To Why We Get Sick (Γιατί αρρωσταίνουμε) είναι το βιβλίο του Dr. Benjamin Bikman, που εξερευνά τις αιτίες και τα αποτελέσματα της αντίστασης στην ινσουλίνη. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο έγκυρο site A Sweet Life, το οποίο παρουσιάζει τα ευρήματα του Dr. Bikman σε μια μικρή συνέντευξη. Το βιβλίο αυτή τη στιγμή κυκλοφορεί στα Αγγλικά, ωστόσο είναι ιδιαίτερα ενδιαφέροντα αυτά που παρουσιάζονται, γι’ αυτό και σας μεταφέρουμε το άρθρο μεταφρασμένο.
Γιατί αρρωσταίνουμε
Είναι γνωστό πως αυτή τη στιγμή σαρώνουν τον κόσμο δύο «δίδυμες» επιδημίες: ο διαβήτης και η παχυσαρκία. Ο Dr. Benjamin Bikman, καθηγητής Φυσιολογίας και Αναπτυξιακής Βιολογίας στο BYU, έχει εμβαθύνει στο θέμα των χρόνιων ασθενειών και έχει παραθέσει τα ευρήματά του στο βιβλίο του που μόλις εκδόθηκε: Why We Get Sick (Γιατί Αρρωσταίνουμε).
Σύμφωνα με τον καθηγητή, ο διαβήτης και η παχυσαρκία είναι μόνο δύο από τις πολλές χρόνιες ασθένειες που ξεκινούν από μια άλλη «κρυμμένη επιδημία», την αντίσταση στην ινσουλίνη. Είναι μεγάλος ο αριθμός ασθενειών που ξεκινούν από αυτήν την κατάσταση και που φαινομενικά δεν σχετίζονται μεταξύ τους, από τον καρκίνο, την καρδιοπάθεια και το αλτσχάιμερ, μέχρι την σεξουαλική δυσλειτουργία, τις κηλίδες του δέρματος και την απώλεια ακοής.
Στο βιβλίο του, ο Dr. Bikman αναλύει τι είναι η αντίσταση στην ινσουλίνη, τι την προκαλεί και πως μπορεί να αντιμετωπιστεί (θα σας δώσουμε ένα στοιχείο: κόψτε τους υδατάνθρακες!).
Το βιβλίο επεξηγεί την παθογένεση και τους μηχανισμούς της ινσουλινοαντίστασης και αποτελεί ένα εγχειρίδιο για την βελτίωση της υγείας.
Το ASweetLife μίλησε με τον Dr. Bikman και σας μεταφέρουμε την συζήτηση μεταφρασμένη.
Μου φαίνεται ότι το κύριο πρόβλημα στην κρυμμένη επιδημία της ινσουλινοαντίστασης είναι το γεγονός ότι είναι σχετικά δύσκολο να μετρηθεί. Νομίζετε ότι αυτό θα αλλάξει; Θα έπρεπε η μέτρηση της ινσουλίνης ή της ινσουλινοαντίστασης να γίνει μέρος του τσεκ απ; Πιστεύετε ότι θα γίνει κάποτε;
Ναι, θέλω να πιστεύω ότι οι γιατροί, όχι μόνο θα αρχίσουν να εστιάζουν στην ινσουλίνη και να την μετρούν στα πλαίσια της αντίστασης, αλλά πιστεύω και ότι σύντομα θα έχουμε τεστ που θα μπορούμε να κάνουμε στο σπίτι για να παρακολουθούμε τα επίπεδα της ινσουλίνης.
