Το άρθρο που δημοσιεύουμε είναι μεταφρασμένο από το επίσημο δίμηνο περιοδικό της Αμερικανικής Ένωσης Διαβήτης, Diabetes Forecast. Στο άρθρο δίνονται προτάσεις για την καταπολέμηση της μοναξιάς, μιας κατάστασης που πλήττει σε μεγάλο βαθμό τους ανθρώπους που πάσχουν από αυτοάνοσα νοσήματα, μιας και συχνά αισθάνονται την έλλειψη σύνδεσης με άλλους ανθρώπους εξαιτίας της ασθένειάς τους. Εν μέσω πανδημίας κορωνοϊού, η προτεραιότητα είναι πάντα η διατήρηση της υγείας και η ασφαλής συναλλαγή με τους ανθρώπους, γι’ αυτό είναι σημαντικό να ακολουθούνται οι επίσημες κατευθυντήριες οδηγίες.
Τρόποι να καταπολεμήσετε τη μοναξιά
Ένα από τα προβλήματα υγείας που μαστίζει το δυτικό κόσμο και για το οποίο δεν γίνεται πολύς λόγος, είναι η μοναξιά. Σύμφωνα με μια έρευνα σε 200,000 άτομα από τις ΗΠΑ που δημοσιεύτηκε το 2018, σχεδόν οι μισοί Αμερικάνοι ανέφεραν ότι υπάρχουν φορές που αισθάνονται μοναξιά ή απομόνωση, ενώ 1 στους 4 ανέφερε ότι δεν αισθάνεται ότι τον καταλαβαίνουν.
Πρόκειται για ένα πρόβλημα που αφορά όλες τις ηλικίες. Οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας μπορεί να βρίσκονται απομονωμένοι λόγω δυσκολιών στην κίνηση, λόγω του γεγονότος ότι δεν εργάζονται, και λόγω έλλειψης ανθρώπων που να βρίσκονται στην ίδια κατάσταση. Αυτό που προκαλεί έκπληξη όμως, είναι το γεγονός ότι η μοναξιά πλήττει ακόμη περισσότερο νεαρούς ανθρώπους 18-37 ετών.
Μπορεί η μοναξιά να μη μας απασχολεί και πολύ σαν πρόβλημα, μέχρι να αναλογιστούμε πόσο άσχημες επιπτώσεις έχει για την υγεία μας. Οι άνθρωποι που βιώνουν τη μοναξιά για πολλά χρόνια, έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο καρδιοπάθειας, αυξημένης αρτηριακής πίεσης και εγκεφαλικού. Επιπλέον, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Perspectives on Psychological Science, οι άνθρωποι αυτοί διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο πρόωρου θανάτου. Σύμφωνα με άλλη έρευνα σε 12,000 άτομα που δημοσιεύτηκε στο Journals of Gerontoly: Series B, στα άτομα που αισθάνονται μοναξιά, ο κίνδυνος άνοιας αυξάνεται κατά 40%. Οι επιπτώσεις που έχει η μοναξιά στην υγεία είναι το ίδιο επιβαρυντικές με το κάπνισμα 15 τσιγάρων την ημέρα.
Πως σχετίζεται ο διαβήτης
Όλοι κάποια στιγμή αισθανόμαστε μοναξιά, όμως όταν η αίσθηση την απομόνωσης και της έλλειψης ουσιωδών σχέσεων γίνει χρόνια κατάσταση, τα πράγματα αλλάζουν.
Το πρόβλημα δεν είναι να περνάμε χρόνο μόνοι μας, σε κάποιους μάλιστα αρέσει να απομονώνονται. Αυτό που μας βλάπτει είναι η αίσθηση έλλειψης ανθρώπων που να μας «καταλαβαίνουν». Η Julianne Holt-Lunstad, PhD, καθηγήτρια ψυχολογίας και νευρολογίας στο Πανεπιστήμιο Brigham Young, λέει ότι «η μοναξιά είναι η διαφορά που προκύπτει μεταξύ της έντασης της επιθυμίας για κοινωνική επαφή και του επιπέδου που παρέχεται». Έτσι, κάποιος μπορεί να αισθάνεται ικανοποίηση έχοντας έναν μικρό αριθμό φίλων, ενώ κάποιος με μεγαλύτερο κοινωνικό δίκτυο μπορεί να αισθάνεται μόνος μέσα στο πλήθος.
