Ενώ η πρώτη πορεία δράσης για τη διαχείριση του (GDM) περιλαμβάνει διατροφή και σωματική δραστηριότητα, φάρμακα διαβήτη κύησης για τον διαβήτη όπως η ινσουλίνη χρησιμοποιούνται επίσης για τη διαχείριση της πάθησης.
Παραδοσιακά, η μετφορμίνη δεν έχει χρησιμοποιηθεί ως αρχική θεραπεία για το GDM, καθώς αυτό το φάρμακο μπορεί να διασχίσει τον πλακούντα και ως εκ τούτου θα μπορούσε να προκαλέσει νεογνική υπογλυκαιμία (χαμηλό σάκχαρο στο αίμα κατά τη γέννηση). Η έκθεση στη μετφορμίνη κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μπορεί επίσης να επηρεάσει τη μελλοντική υγεία των μωρών.
«Η ανησυχία με τη μετφορμίνη είναι ότι περνάει στον πλακούντα. Μελέτες έχουν δείξει ότι τα παιδιά που γεννήθηκαν από γυναίκες που έλαβαν μετφορμίνη είχαν υψηλότερα ποσοστά διαβήτη και παχυσαρκίας σε σύγκριση με εκείνα που δεν το έκαναν», δήλωσε η Δρ. Diana Isaacs, διευθύντρια εκπαίδευσης και κατάρτισης στην τεχνολογία του διαβήτη στην Cleveland Clinic.
Η μετφορμίνη είναι εγκεκριμένη για τη θεραπεία του διαβήτη τύπου 2 αλλά όχι για το GDM. Έτσι, η χρήση μετφορμίνης στο GDM θεωρείται “off label”, που σημαίνει ότι ένας πάροχος υγειονομικής περίθαλψης συνταγογραφεί ένα φάρμακο που δεν έχει εγκριθεί από τον FDA για αυτήν τη συγκεκριμένη πάθηση.
Ωστόσο, τα αποτελέσματα από μια πρόσφατη μελέτη που ονομάζεται SUGAR-DIP υποδηλώνουν ότι η μετφορμίνη είναι παρόμοια αποτελεσματική με την ινσουλίνη για τον διαβήτη κύησης, ενώ προσφέρει επίσης μεγαλύτερη ευκολία και ικανοποίηση για τους ασθενείς.
Πώς λειτούργησε η μελέτη;
Η δοκιμή SUGAR-DIP περιελάμβανε περισσότερες από 800 εγκύους που δεν μπόρεσαν να επιτύχουν υγιή επίπεδα σακχάρου στο αίμα μόνο με δίαιτα. Οι συμμετέχουσες χωρίστηκαν τυχαία σε μία από τις δύο ομάδες: η πρώτη ομάδα έλαβε μετφορμίνη (με σουλφονυλουρία ή ινσουλίνη, εάν χρειαζόταν) ενώ η δεύτερη ομάδα έλαβε μόνο ινσουλίνη. Κατά μέσο όρο, οι συμμετέχοντες ήταν περίπου 33 ετών και σχεδόν το 60% ήταν λευκές.
Οι ερευνητές εστίασαν κυρίως στα βρεφικά αποτελέσματα – συγκεκριμένα, νεογνά που ήταν μεγάλα για την ηλικία κύησης (LGA) ή μωρά που ζύγιζαν περισσότερο από το αναμενόμενο για τον αριθμό των εβδομάδων εγκυμοσύνης. Η γέννηση ενός μωρού LGA αυξάνει τον κίνδυνο επιπλοκών της εγκυμοσύνης, συμπεριλαμβανομένου του τραυματισμού κατά τον τοκετό τόσο για το μωρό όσο και για τη μητέρα, και επίσης αυξάνει την πιθανότητα η μητέρα να χρειαστεί καισαρική τομή.
Ποια ήταν τα βασικά ευρήματα;
Σχεδόν το 24% των μητέρων που έλαβαν θεραπεία με μετφορμίνη γέννησαν μωρά LGA, σε σύγκριση με το 20% στην ομάδα που λάμβανε θεραπεία με ινσουλίνη. Με άλλα λόγια, η μελέτη έδειξε ότι η θεραπεία με μετφορμίνη και ινσουλίνη ήταν παρόμοια όσον αφορά τα βρεφικά αποτελέσματα.
