Μεταξύ των ατόμων με διαβήτη τύπου 2, όσοι έπαιρναν ινσουλίνη είχαν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν σοβαρά κατάγματα οστών, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που παρουσιάστηκε στο ENDO 2022, την ετήσια συνάντηση της Endocrine Society, και περιγράφεται σε άρθρο στο Endocrinology Network.
Τα κατάγματα των οστών –ειδικά όταν συνδέονται με την οστεοπόρωση (ασθενέστερα οστά χαμηλής πυκνότητας)– μπορεί να αποτελέσουν σημαντικό κίνδυνο για την υγεία των ηλικιωμένων. Η έρευνα δείχνει ότι σε ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας με διαβήτη τύπου 2, ο κίνδυνος για κατάγματα των οστών συνδέεται με τον έλεγχο της γλυκόζης στο αίμα – υποδεικνύοντας ότι η υψηλή γλυκόζη στο αίμα μπορεί να προκαλέσει βλάβη στα οστά, όπως ακριβώς κάνει και σε άλλους ιστούς σε όλο το σώμα. Υπήρξε επίσης ενδιαφέρον, ωστόσο, για τη μελέτη του ρόλου που μπορεί να διαδραματίσουν ορισμένα φάρμακα στον κίνδυνο κατάγματος – σε τελική ανάλυση, τα άτομα με υψηλότερη γλυκόζη αίματος μπορεί να είναι πιο πιθανό να λάβουν πολλά φάρμακα για τον διαβήτη και άλλες παθήσεις υγείας. Μια πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι μια ομάδα φαρμάκων –οι αναστολείς SGLT2, που είναι μερικά από τα πιο αποτελεσματικά φάρμακα για τον διαβήτη τύπου 2– δεν συνδέονται με μεγαλύτερο κίνδυνο κατάγματος οστών, παρόλο που μια προηγούμενη μελέτη έδειξε ότι μπορεί να είναι.
Για την τελευταία μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν μια βάση δεδομένων που περιελάμβανε 6.694 άτομα με διαβήτη τύπου 2 ηλικίας 50 ετών και άνω που έπαιρναν το ίδιο φάρμακο για τη μείωση της γλυκόζης για τουλάχιστον ένα χρόνο. Η μέση ηλικία των συμμετεχόντων ήταν 65,8 και παρακολουθήθηκαν για περίπου 6,1 έτη. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το συνολικό ποσοστό των μεγάλων καταγμάτων που σχετίζονται με την οστεοπόρωση ήταν 8,36 ανά 1.000 άτομα-έτη. Πιο συγκεκριμένα, το συνολικό ποσοστό καταγμάτων ισχίου ήταν 1,53 ανά 1.000 ανθρωπο-έτη.
Οι συμμετέχοντες ομαδοποιήθηκαν ανάλογα με το φάρμακο ή τα φάρμακα που έλαβαν — μετφορμίνη μόνο, σουλφονυλουρία μόνο, ινσουλίνη μόνο, μετφορμίνη συν αναστολέας DPP-4, μετφορμίνη συν σουλφονυλουρία, μετφορμίνη συν ινσουλίνη, σουλφονυλουρία συν ινσουλίνη, μετφορμίνη συν σουλφονυλουρία ή μια σουλφονυλουρία συν ινσουλίνη και έναν αναστολέα DPP-4.
Κατάγματα πιο συχνά σε ορισμένους χρήστες ινσουλίνης
Χρησιμοποιώντας συμμετέχοντες που έλαβαν μόνο μετφορμίνη ως ομάδα αναφοράς, οι ερευνητές συνέκριναν τους κινδύνους κατάγματος των οστών μεταξύ των ομάδων. Μετά την προσαρμογή για πολλούς παράγοντες που είναι γνωστό ότι επηρεάζουν τον κίνδυνο κατάγματος, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι σε σύγκριση με άτομα που έλαβαν μόνο μετφορμίνη, όσοι έλαβαν ινσουλίνη είχαν 1,96 φορές περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν ένα μείζον κάταγμα που σχετίζεται με οστεοπόρωση και 3,06 φορές περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν κάταγμα ισχίου. Κανένα άλλο φάρμακο δεν συνδέθηκε με σημαντικά υψηλότερο κίνδυνο κατάγματος σε σύγκριση με τη μετφορμίνη.
Αλλά όταν οι ερευνητές ανέλυσαν περαιτέρω τα δεδομένα, διαπίστωσαν ότι κινδύνευαν περισσότερο μόνο χρήστες ινσουλίνης με επίπεδο A1C (μέτρο μακροχρόνιου ελέγχου της γλυκόζης στο αίμα) 7% ή υψηλότερο ή δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ, μέτρο σωματικού βάρους που λαμβάνει υπόψη το ύψος) από 25 ή μεγαλύτερο, υποδηλώνοντας ότι είστε υπέρβαροι ή παχύσαρκοι.
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ενώ ορισμένοι χρήστες ινσουλίνης φαίνεται να έχουν αυξημένο κίνδυνο για μείζον κάταγμα οστού, δεν είναι καθόλου σαφές ότι η λήψη ινσουλίνης –αντί των υποκείμενων χαρακτηριστικών– ευθύνεται για αυτόν τον κίνδυνο. Ωστόσο, τα αποτελέσματα, σημείωσαν, υπογραμμίζουν τη σημασία των αξιολογήσεων της οστικής πυκνότητας και του κινδύνου κατάγματος σε άτομα με διαβήτη άνω των 50 ετών.
