Σαν σήμερα έφυγε από τη ζωή ο διάσημος ηθοποιός Λάμπρος Κωνσταντάρας που έπασχε από διαβήτη.
Γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου του 1913 στο Κολωνάκι. Ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας χρυσοχόων της Κωνσταντινούπολης, η οποία τον προόριζε για αξιωματικό του Ναυτικού ή για εκτιμητή πολύτιμων λίθων, σύμφωνα με την οικογενειακή παράδοση.
Το 1930, μετά από επιμονή της οικογένειάς του, κατατάχθηκε στη Σχολή Υπαξιωματικών της Κέρκυρας, απ’ όπου όμως σύντομα δραπέτευσε. Γλύτωσε το στρατοδικείο χάρη στη παρέμβαση της οικογένειάς του, η οποία στη συνέχεια τον έστειλε στο Παρίσι για να ειδικευτεί στα μυστικά της κοσμηματοποιίας.
Στην πόλη του φωτός ο Λάμπρος έκανε μποέμικη ζωή κόντρα στις προσδοκίες των γονιών του, οι οποίοι όταν το ανακάλυψαν του έκοψαν τα χρήματα και τότε αυτός άρχισε να εργάζεται ως κομπάρσος στο θέατρο ΑΤΕΝΕ του Λουί Ζουβέ. Έτσι, λίγο αργότερα, βρέθηκε να φοιτά στη Σχολή του Ζουβέ και στη συνέχεια έκανε το ντεμπούτο του στη σκηνή. Μαγεμένος από τα φώτα της ράμπας, αποφάσισε να κάνει στροφή στη ζωή του και ν’ ασχοληθεί με την υποκριτική.
Η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους. Αφού εμφανίστηκε στο θέατρο με το «Σχολείο Γυναικών» του Μολιέρου, επέστρεψε στην Ελλάδα για να ακολουθήσει μια λαμπρή πορεία στο θέατρο και τον κινηματογράφο.
Έγινε αγαπητός μέσα από τους ρόλους του στις ταινίες «Φωνή της καρδιάς», «Ραγισμένες καρδιές», «Καταδρομή», «Μαρίνα», «Διακοπές στην Αίγινα», «Η Αλίκη στο ναυτικό», «Η Λίζα και η άλλη», «Η χαρτοπαίχτρα», «Ο γεροντοκόρος», «Υιέ μου υιέ μου», «Υπάρχει και φιλότιμο», «Ο στρίγκλος που έγινε αρνάκι», «Ο φαφλατάς», «Κάτι κουρασμένα παλικάρια», «Τζένη Τζένη», κ.α.
Το 1969 κέρδισε βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το ρόλο του στην ταινία “Ο μπλοφατζής”, ενώ τελευταία του ταινία ήταν “Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ”.
Προσωπική ζωή
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας ήταν προληπτικός. Ακολουθούσε πάντα τις ίδιες συνήθειες, πέρναγε το δρόμο από το ίδιο σημείο, αγόραζε παπούτσια από το ίδιο μαγαζί και έτρωγε στο ίδιο εστιατόριο. Πολλές φορές είχε τονίσει τη σχέση του με τον αριθμό 13, αφού γεννήθηκε στις 13/3/13 και πέρασε τα πρώτα του χρόνια στην οδό Πλουτάρχου 13!
Ο ίδιος δεν οδηγούσε, είχε οδηγό, και η αγαπημένη του συνήθεια στο δρόμο ήταν να μετράει τα Volkswagen που έβλεπε.
Στον Κωνσταντάρα άρεσε ιδιαίτερα ο αθλητισμός και ήταν ΑΕΚτζης.
Ήταν όμως και γυναικοκατακτητής.
Παντρεύτηκε για πρώτη φορά το 1945 με την ην επίσης ηθοποιό Γιούλη Γεωργοπούλου, με την οποία απέκτησε ένα γιο, τον δημοσιογράφο και πολιτικό Δημήτρη Κωνσταντάρα.
Αιτία του χωρισμού του στάθηκε ο έρωτάς του με την Άννα Καλουτά. Ωστόσο, ο δεύτερος γάμος του το 1971 ήταν με τη Φιλιώ Κεκάτου. Μαζί πέρασαν τα τελευταία χρόνια του ηθοποιού στη Βάρκιζα.
Υγεία
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας από το 1970 αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας. Υπέφερε από διαβήτη, αλλά ποτέ δεν πρόσεχε την διατροφή του. Το 1978 αρρώστησε με διαβητική κρίση, που λίγο αργότερα τον οδήγησε σε ελαφρύ εγκεφαλικό επεισόδιο. Τον Νοέμβριο εκείνης της χρονιάς, ενώ ετοιμαζόταν να πάει στην παράσταση, παρέλυσε η δεξιά του πλευρά, επηρεάζοντας κυρίως το χέρι και πόδι (ημιπληγία). Μεταφέρθηκε γρήγορα στο νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε ότι υπέστη αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο.
