Η ReliOn, η ινσουλίνη που μπορεί να αγοράσει κανείς από τα φαρμακεία Walmart, έχει γίνει γνωστή ως η φθηνότερη λύση στην οποία κατέφυγε ένας νεαρός άνδρας στην Αμερική προκειμένου να καταφέρει να επιβιώσει, επιλογή που αποδείχθηκε μοιραία. Οι ειδήσεις ανά τον κόσμο κάνουν αναφορά στον θάνατο του 27χρονου Josh Wilkerson. Ο Josh, που έπασχε από διαβήτη τύπου 1, μετά τα 26 του χρόνια σταμάτησε να καλύπτεται από την ασφάλεια υγείας των γονιών του, και δεν μπορούσε να πληρώνει πλέον την ινσουλίνη του. Προκειμένου να μπορέσει να ανταπεξέλθει, στράφηκε προς τη λύση της ReliOn, της ινσουλίνης που διαθέτει η Novo Nordisk μέσω του Walmart και στοιχίζει $25. Ο Josh χρησιμοποίησε τη Humulin, ένα συνδυασμό κανονικής ινσουλίνης και ινσουλίνης NPH (70/30), κάτι που χρησιμοποιούσαν για την αντιμετώπιση του διαβήτη τη δεκαετία του 1980 και στις αρχές του 90.
Ο θάνατος του Josh ήταν ένας από τους πολλούς που έχουν συμβεί τον τελευταίο καιρό λόγω του γεγονότος ότι άτομα με διαβήτη τύπου 1 βρίσκονται αντιμέτωπα με την σκληρή πραγματικότητα στην Αμερική που θέλει την ινσουλίνη να κοστίζει μέχρι $1200 το μήνα.
Η ινσουλίνη ReliOn όμως, ή οποιαδήποτε άλλη ανθρώπινη ινσουλίνη, δεν αποτελεί λύση στο πρόβλημα. Και οι λόγοι που το αναφέρουμε αυτό είναι οι εξής:
1. Το αποτέλεσμα της χρήσης της είναι απρόβλεπτο – οι ανθρώπινες ινσουλίνες έχουν πολύ διαφορετικές ώρες δράσης από ότι οι αναλογικές, και δεν παρέχουν την ίδια κάλυψη.
Η δράση της ανθρώπινης ινσουλίνης είναι απρόβλεπτη, και αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να τρομάζει οποιονδήποτε αναγκάζεται να λάβει αυτού του τύπου την ορμόνη. Η Humulin R δεν καλύπτει πλήρως τις ξαφνικές αυξήσεις στις τιμές του σακχάρου στο αίμα μετά από τα γεύματα, ενώ συχνά προκαλεί υπογλυκαιμία. Από την άλλη πλευρά, η δράση της NPH δεν κρατά για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, πράγμα που αποτελεί πρόβλημα για κάποιον που χρειάζεται 24ωρη κάλυψη από μια ενδιάμεση ινσουλίνη. Επειδή το σώμα των ανθρώπων με διαβήτη τύπου 1 δεν παράγει καθόλου ινσουλίνη, χρειάζονται πλήρη 24ωρη κάλυψη, ακόμη και αν δεν καταναλώσουν καθόλου φαγητό. Επιπλέον, είναι δύσκολο να υπολογίσει κανείς την ευαισθησία στην ινσουλίνη με την ανθρώπινη ινσουλίνη. Μια μονάδα αναλογικής ινσουλίνης ταχείας δράσης, εύκολα καλύπτει 15 με 20 γραμμάρια υδατανθράκων. Ο υπολογισμός υδατανθράκων είναι ιδιαίτερα σημαντικός όταν ακολουθείται θεραπεία με συνδυασμό βασικής ινσουλίνης και bolus. Δε συμβαίνει όμως το ίδιο με την ανθρώπινη ινσουλίνη. Φανταστείτε 30 λεπτά πριν από το γεύμα να λάβετε μια δόση 70/30. Θα πρέπει να καταναλώσετε το γεύμα σας ακριβώς τη σωστή στιγμή και οι πιθανότητες είναι ότι η ινσουλίνη αυτή δεν θα καλύψει πλήρως τις ανάγκες σώματος μετά το φαγητό. Είναι πολύ δύσκολο να γνωρίζει κανείς εκ των προτέρων τι αποτέλεσμα θα έχει η χρήση της. Το μόνο που θα μπορούσε να βοηθήσει κάποιον να μάθει πως να την χρησιμοποιεί, θα ήταν να κάνει δοκιμές τρώγοντας το ίδιο φαγητό κάθε μέρα. Η NPH δεν μπορεί να καλύψει τον οργανισμό για 24 ώρες. Το πιο πιθανό είναι ότι θα τον καλύψει για 12 ώρες, ωστόσο οι οδηγίες που αναγράφονται στο κουτί του φαρμάκου είναι διαφορετικές.
