Στο δεύτερο μέρος της συνέντευξής του, ο πρόεδρος και διευθύνοντας σύμβουλος της Dexcom, Kevin Sayer, παρουσιάζει τις αλλαγές που θα έχει το νέο μοντέλο συστήματος συνεχούς μέτρησης γλυκόζης που σχεδιάζει η εταιρία, το G7, και αναλύει τον τρόπο με τον οποίο καινοτόμησε στο σχεδιασμό του G6. Η Dexcom ανανεώνει συνεχώς τον αλγόριθμό της, στοχεύοντας σε μεγαλύτερη ακρίβεια μετρήσεων.
Επιπλέον, ο Sayer αναλύει πώς η εταιρία σκοπεύει να ρίξει το κόστος των προϊόντων της, αυξάνοντας το χρόνο ζωής των αισθητήρων της και κάνοντας διαπραγμάτευση με τις ασφαλιστικές εταιρίες. Η συζήτηση πάει ένα βήμα παραπέρα, στην κοινότητα των ανθρώπων που χρησιμοποιούν τα συστήματα της Dexom για να φτιάχνουν δικά τους συστήματα τεχνητού παγκρέατος, και τέλος ο πρόεδρος και διευθύνοντας σύμβουλος της Dexcom αναφέρεται στο πρόβλημα της ακρίβειας της ινσουλίνης στην Αμερική.
“Πολύ λίγες εταιρίες θα προσπαθούσαν να κάνουν αυτό που κάνουμε εμείς” Kevin Sayer.
Στο πρώτο μέρος της συνέντευξης του προέδρου και διευθύνοντα σύμβουλου της Dexcom, Kevin Sayer, εστιάσαμε τη συζήτηση στην προσπάθεια που κάνει η εταιρία να επεκτείνει την αγορά της πέρα από τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 και να απευθυνθεί σε ένα ακόμη μεγαλύτερο κοινό, αυτό των ατόμων με διαβήτη τύπου 2, και προδιαβήτη. Για να το καταφέρει αυτό, θα πρέπει να πείσει τις ασφαλιστικές εταιρίες ότι ακόμη και άτομα που δεν διατρέχουν τον κίνδυνο της υπογλυκαιμίας, μπορούν να επωφεληθούν σε μεγάλο βαθμό από ένα σύστημα διαρκούς μέτρησης γλυκόζης (CGM), κυρίως λόγω των πληροφοριών που μπορεί να τους προσφέρει ένα τέτοιο σύστημα σχετικά με τις διατροφικές επιλογές και τη φαρμακευτική τους αγωγή. Το πιο πιθανό είναι ότι θα πρέπει να κάνουν τα προϊόντα τους πιο προσβάσιμα, λιγότερο δαπανηρά και ακόμη πιο εύκολα στη χρήση τους.
Ενώ εγώ ήθελα πάρα πολύ να μιλήσουμε για το G7, το σύστημα που ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει η Dexcom, ο Sayer ήθελε πρώτα να μου αναφέρει ότι δεν έχουν ολοκληρώσει ακόμη τις βελτιώσεις που κάνουν στο G6.
“Πριν φτάσουμε στο G7, αφήστε με να σας μιλήσω λίγο για το G6. Το προϊόν αυτό έχει βγει στην αγορά μόλις εδώ και ένα χρόνο και η απήχηση που είχε είναι καταπληκτική. Θα συνεχίσουμε να βελτιώνουμε το G6.
Κάναμε μεγάλες αναβαθμίσεις στα συστήματα G4 και G5 όταν αναβαθμίσαμε τον αλγόριθμό μας. Έχουμε αναπτύξει αναβαθμισμένους αλγόριθμους που μπορούμε, και κατά πάσα πιθανότητα όντως θα τους ενσωματώσουμε στο G6 για να συνεχίσουμε να το βελτιώνουμε. Επίσης θα συνεχίσουμε να αναβαθμίζουμε την εφαρμογή του G6. Και θα την κάνουμε καλύτερη. Οπότε δεν έχουμε τελειώσει ακόμη με το G6.”
