Έρευνα σε έφηβους με διαβήτη τύπου 1 συνδέει την χρήση αντλίας με χαμηλότερες τιμές λιπιδίων στο αίμα, προσφέροντας ενδείξεις ότι η χρήση αντλίας μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο καρδιαγγειακής ασθένειας.
Οι άνθρωποι με διαβήτη τύπου 1 διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακών ασθενειών, γι’ αυτό οι περισσότεροι συνήθως λαμβάνουν τα μέτρα τους. Ξεκινούν σωστή διατροφή και άσκηση και διακόπτουν βλαβερές συνήθειες όπως το κάπνισμα. Όμως, μελέτη που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο Diabetic Medicine προσθέτει άλλο ένα όπλο στη φαρέτρα των ανθρώπων με διαβήτη τύπου 1 ώστε να διατηρούν την υγεία της καρδιάς τους σε καλή κατάσταση.
Η χρήση αντλίας ινσουλίνης συνδέεται με υγιέστερο προφίλ λιπιδίων
Η έρευνα, που βασίστηκε σε δεδομένα από 14,290 εφήβους με διαβήτη τύπου 1 από όλο τον κόσμο, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά που χρησιμοποιούσαν αντλία ινσουλίνης είχαν καλύτερες τιμές λιπιδίων από ότι αυτά που ακολουθούσαν σχήμα πολλαπλών ενέσεων.
Η υψηλή LDL, η υψηλή nonHDL, η χαμηλή HDL και η υψηλή γενική χοληστερόλη σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου. Σε άτομα με διαβήτη, η μείωση της LDL κατά 1 mmol/l σημαίνει 21% μείωση σε καρδιακά επεισόδιά. Αν και είναι γνωστή η σημασία της διατήρησης σωστών επιπέδων λιπιδίων, η έρευνα αυτή είναι η πρώτη που γίνεται σε μεγάλη κλίμακα και συνδέει τη μέθοδο χορήγησης ινσουλίνης με τα επίπεδα λιπιδίων στο αίμα.
Ακόμη και μετά τη ρύθμιση παραγόντων όπως η A1C, και η ηλικία, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι τα επίπεδα LDL και nonHDL χοληστερίνης ήταν σημαντικά υψηλότερα, και τα επίπεδα της HDL ήταν πολύ χαμηλότερα στην ομάδα ατόμων με διαβήτη που χρησιμοποιούν αντλία ινσουλίνης σε σύγκριση με αυτούς που κάνουν ενέσεις ινσουλίνης.
Άλλη έρευνα μικρότερης κλίμακας, κατά την οποία μελετήθηκαν τα στοιχεία 48 παιδιών με διαβήτη τύπου 1, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι στις περιπτώσεις που γινόταν χρήση αντλίας τα επίπεδα λιπιδίων ήταν καλύτερα, παρά το γεγονός ότι η A1C ήταν σε παρόμοια επίπεδα και σε άτομα χωρίς αντλία.
Πως όμως επηρεάζει η μέθοδος χορήγησης ινσουλίνης το λιπιδικό προφίλ;
Και στις δύο έρευνες υπήρξε ένας αναπάντεχος συσχετισμός μεταξύ του τύπου θεραπείας και των επιπέδων λιπιδίων στο αίμα. Πως όμως επηρεάζει την χοληστερίνη δυο ατόμων με παρόμοια διαχείριση του σακχάρου η μέθοδος χορήγησης ινσουλίνης;
Σε αυτό το στάδιο, οι ερευνητές μόνο υποθέσεις μπορούν να κάνουν.
Υπάρχει λόγος να πιστεύουν ότι η εντατική θεραπεία με ινσουλίνη μπορεί να βελτιώσει την δράση της λιποπρωτεΐνης λιπάσης. Αυτό, σε άτομα με διαβήτη, μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση των επιπέδων της HDL χοληστερίνης, της “καλής” χοληστερίνης που βοηθά το σώμα να αποβάλλει την “κακή” χοληστερίνη από το αίμα.