Διαβάζω και γράφω πολλά σχετικά με την αντίσταση στην ινσουλίνη, αλλά ακόμη κι εγώ εξεπλάγην με μερικούς από τους συσχετισμούς που αποκάλυψες στο βιβλίο. Για παράδειγμα, δεν ήξερα ότι μπορεί να προκαλέσει πέτρες στα νεφρά, ημικρανίες και απώλεια ακοής. Ποιος συσχετισμός ήταν αυτός που σε εξέπληξε περισσότερο;
Πράγματι, η μεγαλύτερη έκπληξη για μένα ήταν η απώλεια ακοής (όπως οι εμβοές). Δεν μου είχε περάσει καν από το μυαλό ότι θα μπορούσαν αυτά τα δύο να συνδέονται, μέχρι σχεδόν που τελείωσα το βιβλίο. Είχα μια συνομιλία με έναν φίλο που παιδευόταν με την ινσουλινοαντίσταση και την κακή κατάσταση του μεταβολισμού και μου ανέφερε ότι είχε εμβοές, και ότι η κατάσταση αυτή βελτιωνόταν μαζί με την αλλαγή του τρόπου ζωής. Αυτό μου κέντρισε την περιέργεια και ήθελα να το αναφέρω στο βιβλίο μου.
Αν και ακόμη μαθαίνουμε σχετικά με το πως σχετίζονται η ινσουλινοαντίσταση και οι εμβοές, ένα μέρος του προβλήματος φαίνεται να εστιάζεται στην υψηλή μεταβολική ανάγκη συγκεκριμένων κυττάρων στο αυτί που σχετίζονται με την ακοή. Τα κύτταρα αυτά, λόγω των υψηλών μεταβολικών αναγκών τους, χρειάζονται πολλή ενέργεια και πολλή από αυτήν την ενέργεια συνήθως προέρχεται από τη γλυκόζη. Ωστόσο, όταν υφίσταται αντίσταση στην ινσουλίνη, εμποδίζεται η ικανότητα των κυττάρων αυτών να απορροφούν αρκετή γλυκόζη για ενέργεια, κι έτσι δεν λειτουργούν καλά, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται η ακοή.
Φαίνεται ότι δεν υπάρχει αμφιβολία σχετικά με την σύνδεση της αντίστασης στην ινσουλίνη και την καρδιοπάθεια. Γιατί δεν είναι ευρύτερα γνωστή αυτή η σύνδεση;
Συμφωνώ – η σχέση είναι άμεση. Υποπτεύομαι ότι οι γιατροί δεν υπολογίζουν ιδιαίτερα αυτή η σύνδεση γιατί η αντίσταση στην ινσουλίνη μετριέται τόσο σπάνια. Επιπλέον, οι περισσότεροι γιατροί παραβλέπουν τις μεταβολές των επιπέδων της ινσουλίνης και περιμένουν να δουν αλλαγή στα επίπεδα της γλυκόζης. Όταν η αντίσταση βρίσκεται σε ενδιάμεσα επίπεδα όπου η γλυκόζη δεν έχει επηρεαστεί ακόμη, απλώς δεν γίνεται αντιληπτή.
Γράφεις για κάποια αίτια της αντίστασης για τα οποία γίνεται μικρότερος λόγος, όπως η ρύπανση του αέρα, τα πετροχημικά και τα φυτοφάρμακα. Πόσο συμβάλουν αυτά τα αίτια στην επιδημία της παχυσαρκίας (έναντι του τρόπου ζωής).
Αυτά τα θεωρώ ως «μικρο-αιτίες», μιας και δεν συμβάλλουν ιδιαίτερα και από μόνα τους δεν θα ήταν αρκετά για να προκαλέσουν διαταραχή του μεταβολισμού. Ωστόσο, όταν συνδυάζονται με κακή διατροφή (πολλούς υδατάνθρακες και επεξεργασμένα έλαια), πιστεύω ότι επιταχύνουν και διογκώνουν το πρόβλημα.