Πράγματι, η Dexcom συνεχίζει να ανακοινώνει νέες συνεργασίες με άλλες εταιρίες που τα προϊόντα τους θα βελτιώσουν τη λειτουργικότητα του G6. Τον περασμένο χρόνο, η Dexcom απέκτησε το σύστημα διαχείρισης του διαβήτη TypeZero και ανακοίνωσε συνεργασίες με διάφορες άλλες εταιρίες για να αυξήσει τη διαλειτουργικότητα του συστήματός της. Και όπως με διαβεβαίωσε ο Sayer, διαρκής στόχος της εταιρίας είναι η διαρκής βελτίωση της ακρίβειας των μετρήσεων.
“Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που ενσωματώνουμε τώρα στο G6, θα τα ενσωματώσουμε και στο G7, γιατί το G7 δεν θα αποτελέσει απλή αλλαγή στον αλγόριθμο ή στην ευκολία της χρήσης της εφαρμογής, είναι ένα εντελώς διαφορετικό σύστημα.
Το G7 θα τοποθετείται στο σώμα πολύ πιο εύκολα από το G6. Ο πομπός θα είναι αναλώσιμος. Ο αισθητήρας είναι αρκετά μικρότερος από αυτόν του G6. Έχουμε θέσει ως στόχο να έχει διάρκεια 14 ή 15 ημέρες. Έχει σχεδιαστεί ώστε να μπορεί να διατεθεί σε μεγάλες ποσότητες. Ελπίζουμε ότι σε βάθος χρόνου η χρήση του θα σημαίνει μεγαλύτερη οικονομία.
Πολύ λίγες εταιρίες θα έπαιρναν το ρίσκο που παίρνουμε εμείς. Τα πρώτα 12 χρόνια της λειτουργίας της Dexcom στην αγορά εργασίας, το σύστημα εισαγωγής, όλο το υλικό και τα μέρη του συστήματος παρέμειναν τα ίδια. Δεν κάναμε μεγάλες αλλαγές. Όταν κατασκευάσαμε το G6, τα καλούπια, τα πλαστικά, τα ελατήρια, όλα ήταν τελείως διαφορετικά. Όταν περάσουμε στο G7, θα ακολουθήσουμε την ίδια διαδικασία. Μέσα σε διάστημα τριών χρόνων, θα κάνουμε κάτι, το οποίο μας πήρε 12 χρόνια να ξεκινήσουμε. Σε μεγάλες εταιρίες δεν βλέπεις εύκολα το κουράγιο και την αποφασιστικότητα να κάνουν κάτι παρόμοιο. Το G7 θα είναι τόσο διαφορετικό από το G6, όσο ήταν το G6 από το G5.”
Βέβαια το κόστος του G6 είναι ακόμη απαγορευτικό για πολλούς. Ο Sayer, υπόσχεται ότι προσπαθούν να μειώσουν το κόστος αυτό και τον ρώτησα πως θα το καταφέρουν αυτό.
“Ένας από τους ευκολότερους τρόπους να ρίξουμε το κόστος, είναι να βελτιώσουμε τη διαδικασία διάθεσης των αισθητήρων στους ασθενείς. Αν καταφέρουμε αυτό το προϊόν να διατίθεται απευθείας από τα φαρμακεία σε ένα πακέτο, ή αν μπορεί κανείς να το αποκτήσει εύκολα μέσω παραγγελίας, θα φύγει ένα μεγάλο βάρος από τους ώμους μας, γιατί θα μας γλυτώσει από ένα πολύ μεγάλο έξοδο λειτουργίας. Όχι μόνο για να φτάσει το προϊόν στους ασθενείς, αλλά για να λάβουμε τα χρήματά μας, είτε από τις ασφαλιστικές, είτε από τους ασθενείς. Σε πολλές περιπτώσεις οι ασφαλιστικές δεν καλύπτουν όλο το ποσό και έτσι πρέπει διαρκώς να ελέγχουμε τι συμβαίνει. Αν καταφέρουμε να κάνουμε πιο εύκολο το επιχειρηματικό μοντέλο, θα έχουμε κάνει ένα βήμα προς τη μείωση του κόστους.
