνη.
Χαμηλά επίπεδα οξυγόνου στο Έβερεστ
Υπάρχει αρκετή έρευνα που φαίνεται να δείχνει με αρκετή σιγουριά πως η περιορισμένη λήψη οξυγόνου έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της αντίστασης στην ινσουλίνη.
Έρευνα που έγινε από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον και του University College London και δημοσιεύτηκε το 2014, ερεύνησε την επίδραση των χαμηλών επιπέδων οξυγόνου στην αντίσταση στην ινσουλίνη, πηγαίνοντας κάποιους ενήλικες στο… Όρος Έβερεστ!
Οι ερευνητές ανακάλυψαν πως καθώς οι συμμετέχοντες έφταναν σε μεγαλύτερο υψόμετρο , και συνεπώς εκτίθεντο σε χαμηλότερα επίπεδα οξυγόνου, αναπτύχθηκε αντίσταση στην ινσουλίνη.
Ο θάλαμος αποσυμπίεσης βελτιώνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη
Αντίθετα, έχει παρατηρηθεί και η αντίστροφη επίδραση. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Αδελαΐδας εξέθεσαν ανθρώπους με διαβήτη τύπου 2, σε σύνολο 6 περιόδων των 90 λεπτών, σε θεραπεία με υπερβαρικό οξυγόνο, σε ένα διάστημα 5 εβδομάδων.
Η θεραπεία με υπερβαρικό οξυγόνο περιλαμβάνει την παραμονή μέσα σε θάλαμο αποσυμπίεσης (τον ίδιο που χρησιμοποιούν οι δύτες) που περιέχει 100% οξυγόνο. Η μέθοδος αυτή κατέληξε σε δραματική αύξηση της ευαισθησίας στην ινσουλίνη κατά 40%, ένα αποτέλεσμα που για να συμβεί κάτω από κανονικές συνθήκες θα απαιτούσε την απώλεια του 13% του βάρους των συμμετεχόντων.
Φαίνεται, λοιπόν, ξεκάθαρα, πως όσο περισσότερο οξυγόνο παίρνουμε, τόσο καλύτερη ευαισθησία στην ινσουλίνη έχουμε. Θα μπορούσε το οξυγόνο να εξηγήσει και τον λόγο που οι άνθρωποι εμφανίζουν αντίσταση στην ινσουλίνη στην κανονική ζωή και σε κανονικά υψόμετρα;
Υπνική άπνοια
Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός πως η υπνική άπνοια, ένα πρόβλημα που σχετίζεται με διακοπτόμενη αναπνοή κατά τη διάρκεια του ύπνου, είναι στενά συνδεδεμένο με τον διαβήτη τύπου 2. Η υπνική άπνοια έχει ως παράγοντες κινδύνου την παχυσαρκία και τον διαβήτη τύπου 2, αλλά φαίνεται πως και το οξυγόνο παίζει σημαντικό ρόλο.
Έρευνα που δημοσιεύτηκε το 2015 στην επιθεώρηση «American Journal of Respiratory and Critical Care Medicine» έδειξε πως η αναπνευστική θεραπεία κατά τη διάρκεια της νύχτας, σε ασθενείς με υπνική άπνοια, βελτίωσε την ευαισθησία στην ινσουλίνη και τα επίπεδα σακχάρου.
Η αναπνευστική θεραπεία, που γίνεται με αναπνευστικές συσκευές θετικής πίεσης (CPAP), συμπεριέλαβε την τοποθέτηση μάσκας που παρείχε πεπιεσμένο αέρα, 8 ώρες κάθε βράδυ, για μια περίοδο 2 εβδομάδων.
Γιατί να οδηγεί το οξυγόνο σε αντίσταση στην ινσουλίνη;
Το 2014, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια κατέληξαν πως το μειωμένο οξυγόνο που ήταν διαθέσιμο στα λιπώδη κύτταρα σε ποντίκια, οδήγησε σε μεγαλύτερη φλεγμονή, πράγμα που είχε αντίκτυπο στο συκώτι και οδήγησε στην ανάπτυξη της αντίστασης στην ινσουλίνη.
Αν καταλήξουμε πως η λήψη οξυγόνου είναι σημαντικός παράγοντας στην αντίσταση στην ινσουλίνη, η ερώτηση που προκύπτει είναι πως θα μπορούσαμε να αυξήσουμε τη λήψη και ροή οξυγόνου στο σώμα.
Μία απάντηση είναι να αυξήσουμε το ρυθμό της αναπνοής μέσω της σωματικής δραστηριότητας. Η άσκηση που αυξάνει τους παλμούς της καρδιάς (σε σημείο που το άτομο λαχανιάζει έστω και λίγο) είναι από τις αλλαγές-κλειδιά για τους ανθρώπους με διαβήτη τύπου 2, αλλά και για το γενικότερο πληθυσμό.
Προπόνηση υψηλής έντασης
Ο παράγοντας «οξυγόνο» ίσως δίνει κάποια εξήγηση γιατί το High Intensity Interval Training, αλλιώς H.I.I.T. ή Διαλειμματική Προπόνηση Υψηλής Έντασης, έχει αποδειχθεί ένας πολύ πετυχημένος τρόπος για να βελτιώσει την ανοχή στη γλυκόζη.
Σε εξάμηνη έρευνα που έγινε από ερευνητές του Queen’s University στο Οντάριο του Καναδά και περιλάμβανε παχύσαρκους μεσήλικες, η H.I.I.T. κατέληξε σε βελτίωση στην ανοχή της γλυκόζης κατά 9%, συγκριτικά με τους συμμετέχοντες που έκαναν άσκηση μικρότερης έντασης.
Μπορεί το οξυγόνο να είναι ένας μόνο από τους πολλούς παράγοντες που σχετίζονται με την αντίσταση στην ινσουλίνη, είναι, ωστόσο, ένας παράγοντας στον οποίο μπορούμε να ασκήσουμε κάποιον έλεγχο και μπορούμε να επηρεάσουμε. Αναμένουμε τις μελλοντικές έρευνες σχετικά με την επίδραση του οξυγόνου στον διαβήτη τύπου 2 με μεγάλο ενδιαφέρον.
GlykouliGr