Ο Διαβήτης μπορεί να κάνει πιο έντονο αυτό το φαινόμενο. Ένας άνθρωπος με διαβήτη μπορεί να έχει πολλές γνωριμίες, όμως να μην γνωρίζει κανέναν άλλο που να πάσχει από διαβήτη και να αισθάνεται απομόνωση λόγω της ασθένειάς του. Ο Eliot LeBow, LCSW, CDE, ψυχοθεραπευτής και πιστοποιημένος εκπαιδευτής του διαβήτη στη Νέα Υόρκη λέει ότι «Ένα από τα μεγαλύτερα παράπονα που εκφράζουν οι πελάτες μου είναι ότι κανείς δεν τους καταλαβαίνει. Αυτοί που δεν ζουν με τον διαβήτη δεν μπορούν να καταλάβουν πως είναι.»
Η Jessica Lynn-Lato, 48 ετών, πάσχει από διαβήτη εδώ και 20 χρόνια και λέει ότι ο διαβήτης την απασχολεί κάθε στιγμή της ημέρας. «Κάθε στιγμή το σκέφτομαι, προσαρμόζω τις δόσεις της ινσουλίνης και αναρωτιέμαι αν αυτό που νιώθω είναι λόγω υψηλού ή χαμηλού σακχάρου. Οι άνθρωποι που δεν έχουν διαβήτη δεν καταλαβαίνουν πως η κάθε μας κίνηση, το στρες, η γυμναστική, επηρεάζουν τις αποφάσεις που πρέπει να παίρνουμε για τον έλεγχο του σακχάρου».
Επιστημονικά δεδομένα υποστηρίζουν την σχέση μεταξύ διαβήτη και μοναξιάς. Σύμφωνα με έρευνα σε 325 ανθρώπους με διαβήτη τύπου 1 και 2 που δημοσιεύτηκε στο Journal of International Medical Research το 2018, οι άνθρωποι που ακολουθούν θεραπεία με ινσουλίνη και με έλκη στα πόδια διέτρεχαν αυξημένο κίνδυνο να αισθάνονται μόνοι.
Η χρόνια μοναξιά μπορεί να κάνει δυσκολότερη τη διαχείριση του διαβήτη. Στην ίδια έρευνα, οι συμμετέχοντες που αισθάνονταν μοναξιά είχαν δυσκολία στο να λαμβάνουν τα φάρμακα τους και στην υιοθέτηση ενός υγιεινότερου τρόπου διατροφής.
Επιπλέον, η έλλειψη ανθρώπινης επαφής προκαλεί στρες που εκφράζεται με σωματικά συμπτώματα όπως αυξημένοι καρδιακοί παλμοί και χρόνια φλεγμονή. Όμως, επειδή υπάρχει στίγμα που σχετίζεται με τη μοναξιά, μπορεί κάποιοι άνθρωποι να μην παραδέχονται στον εαυτό τους ή σε άλλους, ότι είναι μοναχικοί.
Όλοι γνωρίζουμε ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι γεμάτα φωτογραφίες φαινομενικά χαρούμενων ανθρώπων που γιορτάζουν μαζί με φίλους και μέλη της οικογένειας και που κάνουν πράγματα που τους χαροποιούν. Αυτό σε κάποιους ανθρώπους, μπορεί να προκαλέσει την αίσθηση ότι μένουν απ’ έξω. Σε πρόσφατη έρευνα της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Ένωσης, πάνω από τα δύο τρίτα των ερωτηθέντων απάντησαν ότι η χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης συνδέεται με αίσθημα απομόνωσης. Ωστόσο υπάρχουν τρόποι να δικτυωθούμε κοινωνικά.