Ο άλλος λόγος για τον οποίο θα μειωθεί το κόστος μέσα στα επόμενα χρόνια, είναι γιατί σχεδιάζουμε τα μελλοντικά μας προϊόντα – και με κάθε ειλικρίνια σας λέω ότι έτσι σχεδιάσαμε και το G6 – ώστε να είναι λιγότερο δαπανηρά ως προς το καθημερινό κόστος που έχει ο ασθενής για τη χρήση τους.
Προσπαθούμε να είμαστε όσο το δυνατόν πιο δίκαιοι, και ένας από τους λόγους που οι αισθητήρες είναι ακριβοί, είναι ότι δεν έχει ανέβει απαραίτητα το δικό μας κόστος, αλλά το γεγονός ότι έχουν αλλάξει τα προγράμματα των ασφαλιστικών εταιριών. Πολλοί ασθενείς έχουν τώρα συμβόλαια με υψηλά εκπιπτώμενα ποσά και αυτό είναι κάτι που δεν μπορούμε να ελέγξουμε ή να διορθώσουμε, και, ακόμη και αν εμείς μειώσουμε τα κόστη μας, τα έξοδα δεν θα μειωθούν γι’ αυτούς τους ασθενείς, γιατί το συμβόλαιό τους δεν τους διευκολύνει.”
Ο Sayer, επιπλέον ανέφερε ότι οι ασθενείς που πάσχουν από διαβήτη τύπου 1, θα μπορούσαν να βγουν κερδισμένοι αν η Dexcom έκανε διαπραγμάτευση με τις ασφαλιστικές:
“Δεν είναι μια διαδικασία απλή, του τύπου πηγαίνουμε στην ασφαλιστική και λέμε “θα θέλαμε να μειώσουμε τις τιμές μας”. Πρέπει να γίνουν ανταλλαγές. Αν πρόκειται να μειώσουμε την τιμή του προϊόντος μας, θα πρέπει να πάρουμε κι εμείς κάτι, παραδείγματος χάριν, να καλύψουμε τους ασθενείς με διαβήτη τύπου 2. Οπότε υπάρχουν διαπραγματεύσεις όπως και σε οποιαδήποτε επιχειρηματική συναλλαγή.”
Όταν ρώτησα τον Sayer αν είχε ποτέ σκεφτεί να πωλούνται τα διάφορα μοντέλα σε διαφορετικές τιμές, η απάντησή του βοήθησε στο να υπογραμμιστεί η περιπλοκότητα της αγοράς.
“Είναι κάτι το οποίο θεωρώ εφικτό. Θα μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό ακόμη και πωλώντας το ίδιο προϊόν μαζί με διαφορετική εφαρμογή στο κινητό. Το θέμα δυσκολεύει πάλι εκεί που μπαίνουν στη μέση οι ασφαλιστικές. Πώς ξεχωρίζεις ποιός θα πάρει το πιο εξελιγμένο μοντέλο και ποιός το πιο απλό; Και αν η τιμή του απλού μοντέλου είναι χαμηλή, η αασφαλιστική θα καλύψει τη διαφορά που θα έχει το πιο εξελιγμένο;”
Το θέμα του κόστους μας έφερε φυσιολογικά στη συζήτηση σχετικά με τους διάφορους τρόπους με τους οποίους οι χρήστες του Dexcom μπορούν να χακάρουν τα συστήματά τους. Σίγουρα, ακόμη και πολλοί ταγμένοι χρήστες των προϊόντων της Dexcom, δεν θα μπορούσαν να πληρώσουν αυτήν την τεχνολογία αν δεν ήταν σε θέση να παρατείνουν το χρόνο ζωής των αισθητήρων τους παράνομα.
