Μια περίληψη των ερευνών που αποδεικνύουν ότι η προσεκτική διαχείριση της γλυκόζης μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο μακροχρόνιων επιπλοκών της υγείας σε ανθρώπους με διαβήτη τύπου 1 και τύπου 2
Στο άρθρο αυτό, παρουσιάζουμε κάποια από τα πορίσματα ερευνών σχετικά με τα μακροχρόνια οφέλη της αυστηρής διαχείρισης του διαβήτη τύπου 1 και 2.
Σημείωση: Αν και στις έρευνες που παρουσιάζουμε δεν έγινε χρήση συστημάτων συνεχούς καταγραφής γλυκόζης, πιστεύουμε ότι η χρήση τους θα είχε σημαντικά οφέλη για την παρακολούθηση παραμέτρων όπως ο χρόνος εντός των ορίων, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν ανθρώπους που έχουν πρόσφατα διαγνωστεί με διαβήτη να διαχειρίζονται τα επίπεδα της γλυκόζης του αίματός τους. Μπορείτε να διαβάσετε για τη σημασία του χρόνου εντός των ορίων εδώ.
Μακροχρόνια οφέλη σε ανθρώπους με διαβήτη τύπου 1
Η Έρευνα για τον Έλεγχο του Διαβήτη και των Επιπλοκών (DCCT) αξιολόγησε τα οφέλη του αυστηρού γλυκαιμικού ελέγχου σε ανθρώπους με διαβήτη τύπου 1. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν τυχαία σε δύο ομάδες. Στην μία έκαναν αυστηρή διαχείριση της γλυκόζης (οι συμμετέχοντες παρακολουθούσαν τις τιμές της γλυκόζης και λάμβαναν ανάλογες δόσεις ινσουλίνης), ενώ στην άλλη έκαναν συμβατική διαχείριση της γλυκόζης, με δύο ενέσεις την ημέρα που δεν προσαρμόζονταν συχνά βάσει των επιπέδων του σακχάρου. Τα άτομα που έκαναν αυστηρή διαχείριση γλυκόζης, είτε χρησιμοποιούσαν αντλία ινσουλίνης, ή έκαναν τρεις ενέσεις ινσουλίνης την ημέρα. Οι ερευνητές παρακολούθησαν και κατέγραψαν στοιχεία όπως οι τιμές της γλυκόζης, οι μακροαγγειακές επιπλοκές και οι μικροαγγειακές επιπλοκές.
Η έρευνα διακόπηκε νωρίς για λόγους ηθικής, μιας και τα άτομα που έκαναν αυστηρή διαχείριση εμφάνιζαν φανερά λιγότερες επιπτώσεις. Όταν η έρευνα τελείωσε, οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να πάρουν μέρος σε μια έρευνα παρακολούθησης, την EDIC, η οποία συνεχίζει να διεξάγεται για πάνω από 20 χρόνια. Η EDIC παρακολουθεί τις μακροχρόνιες επιπτώσεις των θεραπειών που ακολούθησαν οι συμμετέχοντες στην DCCT. Αν και τα επίπεδα σακχάρου των ανθρώπων που έλαβαν μέρος βρίσκονται πλέον στα ίδια επίπεδα ασχέτως με την ομάδα στην οποία συμμετείχαν, τα αποτελέσματα της EDIC έδειξαν ότι:
Οι άνθρωποι που έκαναν αυστηρή διαχείριση (που κατά τη διάρκεια της DCCT είχαν κατά μέσο όρο τιμή A1C 7,2%, σε σχέση με την άλλη ομάδα ατόμων που είχε 9,1) είχαν θετικές μακροχρόνιες επιπτώσεις όπως:
- 63% μείωση του κινδύνου διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας μετά από πέντε χρόνια.
- 54% μείωση του κινδύνου νεφρικής ανεπάρκειας μετά από πέντε χρόνια.
- 60% μείωση του κινδύνου νευροπάθειας μετά από πέντε χρόνια.
- 30% μείωση του κινδύνου καρδιοαγγειακών προβλημάτων (όπως ανακοπή καρδιάς και εγκεφαλικού) μετά από 20 χρόνια.
- Ο κίνδυνος εμφάνισης επιπλοκών αυξανόταν μαζί με την τιμή της A1C.