Γυμναστική με παρέα
Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Journal of International Medical Research, οι άνθρωποι με διαβήτη που γυμνάζονται, είναι λιγότερο πιθανό να αισθάνονται μόνοι. Αυτό, εν μέρει, μπορεί να συμβαίνει γιατί όταν κάποιος είναι πιο δραστήριος είναι και πιο κοινωνικός. Η υγεία και η κοινωνικότητα συσχετίζονται μεταξύ τους και με άλλους τρόπους: Έρευνα σε περίπου 2.800 ανθρώπους απέδειξε ότι η ύπαρξη μικρότερου κοινωνικού κύκλου συνδέεται με τον διαβήτη τύπου 2. Οι ερευνητές εξηγούν ότι αυτό μπορεί να συμβαίνει γιατί ένας μεγαλύτερος κοινωνικός κύκλος προσφέρει περισσότερες ευκαιρίες για σωματική δραστηριότητα. Η συμμετοχή σε μια αθλητική κοινότητα είναι ένας πολύ καλός τρόπος να βλέπουμε συχνά τους φίλους μας, να συζητάμε για ένα κοινό ενδιαφέρουν και να κάνουμε και τη φυσική μας δραστηριότητα.
Ομάδες υποστήριξης
«Η σύνδεση μεταξύ των ατόμων, αποτελεί σημαντικό στοιχείο σε μια ομάδας υποστήριξης» λέει η Lynn Lato, που ίδρυσε μια τέτοια ομάδα στην περιοχή που ζει. «Τα μέλη της καταλαβαίνουν καλύτερα από όλους την καθημερινή ζωή ενός ανθρώπου με διαβήτη».
Εθελοντισμός
Έρευνες έχουν αποδείξει ότι τα άτομα που κάνουν εθελοντισμό αισθάνονται λιγότερο μοναχικά. Σε μελέτη που δημοσιεύτηκε παλιότερα, δύο ώρες εθελοντικής εργασίας την εβδομάδα, βοήθησαν σημαντικά γυναίκες που είχαν πρόσφατα χάσει τους συζύγους τους και ένιωθαν μοναξιά. Εκτός από τα προφανή οφέλη της αυξημένης κοινωνικής επαφής, ο εθελοντισμός μπορεί να προσδώσει την αίσθηση του νοήματος και του σκοπού σε αυτό που κάνουμε, λέει η Holt-Lunstad. Ψάξτε τρόπους να κοινωνικοποιηθείτε. Σας αρέσουν τα βιβλία; Σκεφτείτε να εργαστείτε εθελοντικά στην βιβλιοθήκη του δήμου σας. Σας αρέσει η μουσική; Ασχοληθείτε με τοπικές μουσικές οργανώσεις. Έχετε κάποια δεξιότητα; Κάντε ένα εργαστήρι σε κάποια τοπική δομή.
Γίνετε μέλη της online Κοινότητας του Διαβήτη
Οι άνθρωποι που έχουν ενεργό ρόλο στις online κοινότητες του διαβήτη, εμφανίζουν καλύτερη εικόνα υγείας και έχουν καλύτερη δυνατότητα να ελέγχουν τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα, λέει έρευνα που δημοσιεύτηκε το 2018. Στο community.diabetes.org υπάρχουν διάφορες κοινότητες που έχει οργανώσει η Αμερικανική Ένωση Διαβήτη. Στο Facebook υπάρχουν ομάδες όπου τα μέλη μπορούν να μοιράζονται τις ιστορίες τους, τα νέα τους και τις πιο πρόσφατες εξελίξεις στο χώρο του διαβήτη.
H Melissa McCartney από τη Charlotte στην Βόρεια Καρολίνα των ΗΠΑ στην εφηβεία της έχει περάσει την μοναξιά ως διαβητική τύπου 1. Ως ενήλικας έγινε μέλος μιας ομάδας μητέρων με διαβήτη τύπου 1 που την βοήθησαν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της. Η LeBow προτείνει σε διαβητικούς να γίνονται μέλη κλειστών ομάδων όπου τηρούνται οι κανόνες σωστής συμπεριφοράς.
Πηγή: Diabetes Forecast