Η υγεία του σταδιακά βελτιώθηκε, όχι όμως τελείως, παρά την τεράστια προσπάθεια που κατέβαλε για να επανέλθει. Χωρίς να έχει αποθεραπευτεί πλήρως, γύρισε την τελευταία του ταινία το 1981 (Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ). Το εγκεφαλικό όμως του είχε αφήσει προβλήματα και στην ομιλία (κολλούσε σε κάποια σύμφωνα, όπως στο κ). Ωστόσο στα γυρίσματα της ταινίας ήταν, όπως πάντα, άψογος και οι υπόλοιποι ηθοποιοί έμεναν άφωνοι (Μάρω Κοντού, Νέλλη Γκίνη κλπ).
Μετά από αυτή την ταινία ανανεώθηκε, ηχογράφησε μάλιστα και ένα δίσκο με 12 τραγούδια του γιού του, δεδομένου ότι είχε καταπληκτική φωνή. Δυστυχώς όμως το καλοκαίρι του 1983 υπέστη δεύτερο εγκεφαλικό επεισόδιο, το οποίο ήταν πιο βαρύ από το πρώτο και άφησε έντονα τα σημάδια του, καταλείποντας προβλήματα στην ομιλία και στην κινητικότητα του δεξιού του χεριού.
Έκτοτε, κλείστηκε στον εαυτό του καθηλωμένος πλέον, πέφτοντας σχεδόν σε κατάθλιψη, ενώ δεν ήθελε να δει κανέναν και κανείς να μην τον δει. Έτσι πλέον απομονώθηκε στο σπίτι του στην Βάρκιζα. Δυστυχώς η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε σταδιακά, ώστε χρειάστηκε να μεταφερθεί εσπευσμένα στο Ασκληπιείο της Βούλας. Επέστρεψε στο σπίτι του, όπου πέρασε τις τελευταίες του μέρες άφωνος και καταβεβλημένος.
Η τελευταία του συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Εικόνες”. O δημοσιογράφος Δημήτρης Λυμπερόπουλος θυμάται:
“Εντελώς άφωνος, από δυο εγκεφαλικά, είχε αποσυρθεί από το θέατρο και τον κόσμο δυο χρόνια. Μετά από λίγες εβδομάδες ο δημοφιλής καλλιτέχνης έφυγε για πάντα… Εδώ και δυο χρόνια ένας άνθρωπος μένει έγκλειστος στον ίδιο τον εαυτό του… Πρόκειται για τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, που απομονωμένος σ΄ ένα διαμέρισμα στη Βάρκιζα,με τη γυναίκα του Φιλιώ, δεν θέλει να μιλήσει με κανένα, αποφεύγει να διαβάσει εφημερίδα και να δει τηλεόραση – εκτός από τα αθλητικά – και με πείσμα έχει κόψει τον ομφάλιο λώρο με τον έξω κόσμο……
Έγκλειστος ποιος; Ο Λάμπρος που όταν βρισκότανε σε αέναη κίνηση, έσφυζε από ζωή πάνω στη σκηνή του θεάτρου, μπροστά στα φώτα και τις κάμερες, ανάμεσα στους φίλους και τις θαυμάστριες, στον ανώνυμο κόσμο που τον λάτρευε…Τώρα δεν μιλάει σε κανένα, παρά μόνο στη γυναίκα του Φιλιώ και στο γιό του Δημήτρη, όταν έρχεται να τον δει… Οι κουβέντες του οι απαραίτητες, συνοδευόμενες από νοήματα… Ναί – Όχι – Νερό… Λέξεις συντήρησης, απομόνωσης και γαλήνης, της σιωπής… … « Στο διάβολο », λέει ο Λάμπρος. Είναι η μόνη φράση που βγαίνει πεντακάθαρα από το στόμα του… Και μετά γράφει στο χαρτί, με το αριστερό του χέρι, τρεις συγκλονιστικές λέξεις: «γιατί σε μένα;»……
Όταν τον είδα, βρισκόταν ανακαθιστός στο κρεβάτι του με φανελίτσα και σλιπάκι. Άντρακλας. Απαράλλαχτος όπως πριν 25 χρόνια, που έπαιζε τερματοφύλακας στην ομάδα των ηθοποιών κατά των δημοσιογράφων… -Γειά σου παιχταρά τερματοφύλακα, του είπα, έσκυψα και τον φίλησα. Το βλέμμα του καρφώθηκε σαν μαχαιριά στα μάτια μου. Και τα δικά του, τα καταγάλανα, βουρκώσανε… Είμαι σίγουρος πως χάρηκε που τον είπα παιχταρά, παρά να τον εξυμνούσα ως ηθοποιό ή ως δον Ζουάν ή ως ρέκορντμαν ακροαματικότητας στη τηλεόραση, αφού ως «Λαμπρούκος» είχε πλησιάσει το εκατό τα εκατό!…”
Ο αγαπημένος Έλληνας ηθοποιός άφησε την τελευταία του πνοή στις 28 Ιουνίου του 1985 σε ηλικία 72 ετών.
Glykouli.gr