Το σίγουρο είναι ότι δεν μπορεί κανείς να κάνει διόρθωση με αυτόν τον τύπο ινσουλίνης όταν έχει υψηλό σάκχαρο, και είναι ακόμη πιο δύσκολο να πετύχει τους στόχους που θέτει για την καλύτερη διαχείριση του σακχάρου. Με τη χρήση της ανθρώπινης ινσουλίνης, είναι αδύνατο για ένα άτομο με διαβήτη τύπου 1 να καταφέρει να έχει γλυκόζη κοντά στα φυσιολογικά όρια. Πρόκειται για μια μορφή της ορμόνης που χρησιμοποιήθηκε κατά τη δεκαετία του 1980 και στις αρχές του 90. Τότε, ήταν συνηθισμένο το σάκχαρο ενός διαβητικού τύπου 1 να είναι στα 200 και 300 mg/dL (11-17mmoL), όπως συνηθισμένες ήταν και οι περιπτώσεις κετοξέωσης. Οι περιπτώσεις υπογλυκαιμίας ήταν απρόβλεπτες σε επικίνδυνο βαθμό. Οι γιατροί συχνά απογοητεύονταν από τα αποτελέσματα των εξετάσεων των ασθενών τους και λίγο-πολύ έριχναν το φταίξιμο στους ίδιους τους ασθενείς. Πραγματικά, σε αυτό το παιχνίδι δεν υπήρχε κερδισμένος. Αυτό όμως που μας προκαλεί θλίψη είναι το γεγονός ότι από αυτού του είδους την ινσουλίνη εξαρτώνται κατά κόρον οι άνθρωποι με διαβήτη που μένουν σε αναπτυσσόμενες χώρες. Δεν θα έπρεπε να αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι αυτός είναι ο κυριότερος λόγος που είναι τόσο κοινά τα φαινόμενα νεφροπάθειας και πρόωρου θανάτου.
Αν δεν πιστεύετε ότι είναι πρόβλημα να χρησιμοποιεί κανείς τη ReliOn, απλά αναλογιστείτε το λόγο για τον οποίο χρησιμοποιούνται πλέον οι ινσουλίνες μακράς (basal) και σύντομης (bolus) χρονικής διάρκειας. Και μετά αναλογιστείτε και γιατί έγινε τόσο σημαντική η απόκτηση αντλίας ινσουλίνης με διαρκή έγχυση μέσα στην ημέρα. Έγινε για να αποφευχθούν οι επιπλοκές και να αυξηθεί η διάρκεια ζωής του ασθενούς.
2. Οι γιατροί δεν την προτείνουν (επιπλέον, οι καλοί γιατροί στις ΗΠΑ κοστίζουν περισσότερο από ότι τα ανάλογα της ινσουλίνης)
Είναι πραγματικά τρελό, άνθρωποι που δεν ξέρουν ακριβώς τι συμβαίνει στο χώρο της υγείας, να σου λένε να καλέσεις ή να κλείσεις ραντεβού με γιατρό για να σε βοηθήσει να κάνεις χρήση ανθρώπινης ινσουλίνης. Κανένας γιατρός με ήθος δεν θα βοηθήσει άτομο με διαβήτη τύπου 1 να προσπαθήσει να βρει λύση με αυτόν τον ασταθή, ξεπερασμένο τύπο ινσουλίνης. Επιπλέον, είναι αδύνατο για κάποιον με μεσαίο ή μικρό μηνιαίο εισόδημα και χωρίς ασφάλεια να πληρώσει επίσκεψη στο γιατρό. Για να βρει κανείς έναν καλό ενδοκρινολόγο στις ΗΠΑ (που να ασχολείται με τον σπανιότερο διαβήτη τύπου 1), μπορεί να χρειαστεί να διαθέσει μεταξύ $400 και $1000, ανάλογα με τη διάρκεια της επίσκεψης και τις υπηρεσίες που ο γιατρός θα παρέχει. Οι εξετάσεις αίματος για ένα άτομο με διαβήτη τύπου 1 συνήθως κοστίζουν περί τα $1.500 – $ 2.000. Σε αυτές συμπεριλαμβάνονται έλεγχοι για τη λειτουργία των νεφρών, γλυκοζυλιωμένη, μεταβολικές εξετάσεις κ.α.
3. Συνίσταται για άτομα με διαβήτη τύπου 2 (όχι τύπου 1)
Πολλοί άνθρωποι που πάσχουν από διαβήτη τύπου 2 δεν χρειάζονται ινσουλίνη γιατί μπορούν να διαχειρίζονται τις τιμές της γλυκόζης στο αίμα τους με υγιεινή διατροφή και άσκηση. Μπορεί οι άνθρωποι με διαβήτη τύπου 2, συχνά να χρειάζεται να προσλαμβάνουν ινσουλίνη για τα γεύματα, ή για να μπορούν να φτάνουν τους στόχους τους, όμως αυτοί οι άνθρωποι έχουν ένα πλεονέκτημα. Το σώμα τους ακόμη παράγει ινσουλίνη. Μάλιστα, πολλοί άνθρωποι με διαβήτη τύπου 2 παράγουν αρκετή ινσουλίνη, απλώς δεν είναι αρκετή ώστε να κάνει τη δουλειά που χρειάζεται. Με τον καιρό, τα άτομα με διαβήτη τύπου 2, μπορεί να χρειαστεί να αρχίσουν να λαμβάνουν ινσουλίνη, ωστόσο οι καλοί γιατροί θα κάνουν ό,τι μπορούν να για να μη φτάσει η κατάσταση σε αυτό το επίπεδο. Το καλό σε αυτή την υπόθεση είναι ότι, όπως ανακοίνωσε η JAMA, η ανθρώπινη ινσουλίνη είναι εξίσου αποτελεσματική για άτομα με διαβήτη τύπου 2.
Αυτό που πρέπει να αποτυπωθεί στο μυαλό όλων είναι ότι η “μεριδοποίηση” της ινσουλίνης και η διαχείριση του σακχάρου με τις παλαιοτέρου τύπου ινσουλίνες, πρέπει να σταματήσουν ώστε να αποφευχθούν οι θάνατοι νέων ατόμων με διαβήτη. Η πρόσβαση στις νέου τύπου ινσουλίνες είναι ανθρώπινο δικαίωμα.
Πηγή: Diabetesvoice.org
