Η διαχείριση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την αερόβια άσκηση παραμένει μια πρόκληση για τα άτομα με Διαβήτη τύπου 1.
Πολλοί άνθρωποι με Διαβήτη τύπου 1 αγωνίζονται να ασκηθούν με ασφάλεια, διατηρώντας τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα τους σε ένα υγιές εύρος, σύμφωνα με μια μελέτη που παρουσιάστηκε στο ENDO 2023, την ετήσια συνάντηση της Ενδοκρινικής Εταιρείας στο Σικάγο.
Η διαχείριση των υψηλών και χαμηλών επιπέδων σακχάρου στο αίμα πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την αερόβια άσκηση παραμένει μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για τα άτομα που ζουν με Διαβήτη τύπου 1. Αυτή η μελέτη παρέχει μια σειρά από βασικές γνώσεις σχετικά με τον βαθμό στον οποίο οι δημοσιευμένες κατευθυντήριες γραμμές και συστάσεις σχετικά με την άσκηση με Διαβήτη τύπου 1 γίνονται κατανοητές και εφαρμόζονται στον πραγματικό κόσμο» αναφέρει ο Joseph Henske, M.D., Επικεφαλής Ερευνητής, Πανεπιστήμιο του Αρκάνσας για Ιατρικές Επιστήμες.
Για να αξιολογήσουν την εφαρμογή και την ευαισθητοποίηση αυτών των κατευθυντήριων γραμμών, οι ερευνητές δημιούργησαν μια διαδικτυακή έρευνα που δημοσιεύτηκε σε ομάδες μέσων κοινωνικής δικτύωσης που περιορίζονται σε ενήλικες με Διαβήτη τύπου 1 που τρέχουν, κάνουν τζόκινγκ ή περπατούν για άσκηση. Η έρευνα συμπληρώθηκε από 102 ενήλικες με Διαβήτη τύπου 1. Όλοι οι ερωτηθέντες ασκούνταν τακτικά: το 68% ανέφερε ότι ασκούνταν τέσσερις ή περισσότερες ημέρες την εβδομάδα, με μέσο όρο 23 μίλια την εβδομάδα.
Άσκηση και Διαβήτης: Τι έδειξε η έρευνα
Σχεδόν όλοι οι ερωτηθέντες (97%) ανέφεραν ότι χρησιμοποιούν συνεχείς μετρητές γλυκόζης και το 75% χρησιμοποίησαν αντλίες ινσουλίνης. Ο Διαβήτης τους ήταν γενικά καλά ελεγχόμενος: ο αυτοαναφερόμενος μέσος όρος HbA1c, μια εξέταση αίματος που μετρά τα μέσα επίπεδα σακχάρου στο αίμα τους τελευταίους 3 μήνες, ήταν 7,1% (ο στόχος για τα περισσότερα άτομα με διαβήτη είναι 7% ή λιγότερο).
Παρά το γεγονός ότι ήταν υπό τη φροντίδα ενός γιατρού, οι περισσότεροι ερωτηθέντες ένιωσαν ότι είχαν μάθει μόνοι τους για τον Διαβήτη και την άσκηση. Η έρευνα διαπίστωσε ότι το 80% ανέφερε ότι έμαθε για τον Διαβήτη και την άσκηση κυρίως από «δοκιμές και λάθη», το 46% από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το 32% από την ιατρική τους ομάδα και το 28% από διαδικτυακές αναζητήσεις. Κάποιοι χρησιμοποίησαν πολλαπλές μεθόδους.
Η έρευνα διαπίστωσε ότι το 27% των ερωτηθέντων ανέφερε ότι ο συνεχής φόβος της υπογλυκαιμίας αποτελεί σημαντικό εμπόδιο στην άσκηση, ενώ το 36% ανέφερε ότι παρατήρησε αυξημένη μεταβλητότητα γλυκόζης λόγω της άσκησης. Επιπλέον, το 19% των ερωτηθέντων ανέφερε ότι δεν είχε υπογλυκαιμία.
Παρά τις δημοσιευμένες οδηγίες, το 73% ανέφερε ότι ασκούνταν ακόμα κι αν είχαν σοβαρή υπογλυκαιμία τις τελευταίες 24 ώρες. Το 74% δεν έκανε τεστ για Διαβητική κετοξέωση (DKA), μια σοβαρή και δυνητικά θανατηφόρα επιπλοκή του διαβήτη, ακόμη και όταν είχε πολύ υψηλό και ανεξήγητο σάκχαρο στο αίμα πριν από την άσκηση και το 49% ανέφερε ότι δεν φορούσε αναγνωριστικό Διαβήτη κατά τη διάρκεια της άσκησης.
«Αυτή η έρευνα έδειξε ότι πολλοί άνθρωποι που ζουν με Διαβήτη τύπου 1, παρά το γεγονός ότι είναι γνώστες της τεχνολογίας και ασχολούνται, παθιάζονται με την άσκηση και φαινομενικά ελέγχονται καλά με βάση την αιμοσφαιρίνη A1c, εξακολουθούν να αγωνίζονται να ασκηθούν με ασφάλεια χωρίς υψηλά και χαμηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα». είπε ο Χένσκε. «Ελπίζουμε να αυξήσουμε την ευαισθητοποίηση σχετικά με τις δημοσιευμένες οδηγίες σχετικά με την άσκηση με Διαβήτη και να βοηθήσουμε στη δημιουργία καλύτερων πρακτικών εκπαιδευτικών εργαλείων».
Διαβάστε επίσης: Ολιγόλεπτα διαλείμματα για δραστηριότητα: Σύμμαχος και για τα άτομα με Διαβήτη τύπου 1
Πόσες θερμίδες καίμε σε 30 λεπτά με κάθε άσκηση;
Καθημερινές, εύκολες κινήσεις για να διατηρήσετε ελαστικότητα και ευλυγισία