Εντύπωση μου έκανε το σημείο όπου ανέφερες μια έρευνα στην οποία οι συμμετέχοντες ακολούθησαν δίαιτα 800 θερμίδων την ημέρα και έχασαν πολλά κιλά, όμως απέκτησαν αντίσταση στην ινσουλίνη. Πως το εξηγείς αυτό;
Υπάρχουν όντως κάποια αμφιλεγόμενα στοιχεία σχετικά με τις ολιγοθερμιδικές δίαιτες και μπορώ μόνο υποθέσεις να κάνω σχετικά με τα απροσδόκητα ευρήματα. Νομίζω ότι αν κάποιος ακολουθήσει ολιγοθερμιδική δίαιτα για μεγάλη χρονική διάρκεια, το σώμα μπαίνει σε κατάσταση πείνας. Σε βάθος χρόνου, αυξάνονται οι ορμόνες, όπως η κορτιζόλη, η ορμόνη του στρες, που δρουν κατά της ινσουλίνης.
Οι περισσότεροι αναγνώστες μας έχουν διαβήτη και πολλοί ακολουθούν δίαιτες με χαμηλούς υδατάνθρακες. Τι συμβουλή δίνεις σε αυτούς που ήδη προσπαθούν να μειώσουν την αντίσταση στην ινσουλίνη αλλά θέλουν να κάνουν το καλύτερο δυνατό;
Θεωρώ ότι το πρώτο και σημαντικότερο βήμα στην βελτίωση της ινσουλινοαντίστασης, είναι ο έλεγχος των υδατανθράκων. Αυτό, από μόνο του μπορεί να επιφέρει σημαντικό αποτέλεσμα. Μετά από αυτό, η διαλειμματική νηστεία, ή η διατροφή σε συγκεκριμένες ώρες είναι πιθανό να επιφέρει τα πιο ευεργετικά αποτελέσματα. Κάποιος που ήδη ακολουθεί διατροφή με χαμηλούς υδατάνθρακες, θα δει αποτέλεσμα αν συνεχίσει μια διατροφή όπου 18 ώρες θα νηστεύει και 6 ώρες θα μπορεί να τρώει.
Στο βιβλίο αναφέρεις ότι οι στατίνες αποδεδειγμένα προκαλούν ινσουλινοαντίσταση. Η Αμερικανική Ένωση Διαβήτη συνιστά έντονα στους περισσότερους ανθρώπους με διαβήτη να ξεκινήσουν θεραπεία με στατίνες. Ποιά είναι η άποψή σου;
Η άποψή μου σχετικά με τις στατίνες είναι… περίπλοκη. Πιστεύω ότι υπερκαταναλώνονται παρά τις σημαντικές παρενέργειες. Αν ένας άνθρωπος δεν έχει αποδεδειγμένα ίχνη πλάκας στη στεφανιαία αρτηρία, νομίζω ότι ο γιατρός θα πρέπει να το σκεφτεί πολύ πριν συνταγογραφήσει στατίνες, ακόμη περισσότερο αν ο ασθενής είναι γυναίκα. Οι γυναίκες φαίνεται να είναι πιο ευαίσθητες στις επιπτώσεις των στατίνων που διευκολύνουν την εμφάνιση διαβήτη.
Γνωρίζουμε ότι ο COVID-19 «χτυπάει» περισσότερο τους ανθρώπους με μεταβολικές διαταραχές. Έχει επηρεάσει καθόλου η πανδημία τις θεωρίες σου σχετικά με το νόημα του μηνύματός σου;
Πράγματι, τα στοιχεία από τους ανθρώπους που έχουν ασθενήσει από COVID-19 έχουν προσδώσει μια εντελώς απροσδόκητη θεώρηση στην σχετικότητα της ινσουλινοαντίστασης. Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι η παχυσαρκία, η υπέρταση και ο διαβήτης είναι οι τρεις ασθένειες που ανησυχούν τους γιατρούς περισσότερο σε σχέση με τον κορωνοϊό, και που αποτελούν ενδείξεις για ινσουλινοαντίσταση, θεωρώ ότι θα έπρεπε, σε συνδυασμό με τα πιο συμβατικά μέτρα καταπολέμησης της ασθένειας (όπως η κοινωνική αποστασιοποίηση), να ληφθούν και «μέτρα για το μεταβολισμό».
Πηγή: Asweetlife
