Χωρίς ινσουλίνη δεν μπορεί κανείς να ζήσει, όμως υπάρχει και άλλη μια, εξ’ ίσου σημαντική ορμόνη που δεν παράγει ο οργανισμός των ανθρώπων με διαβήτη τύπου 1.
Για την ακρίβεια, ο οργανισμός ενός ατόμου με διαβήτη τύπου 1 παράγει ανάλογες ποσότητες αμυλίνης και ινσουλίνης, γεγονός που σημαίνει ότι αν ο οργανισμός ενός ανθρώπου είναι σε θέση να παράγει κάποια ποσότητα ινσουλίνης, πιθανότατα θα μπορεί να παράγει και κάποια ποσότητα αμυλίνης.
Τι είναι η Αμυλίνη
Η Αμυλίνη είναι ένα πεπτίδιο που αποτελείται από 37 αμινοξέα και ανακαλύφθηκε μόλις το 1987. Παράγεται μετά από την κατανάλωση φαγητού από τα βήτα κύτταρα και απελευθερώνεται ταυτόχρονα με την ινσουλίνη μετά από το φαγητό.
Σε άτομα με διαβήτη τύπου 1 τα βήτα κύτταρα καταστρέφονται, πράγματα που σημαίνει ότι δεν παράγουν ινσουλίνη, πράγμα που σημαίνει ότι δεν παράγουν ούτε αμυλίνη.
Όπως συμβαίνει και με την ινσουλινοαντίσταση, σε άτομα με διαβήτη τύπου 2, μπορεί να εμφανιστεί “αμυλινοαντίσταση”.
Η αμυλίνη είναι ιδιαίτερα σημαντική στη διαχείριση του μεταγευματικού σακχάρου.
Πως λειτουργεί η αμυλίνη
Για τη διαχείρηση των επιπέδων του μεταγευματικού σακχάρου, η αμυλίνη λειτουργεί με δύο τρόπους.
1. Η αμυλίνη επιβραδύνει το ρυθμό με τον οποίο το στομάχι αδειάζει το φαγητό στο λεπτό έντερο.
Όταν η τροφή μπαίνει στο μικρό έντερο, η γλυκόζη μεταφέρεται στην κυκλοφορία του αίματος.
Όσο περισσότερο χρόνο διαρκέσει αυτή η διαδικασία, τόσο περισσότερο επιβραδύνεται ο ρυθμός με τον οποίο ανεβαίνει το σάκχαρο του αίματος μετά την κατανάλωση φαγητού και ποτού.
Όταν η ποσότητα αμυλίνης στον οργανισμό δεν είναι αρκετή, η γλυκόζη που παράγεται από το φαγητό που καταναλώνουμε μπαίνει στην κυκλοφορία του αίματος πολύ πιο γρήγορα απ’ ότι
συμβαίνει με άτομα που δεν πάσχουν από διαβήτη.
2. Η αμυλίνη βοηθά στην διαχείριση του σακχάρου μετά από το φαγητό, καταστέλλοντας την παραγωγή γλυκαγόνης από το πάγκρεας.
Η γλυκαγόνη είναι η ορμόνη που δίνει σήμα στο πάγκρεας ώστε να εκκρίνει γλυκαγόνο.
Το γλυκαγόνο είναι γλυκόζη που έχει αποθηκευτεί στο συκώτι και στον μυικό ιστό.
Το σώμα μας εξαρτάται από τη σχέση αυτών των στοιχείων προκειμένου να λάβει τα καύσιμα που χρειάζεται μεταξύ των γευμάτων και για όσο κοιμόμαστε.
Ο ρόλος της Αμυλίνης στη ρύθμιση της γλυκαγόνης.
Η γλυκαγόνη είναι αυτή που δημιουργεί την αίσθηση της πείνας, γεγονός που σημαίνει ότι ρυθμίζοντας την παραγωγή γλυκαγόνης, η αμυλίνη καταστέλλει την όρεξη για φαγητό.
Έτσι, σε ανθρώπους που πάσχουν από διαβήτη και δεν έχουν αρκετή αμυλίνη στο σώμα, το αίσθημα κορεσμού αργεί να επέλθει.
Η έλλειψη επαρκούς ποσότητας αμυλίνης είναι ο λόγος που πεινάμε συνέχεια.
Για την ακρίβεια, ο εγκέφαλος εξαρτάται από τη συνεχή παροχή γλυκόζης για να λειτουργήσει και τα αποθέματα γλυκαγόνου του σώματος παρέχουν αυτό το απαραίτητο καύσιμο.
Τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 ζουν με κακή ρύθμιση γλυκαγόνης επειδή το σώμα τους δεν παράγει σωστά αμυλίνη.
Το αποτέλεσμα της έλλειψης αμυλίνης είναι αφενός υψηλότερα επίπεδα μεταγευματικού σακχάρου και υψηλότερες ανάγκες ινσουλίνης.
Πηγή: insulin nation