Ωστόσο, οι ερευνητές βρήκαν πολλά υποσχόμενα ευρήματα για την υγεία της μητέρας:
Οι συμμετέχοντες που έλαβαν μετφορμίνη είχαν μικρότερη αύξηση βάρους της μητέρας, σε σύγκριση με όσους λάμβαναν ινσουλίνη.
Ενώ και οι δύο ομάδες ανέφεραν υψηλή ικανοποίηση από τη θεραπεία, οι συμμετέχουσες που λάμβαναν μετφορμίνη ήταν πιο πιθανό να συστήσουν τη θεραπεία τους σε άλλες και να συνεχίσουν τη θεραπεία τους σε σύγκριση με αυτές που λάμβαναν ινσουλίνη. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι η μετφορμίνη είναι ένα χάπι που είναι απλό στη λήψη, ενώ η θεραπεία με ινσουλίνη περιλαμβάνει πολλαπλές ενέσεις κάθε μέρα.
Περισσότερες ανεπιθύμητες ενέργειες αναφέρθηκαν μεταξύ των μητέρων που έλαβαν μετφορμίνη σε σύγκριση με εκείνες που έλαβαν θεραπεία με ινσουλίνη, αν και οι σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες ήταν παρόμοιες και στις δύο ομάδες.
Προηγούμενη έρευνα έχει δείξει επίσης τα οφέλη της μετφορμίνης για τον διαβήτη στην εγκυμοσύνη
Ίσως η πιο γνωστή μελέτη είναι η δοκιμή μετφορμίνης σε γυναίκες με διαβήτη τύπου 2 στην εγκυμοσύνη (MiTy), η οποία συνέκρινε τη θεραπεία με ινσουλίνη μόνο και ινσουλίνη με μετφορμίνη μεταξύ 500 εγκύων γυναικών με διαβήτη τύπου 2.
Συνολικά, η ομάδα που λάμβανε μετφορμίνη και ινσουλίνη είχε βελτιωμένο γλυκαιμικό έλεγχο και λιγότερα βρέφη LGA σε σύγκριση με εκείνα που λάμβαναν θεραπεία με ινσουλίνη μόνο. Ωστόσο, υπήρχε μεγαλύτερο ποσοστό μικρών μωρών για την ηλικία κύησης (SGA) στην ομάδα της μετφορμίνης σε σύγκριση με την ομάδα που λάμβανε μόνο ινσουλίνη.
Μια ανάλυση παρακολούθησης των συμμετεχόντων στο MiTy δεν βρήκε σημαντικές διαφορές στο ΔΜΣ ή στο εκτιμώμενο σωματικό λίπος μεταξύ των 283 παιδιών που μελετήθηκαν στους 24 μήνες. Σύμφωνα με τους ερευνητές του διαβήτη κύησης, Δρ Claire Meek και Dr. Laura Kusinski, αυτά τα ευρήματα είναι καθησυχαστικά, καθώς υποδηλώνουν ότι τα οφέλη της μετφορμίνης στις εγκύους υπερτερούν των κινδύνων.
Μια πιο πρόσφατη μελέτη, που διεξήχθη στην Ιρλανδία, συνέκρινε τη μετφορμίνη με το εικονικό φάρμακο και διαπίστωσε ότι η πρώιμη χρήση της μετφορμίνης δεν οδήγησε σε βελτιώσεις στην έναρξη της ινσουλίνης ή στη μείωση των επιπέδων γλυκόζης νηστείας στο τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης. Ωστόσο, οι συμμετέχουσες που έλαβαν μετφορμίνη είχαν μικρότερη αύξηση βάρους, χωρίς ενδείξεις αύξησης στους πρόωρους τοκετούς. Επιπλέον, η ομάδα της μετφορμίνης είχε 25% λιγότερες πιθανότητες να χρειαστεί ινσουλίνη και, όταν χρειαζόταν ινσουλίνη, αυτές οι συμμετέχουσες έτειναν να την ξεκινήσουν αργότερα στην εγκυμοσύνη.