“Ο καλύτερος τρόπος να δώσουμε λύση σχετικά με το χρόνο χρήσης είναι διττός. Να κάνουμε τους αισθητήρες μας να διαρκούν περισσότερο, και να τους κάνουμε πιο φθηνούς.”
Επιπλέον, ρώτησα τον Sayer τι πιστεύει ως προς την κοινότητα των χάκερς που τροποποιούν τα συστήματα συνεχούς μέτρησης γλυκόζης της Dexcom και τα χρησιμοποιούν για να δημιουργούν ερασιτεχνικά συστήματα τεχνητού παγκρέατος.
“Υπάρχουν πολλές σκέψεις που έχουμε σχετικά με αυτό.
Πρέπει να καταλάβετε ότι οι εταιρίες που κατασκευάζουν ιατρικά μηχανήματα δεν τα πάνε καλά με τους χάκερς. Αναστατωθήκαμε πολύ και το είπαμε ξεκάθαρα ότι αυτό δεν είναι καλό.
Στην πραγματικότητα όμως, οι χάκερς είναι χρήστες των προϊόντων της Dexcom. Αγοράζουν τα προϊόντα τους από εμάς, και θέλουν τόσο πολύ να τα χρησιμοποιήσουν που προσπαθούν να κάνουν τη ζωή τους καλύτερη αναπτύσσοντας εργαλία που θεωρούν ότι είναι καλύτερα από τα δικά μας. Η σωστή απάντηση για αυτή τη κοινότητα είναι να ενσωματώσουμε στο σύστημα τα χαρακτηριστικά αυτά που θα τα κάνει καλύτερα και πιο χρηστικά γι’ αυτούς. Έχουμε ιδέες που θα βοηθήσουν αυτήν την κοινότητα, ώστε να την αγκαλιάσουμε και να συναναστραφούμε μαζί τους.
Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση σε αυτό το θέμα. Είναι κάτι που απασχολεί τον FDA, και θα θελήσουν να το ελέγξουν. Μπορεί να έρθει μια μέρα, που, αν και όχι από δική μας επιλογή, θα χρειαστεί να ενισχύσουμε το προϊόν μας ώστε να μην υπάρχουν προβλήματα. Και αν ο FDA το απαιτήσει, τότε θα το κάνουμε.”
Η τελευταία ερώτησή μου προς τον Sayer, ήταν να μου μιλήσει από την δική του οπτική – ως ειδικός στο συγκεκριμένο τομέα – το θέμα της κρίσης με το υψηλό κόστος της ινσουλίνης.
“Νομίζω ότι είναι τρομερό να μην έχει κανείς πρόσβαση σε κάτι που χρειάζεται για να παραμείνει ζωντανός. Αν αρχίσω από εκεί, πρέπει να παραδεχθώ ότι για μένα είναι κάτι το περίεργο, δεν το καταλαβαίνω.
Το λάθος όμως δεν είναι μόνο των εταιριών που παράγουν την ινσουλίνη – όχι εντελώς. Υπάρχουν πολλοί μεσάζοντες και πολλά πράγματα που μπαίνουν στη μέση μέχρι η ινσουλίνη να φτάσει στα χέρια σας. Και το οικονομικό μας σύστημα είναι τέτοιο, ώστε όλοι βγάζουν περισσότερα χρήματα όταν η τιμή είναι υψηλότερη: το φαρμακείο, ο διανομέας, ο διευθυντής κέρδους του φαρμακείου, η εταιρία που παράγει την ινσουλίνη, ακόμα και η ασφαλιστική, γιατί παίρνουν μεγαλύτερες επιστροφές. Αν οι άνθρωποι ήξεραν ακριβώς ποιό είναι το ποσοστό που λαμβάνουν οι εταιρίες που παράγουν την ινσουλίνη, θα σοκάρονταν. Ακόμη και όταν προσπαθούν να πουλήσουν ένα προϊόν σε χαμηλότερη τιμή, το προϊόν αυτό δεν λειτουργεί καλά μέσα στο σύστημα.”
Πηγή: ASweetLife.org
