Η εισπνεόμενη ινσουλίνη είναι αποτελεσματική στη μείωση της γλυκόζης του αίματος μέσα σε κάποιο χρονικό διάστημα, και δεν προκαλεί αύξηση βάρους όπως συμβαίνει με τις ενέσιμες μορφές ινσουλίνης, σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Endocrine Practice.
Οι ερευνητές της Cleveland Clinic του Πανεπιστημίου Stanford στις ΗΠΑ, και η εταιρία παραγωγής ινσουλίνης MannKind – που κατασκευάζει την εισπνεόμενη ινσουλίνη Technosphere – διεξήγαγε έρευνα σε 309 ανθρώπους με διαβήτη που χρησιμοποιούν γευματική ινσουλίνη. Η έρευνα διήρκεσε 24 εβδομάδες και η ηλικία των συμμετεχόντων ήταν μεταξύ 18 και 80 ετών, ενώ τα επίπεδα A1c τους βρίσκονταν μεταξύ 7,0% και 11,5%. Οι συμμετέχοντες έπασχαν από διαβήτη κατά μέσο όρο 12,2 χρόνια και η μέση τιμή μάζας σώματος ήταν 30,8 που κατατάσσεται στην κατηγορία της παχυσαρκίας.
Πριν την έναρξη της έρευνας, υπήρξε μια περίοδος προετοιμασίας 4 εβδομάδων, κατά την οποία οι συμμετέχοντες λάμβαναν γλαργινική ινσουλίνη (Lantus) ως βασική ινσουλίνη, την οποία συνέχισαν να λαμβάνουν κατά τη διάρκεια της έρευνας. Όταν τελείωσε η περίοδος προετοιμασίας, στους συμμετέχοντες χορηγήθηκε γευματική ινσουλίνη ως εξής: με τυχαία επιλογή, σε μια πρώτη ομάδα 154 συμμετεχόντων χορηγήθηκε Novolog, μια ενέσιμη ινσουλίνη βραχείας δράσης, ενώ σε μια δεύτερη ομάδα 150 συμμετεχόντων χορηγήθηκε η Technosphere, μια εισπνεόμενη ινσουλίνη βραχείας δράσης.
Αποτελεσματικότητα εισπνεόμενης ινσουλίνης
Οι ερευνητές ήθελαν να διαπιστώσουν κατά πόσο η εισπνεόμενη ινσουλίνη ήταν το ίδιο αποτελεσματική με την ενέσιμη ινσουλίνη για μακροχρόνιο έλεγχο της γλυκόζης, αλλά μέτρησαν και διάφορες άλλες παραμέτρους ώστε να συγκρίνουν τυχόν ανεπιθύμητες ενέργειες μεταξύ των δύο ινσουλινών. Ο μέσος όρος τιμής A1c για την ομάδα ατόμων που έλαβαν την ενέσιμη ινσουλίνη ήταν 9,0%, ενώ στην ομάδα ατόμων που έλαβαν την εισπνεόμενη ινσουλίνη ήταν 8,9%. Μετά από 24 εβδομάδες, η τιμή της A1c έπεσε, στην μεν ομάδα που έλαβε την ενέσιμη ινσουλίνη στο 7,7%, ενώ στην ομάδα που έλαβε την εισπνεόμενη ινσουλίνη στο 7,9%, αποδεικνύοντας ότι οι δύο ινσουλίνες ήταν εξίσου αποτελεσματικές στον έλεγχο της γλυκόζης.
Όμως, στην ομάδα που έλαβε την εισπνεόμενη ινσουλίνη, παρατηρήθηκαν συγκεκριμένα οφέλη και συγκεκριμένοι κίνδυνοι. Στα άτομα που έλαβαν ενέσιμη ινσουλίνη, κατά τη διάρκεια της έρευνας παρατηρήθηκε αύξηση βάρους κατά μέσο όρο 0,23 κιλά, ενώ στα άτομα που έλαβαν εισπνεόμενη ινσουλίνη, παρατηρήθηκε απώλεια βάρους 0,78 κιλών. Αν και δεν πρόκειται για δραματική μείωση του βάρους, ιδιαίτερα όταν λαμβάνει κανείς υπόψη το βάρος των συμμετεχόντων στην αρχή της έρευνας, οι αλλαγές αυτές πραγματοποιήθηκαν σε ένα μικρό σχετικά χρονικό διάστημα, και θα μπορούσαν να είναι πιο εντυπωσιακές αν οι συμμετέχοντες είχαν συνεχίσει την ίδια θεραπεία για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Ένα δεύτερο όφελος για τους ανθρώπους που έλαβαν εισπνεόμενη ινσουλίνη, ήταν ότι υπήρχαν λιγότερες περιπτώσεις υπογλυκαιμίας, ωστόσο η διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων δεν ήταν αρκετά μεγάλη ώστε να θεωρείται σημαντική. Τα άτομα που έλαβαν την εισπνεόμενη ινσουλίνη εμφάνισαν περισσότερο βήχα. Κατά τη διάρκεια της έρευνας, οι συμμετέχοντες και στις δύο ομάδες έλαβαν ίδια ποσότητα ινσουλίνης και στο τέλος της έρευνας δεν υπήρχε διαφορά στις τιμές των λιπιδίων του αίματος.
Η έρευνα αυτή αποδεικνύει ότι η εισπνεόμενη ινσουλίνη μπορεί να είναι μια αποτελεσματική επιλογή για όσους προτιμούν να μην χρησιμοποιούν ενέσιμη γευματική ινσουλίνη.
Επιπλέον, μπορεί να έχει λίγο περισσότερα οφέλη ως προς την απώλεια βάρους, αλλά έχει αυξημένο κίνδυνο βήχα. Όλα αυτά θα πρέπει ληφθούν υπόψη στην περίπτωση που θέλει να εντάξει την εισπνεόμενη ινσουλίνη στο σχήμα θεραπείας του.
Πηγή: Diabetes Self Management
