Νέα έρευνα διαπίστωσε ότι ο περιορισμός των θερμίδων αναδιαμορφώνει δραματικά τις πρωτεΐνες στον σκελετικό μυ των αρουραίων, προκαλώντας μοριακές αλλαγές που ενισχύουν την ευαισθησία στην ινσουλίνη – κρίσιμη για τον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα σε ηλικιωμένους ενήλικες, λένε επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν και στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ.
Παραδόξως, περίπου το 70% των μοριακών αλλαγών που οι μύες χρησιμοποίησαν για να προσαρμοστούν ήταν εξαρτώμενες από το φύλο. Η μελέτη εντόπισε επίσης δύο βασικές πρωτεΐνες, την Lmod1 και την Ehbp1l1, που συσχετίστηκαν με μεγαλύτερη πρόσληψη γλυκόζης από τους μυς και οι οποίες είναι γνωστό ότι έχουν ισχυρές γενετικές συσχετίσεις με τη ρύθμιση του σακχάρου στο ανθρώπινο αίμα.
Η μελέτη είναι σημαντική επειδή τα ευρήματά της, ειδικά για το φύλο, υπογραμμίζουν την ανάγκη για προσαρμοσμένες στρατηγικές για την ανάπτυξη παρεμβάσεων που καταπολεμούν τον διαβήτη που σχετίζεται με την ηλικία και τον διαβήτη γενικότερα. Οι προσδιορισμένες πρωτεΐνες θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως θεραπευτικοί στόχοι για παθήσεις όπως ο διαβήτης τύπου 2, λένε οι ερευνητές.
Διαφορές φύλου στην προσαρμογή των μυών
«Νομίζω ότι τώρα συμφωνούμε ότι πρέπει να μελετήσουμε άνδρες και γυναίκες. Δεν μπορείς να μελετήσεις το ένα και να υποθέσεις ότι σημαίνει την αλήθεια για το άλλο», δήλωσε ο κύριος ερευνητής Greg Cartee, καθηγητής επιστήμης κίνησης στη Σχολή Κινησιολογίας του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν. «Και ακόμη και όταν το αποτέλεσμα είναι αρκετά παρόμοιο, οι οδοί για να φτάσουμε σε αυτό το αποτέλεσμα μπορεί να είναι διαφορετικές».
Ο Cartee δήλωσε ότι η «μελέτη ανακάλυψης», που δημοσιεύτηκε στο Journal of Gerontology, Series A: Biological Sciences and Medical Sciences, είχε ως στόχο να εντοπίσει τις συγκεκριμένες αλλαγές στη φωσφορυλίωση των μυϊκών πρωτεϊνών που εξηγούν γιατί ο περιορισμός των θερμίδων ενισχύει την ινσουλινο-διεγερμένη πρόσληψη γλυκόζης στον σκελετικό μυ ηλικιωμένων αρουραίων και των δύο φύλων. Η φωσφορυλίωση δρα σαν ένας χημικός διακόπτης σε μια πρωτεΐνη που μπορεί είτε να μειώσει είτε να ενισχύσει μια λειτουργία, ή να την ενεργοποιήσει ή να την απενεργοποιήσει.
Οι 24 μηνών αρουραίοι τρέφονταν με 35% λιγότερη τροφή για οκτώ εβδομάδες. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο περιορισμός των θερμίδων ενίσχυσε την ινσουλινο-διεγερμένη πρόσληψη γλυκόζης και στα δύο φύλα, αλλά η πρόσληψη γλυκόζης ήταν μεγαλύτερη στα θηλυκά, ανεξάρτητα από τη διατροφή.
Διαφορετικές μοριακές οδοί, ίδια αποτελέσματα
Η ινσουλίνη προκάλεσε αλλοιωμένη φωσφορυλίωση σε περισσότερες από διπλάσιες θέσεις πρωτεΐνης στις γυναίκες σε σύγκριση με τους άνδρες, με 60 επικαλυπτόμενες θέσεις. Ωστόσο, ο περιορισμός των θερμίδων προκάλεσε αλλοιωμένη φωσφορυλίωση σε περίπου 30% περισσότερες θέσεις πρωτεΐνης στους άνδρες σε σύγκριση με τις γυναίκες, δήλωσε ο Cartee. Με άλλα λόγια, οι άνδρες και οι γυναίκες δεν χρησιμοποιούν πανομοιότυπες εσωτερικές στρατηγικές για να προσαρμοστούν στη δίαιτα χαμηλών θερμίδων, αλλά και οι δύο στρατηγικές οδηγούν στο ίδιο θετικό αποτέλεσμα: καλύτερο μεταβολισμό του σακχάρου στους μυς.
«Το βασικό λειτουργικό αποτέλεσμα που μελετήσαμε –η διεγερμένη από την ινσουλίνη πρόσληψη γλυκόζης– αυξήθηκε ομοίως από τον περιορισμό των θερμίδων σε κάθε φύλο, παρόλο που τα δύο φύλα διέφεραν σημαντικά στα πρότυπα φωσφορυλίωσης πρωτεϊνών τους», δήλωσε ο Cartee.
«Μια ατελής αναλογία είναι ότι όταν χρησιμοποιείτε τους Χάρτες Google, συνήθως σας δίνονται πολλαπλές διαδρομές για να φτάσετε στον προορισμό. Οι άνδρες και οι γυναίκες δεν χρησιμοποιούν εντελώς ξεχωριστούς “δρόμους” για να επιτύχουν αυξημένη πρόσληψη γλυκόζης. Μπορεί να ταξιδεύουν στους ίδιους δρόμους αλλά να χρησιμοποιούν διαφορετικές λωρίδες ή να οδηγούν με διαφορετικές ταχύτητες στην πορεία».
Βασικές πρωτεΐνες και μελλοντικές κατευθύνσεις
Δύο πρωτεΐνες, η Ehbp1l1 και η Lmod1, αναγνωρίστηκαν ως έχουσες θέσεις φωσφορυλίωσης που ανταποκρίνονται στην ινσουλίνη και συσχετίζονται άμεσα με την ινσουλινο-διεγερμένη πρόσληψη γλυκόζης σε άτομα. Και οι δύο πρωτεΐνες έχουν γνωστές γενετικές συσχετίσεις με γλυκαιμικά χαρακτηριστικά στους ανθρώπους.
Ο Cartee είπε ότι οι ερευνητές πραγματοποίησαν πρόσφατα ένα παράλληλο πείραμα χρησιμοποιώντας ένα παρόμοιο σχέδιο, αλλά αντ’ αυτού ανέλυσαν τα επίπεδα ενός μεγάλου αριθμού μεταβολιτών-χημικών ουσιών στο σώμα που προέρχονται από τη διατροφή ή από τον μεταβολισμό του σώματος.
«Από τους περίπου 1.000 διαφορετικούς μεταβολίτες που μετρήσαμε, τα επίπεδα περίπου 40% τροποποιήθηκαν από τον περιορισμό των θερμίδων σε κάθε φύλο», είπε. «Ορισμένοι από τους μεταβολίτες τροποποιήθηκαν και στα δύο φύλα, αλλά σημαντικός αριθμός αυτών των μεταβολιτών που ανταποκρίνονται στην CR τροποποιήθηκε μόνο σε ένα φύλο».
Διαβάστε ακόμα
Η άρση βαρών ξεπερνά το τρέξιμο για τον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα, σύμφωνα με μελέτη – Γλυκούλι