Ο βαθμός στον οποίο γίνεται εντατική θεραπεία με αντλία, επίσης βοηθά στη μείωση των αυξομειώσεων του σακχάρου του αίματος σε άτομα με διαβήτη. Όταν το σάκχαρο έχει μεγάλες αυξομειώσεις, αυξάνεται ο κίνδυνος καρδιαγγειακών παθήσεων, σε σχέση με όταν το σάκχαρο του αίματος είναι σταθερά υψηλό. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτό οφείλεται στην υψηλότερη επίδραση που έχουν οι αυξομειώσεις στους βιοδείκτες του οξειδωτικού στρες και στο μεταβολισμό λιπιδίων. Μιας και οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν αντλία συνήθως έχουν καλύτερο έλεγχο της γλυκόζης τους, είναι λιγότερο πιθανό να έχουν υψηλή LDL και nonHDL.
Αλληλοσυγκρουώμενες εξηγήσεις και περεταίρω έρευνα
Φυσικά όλες οι παραπάνω εξηγήσεις δεν είναι τίποτα παραπάνω από θεωρίες. Υπάρχει και μια μεγάλη πιθανότητα ότι άλλοι παράγοντες του εξωτερικού περιβάλλοντος επηρεάζουν τα αποτελέσματα αυτά περισσότερο απ’ ότι η μέθοδος χορήγησης ινσουλίνης.
Για παράδειγμα στα στοιχεία που παρουσιάστηκαν δεν υπήρχαν πληροφορίες σε σχέση με το κοινωνικό – οικονομικό υπόβαθρο ή τον τρόπο ζωής του κάθε ασθενούς. Είναι πιθανό οι ασθενείς με αντλία, που είναι πολύ πιο ακριβή από ότι οι βελόνες που χρησιμοποιούνται για τις καθημερινές ενέσεις, να προέρχονται από πιο ευκατάστατο υπόβαθρο κι έτσι να έχουν καλύτερη πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας, σε φρέσκα τρόφιμα και στην εκπαίδευση σχετικά με το διαβήτη. Όλοι αυτοί οι παράγοντες έχουν άμεση επίδραση στα επίπεδα των λιπιδίων του αίματος.
Άλλος ένας σημαντικός παράγοντας που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι η χρήση συστήματος συνεχούς καταγραφής γλυκόζης (CGM). Τα CGM έχει αποδειχθεί ότι έχουν θετικό αντίκτυπο και σε ασθενείς με αντλία και σε ασθενείς που ακολουθούν σχήμα πολλαπλών ενέσεων. Ωστόσο, το μεγαλύτερο μέρος των χρηστών CGM χρησιμοποιούν αντλία. Έτσι αποτελούν το 21% του συνόλου των χρηστών αντλίας, ενώ μόλις το 5% των ανθρώπων που λαμβάνουν ινσουλίνη με ενέσεις. Όπως συμβαίνει και με τις αντλίες, τα CGM επιτρέπουν στον ασθενή να έχει πολύ καλύτερο έλεγχο του σακχάρου και αυξάνουν το χρόνο παραμονής εντός των ορίων.
Άνθρωποι με αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακών νοσημάτων είναι σημαντικό να έχουν υγιή επίπεδα χοληστερίνης. Σύμφωνα με αυτήν την έρευνα, η χρήση αντλίας σε εφήβους αμέσως μετά τη διάγνωση είναι πολύ σημαντική για την ποιότητα ζωής τους.
Βέβαια, χρειάζεται περισσότερη έρευνα για να κατανοηθούν σε βάθος αίτια των αλλαγών στα λιπίδια σε άτομα με διαβήτη και τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να συμβάλλει η θεραπεία με ινσουλίνη.
Προς το παρόν, φαίνεται όντως να υπάρχει σχέση μεταξύ του αυστηρού γλυκαιμικού ελέγχου και πιο υγιών επιπέδων χοληστερίνης. Πρόκειται για ένα εύρημα που θα πρέπει να έχουν υπόψη όλοι οι άνθρωποι με διαβήτη τύπου 1 και όλοι οι ειδικοί υγείας.
Πηγή: InsulinNation
