Με τις διαστάσεις που έχει πάρει η κρίση με την τιμή της ινσουλίνης στην Αμερική, είναι δύσκολο να παρακολουθεί κανείς το πόσο μεγάλο πρόβλημα αποτελεί η υψηλή τιμή της ινσουλίνης παγκόσμια. Οι τρεις μεγάλες εταιρίες που κυριαρχούν στην Αμερικανική αγορά, είναι οι ίδιες που ελέγχουν και την παγκόσμια αγορά. Η τιμή της ινσουλίνης αλλά και η δυνατότητα πρόσβασης των ατόμων με διαβήτη στα αναγκαία προϊόντα για την διαχείριση της νόσου τους, εξαρτάται από τις παροχές υγείας που υπάρχουν σε κάθε χώρα, αλλά και από το εκάστοτε οικονομικό κλίμα.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο παγκόσμιος οργανισμός T1 International διεξήγαγε έρευνα σχετικά με την τιμή της ινσουλίνης σε παγκόσμιο επίπεδο, ώστε να διαπιστώσει τις διαστάσεις που έχει λάβει το φαινόμενο της “μεριδοποίησης” της ινσουλίνης. Αυτό που διαπίστωσε ο οργανισμός είναι ότι
“Υπάρχει ανησυχητικά μεγάλος αριθμός ανθρώπων με διαβήτη τύπου 1 που χωρίζουν την ινσουλίνη τους σε μερίδες λόγω του υψηλού κόστους της, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους.”
O T1 International είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που αγωνίζεται για να έχουν όλοι οι άνθρωποι πρόσβαση στην ινσουλίνη και τα προϊόντα που χρειάζονται για τον έλεγχο του διαβήτη. Ο οργανισμός ελπίζει ότι με αυτές τις νέες στατιστικές θα ρίξει φως στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο ίδιος και οι συναγωνιστές του.
Θέτοντας αυτό που συμβαίνει στις ΗΠΑ σε ευρύτερο πλαίσιο
Η ανάλυση που δημοσίευσε ο οργανισμός, φέρνει στο προσκήνιο την κατάσταση που επικρατεί στην Αμερική σε σύγκριση με άλλες δύο μεγάλες ομάδες χωρών: σε αυτές με υψηλό βιοτικό επίπεδο (όπως η Γερμανία, η Ιαπωνία, ή η Αυστραλία) και σε αυτές με χαμηλό ή μεσαίο βιοτικό επίπεδο (όπως η Ινδία, το Εκουαδορ, το Περού). Αν και οι ΗΠΑ συγκαταλέγονται στις χώρες με υψηλό βιοτικό επίπεδο, ωστόσο, στα πλαίσια της συγκεκριμένης μελέτης, τα αποτελέσματά της συνάδουν με αυτά των χωρών με χαμηλό ή μεσαίο βιοτικό επίπεδο.
Στην έρευνα έλαβαν μέρος πάνω από 600 Αμερικάνοι, εκ των οποίων, το 25,9% ανέφεραν ότι μέσα στον περασμένο χρόνο είχαν επιδοθεί σε «μεριδοποίηση» ή και παράλειψη δόσεων ινσουλίνης. Το ποσοστό αυτό ήταν ακόμη μεγαλύτερο από ότι στις χώρες με χαμηλό / μεσαίο κατά κεφαλήν εισόδημα (22%), ενώ απείχε κατά πολύ από το 6,5% των άλλων χωρών με υψηλό κατά κεφαλήν εισόδημα. Το πόρισμα είναι ότι οι ΗΠΑ “έχουν μακράν το μεγαλύτερο ποσοστό ατόμων που χωρίζουν την ινσουλίνη σε μερίδες, από οποιαδήποτε άλλη χώρα που οι πολίτες της έχουν υψηλά εισοδήματα”.
Επιπλέον, το 32,4% των ερωτηθέντων που βρίσκονταν σε χώρες με υψηλό βιοτικό επίπεδο, ανέφεραν ότι είχαν πλήρη κάλυψη υγείας και δεν χρειαζόταν να πληρώνουν τίποτα από την τσέπη τους για τη διαχείριση της ασθένειάς τους. Και πάλι, η κατάσταση στις ΗΠΑ (6,5%) αντιστοιχούσε με αυτή που υπάρχει στις χώρες που οι πολίτες τους έχουν χαμηλό εισόδημα (6,2%).
Προκλήσεις που αντιμετώπισε η έρευνα σε παγκόσμιο επίπεδο
Είναι δύσκολο να βγάζουμε γενικά συμπεράσματα σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί σε χώρες με χαμηλό / μεσαίο βιοτικό επίπεδο, μιας και πρόκειται για μια μεγάλη, ετερόκλητη ομάδα χωρών, πολλές από τις οποίες εκπροσωπήθηκαν από έναν και μοναδικό άτομο στην έρευνα. Τέτοιες χώρες είναι η Υεμένη και η Ρουάντα. Όσο άσχημη και αν φάνηκε ότι είναι η κατάσταση στην Αμερική, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα σε λιγότερο ευκατάστατες χώρες, όπου το 45,6% των ερωτηθέντων ανέφερε ότι δεν είχαν απολύτως καμία κάλυψη για τα έξοδα της υγείας τους – σε αντίθεση με το 4,3% των Αμερικάνων.
Έγινε μια μεγάλη προσπάθεια ώστε να μπορούν να συμμετέχουν στην μελέτη άτομα που δεν είχαν εύκολη πρόσβαση στο διαδίκτυο. Με τη βοήθεια οργανισμών που συνεργάζονται με τον T1 international, κάποιοι από τους ανθρώπους που απάντησαν στην έρευνα, έγραψαν τις απαντήσεις τους με μολύβι και χαρτί. Όμως, πρόσβαση στην έρευνα είχαν κατά κύριο λόγο άτομα της online κοινότητας και οι απαντήσεις ήρθαν κυρίως από τα έθνη με υψηλά κατά κεφαλήν εισοδήματα, γεγονός που σημαίνει ότι το πρόβλημα με την ινσουλίνη σε παγκόσμιο επίπεδο είναι κατά πολύ μεγαλύτερο από ότι αποτυπώθηκε εδώ. Σε μια από τις περιληπτικές αναφορές της έρευνας, τονίζεται ότι
“Σύμφωνα με τις αναφορές που λάβαμε, οι μισοί άνθρωποι που χρειάζονται ινσουλίνη σε παγκόσμιο επίπεδο, είτε δεν έχουν πρόσβαση σε αυτήν, είτε δεν μπορούν να την αγοράσουν.”
Ο οργανισμός έχει αναρτήσει τα αποτελέσματα της έρευνας σε ιστοσελίδα, όπου παρατίθενται χάρτες και άλλου είδους στοιχεία. Οι χρήστες μπορούν επίσης να διαβάσουν τα σχόλια των ερωτηθέντων, κάποια από τα οποία σκιαγραφούν μια αρκετά ζοφερή εικόνα της κατάστασης που αντιμετωπίζουν πολλοί συνάνθρωποί μας με διαβήτη τύπου 1.
Πηγή: aSweetLife.org