Τι κρατάμε από αυτά τα στοιχεία:
Η DCCT αποκάλυψε ότι όσο πιο γρήγορα ξεκίνησε η αυστηρή διαχείριση της γλυκόζης, τόσο μειωνόταν ο κίνδυνος εμφάνισης μακροχρόνιων επιπλοκών, ακόμη και εφόσον οι δύο ομάδες είχαν περίπου τα ίδια επίπεδα σακχάρου. Πριν 20 χρόνια που ξεκίνησε η έρευνα, το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν η υπογλυκαιμία, κάτι που τώρα όμως είναι πολύ πιο διαχειρίσιμο χάρη στα συστήματα διαρκούς καταγραφής γλυκόζης και στις νέες, πιο σταθερές ινσουλίνες που κυκλοφορούν.
Τα στοιχεία αυτά απέδειξαν ότι ο αυστηρός έλεγχος του διαβήτη από την αρχή της διάγνωσης, μειώνει τον κίνδυνο μακροχρόνιων επιπλοκών. Επίσης οδήγησε τους ειδικούς να προτείνουν εντατική θεραπεία όσο το δυνατόν συντομότερα για ανθρώπους με διαβήτη τύπου 1.
Τα μαρκοχρόνια οφέλη σε ανθρώπους με διαβήτη τύπου 2
Τα μακροχόια οφέλη σε ανθρώπους με διαβήτη τύπου 2 πρωτοδιαπιστώθηκαν στην UK Prospective Diabetes Study (UKPDS) και την δεκαετή παρακολούθηση των ανθρώπων που έλαβαν μέρος σε αυτήν. Η έρευνα μελέτησε τις μακροχρόνιες επιπτώσεις της διαχείρισης της γλυκόζης και της αρτηριακής πίεσης σε ανθρώπους με διαβήτη τύπου 2.
Τα σημαντικά στοιχεία της έρευνας ήταν τα εξής:
Κατά τη διάρκεια της έρευνας, η ομάδα που έκανε συμβατική διαχείριση της γλυκόζης, είχε μέση τιμή A1C7.9%, ενώ η ομάδα που έκανε αυστηρή διαχείριση της γλυκόζης είχε κατά μέσο όρο τιμή A1C 7,0%. Το ποσοστό αυτό, δηλαδή 0,9%, μεταφράστηκε σε:
- 12% μείωση του κινδύνου θανάτου από λόγους που έχουν σχέση με το διαβήτη (εδώ συμπεριλαμβάνονται όλες οι κααστάσεις που συνδέονται με το διαβήτη, όπως θάνατος λόγω υπεργλυκαιμίας, υπογλυκαιμία, καρδιακή προσβολή, εγκεφαλικό κλπ).
- 25% μείωση του κινδύνου μικροαγγειακών επιπλοκών (συμπεριλαμβανομένης της νεφρικής ανεπάρκειας και της αμφιβληστροειδοπάθειας.)
- 21% μείωση του κινδύνου εμφάνισης διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας μετά από 12 χρόνια.
- 33% μείωση του κινδύνου νεφροπάθειας μετά από 12 χρόνια.
- Ακόμη και μετά από χρόνια, όταν τα άτομα που ανήκαν στις δύο ομάδες έφτασαν να έχουν παρόμοιες τιμές A1C, οι άνθρωποι που ανήκαν στην ομάδα που έλαβε εντατική θεραπεία, συνέχιζαν να έχουν μικρότερο κίνδυνο εμφάνισης επιπλοκών του διαβήτη. Αυτό είναι που οι ερευνητές αποκαλούν «μακροχρόνια επίδραση».
Υπάρχει μαρκοχρόνια επίδραση από τις αλλαγές στην διατροφή και στην σωματική άσκηση;
Είκοσι και τριάντα χρόνια μετά την έρευνα πρόληψης Da Qing, τα ποσοστά επιπλοκών στην υγεία, όπως καρδιαγγειακές παθήσεις, ήταν χαμηλότερες σε ανθρώπους που είχαν λάβει μέρος σε ομάδες παρέμβασης για τη διατροφή, την άσκηση ή και τα δύο.
Η έρευνα Look AHEAD, έδειξε ότι η παρέμβαση υπέρ της απώλειας βάρους έφερε σημαντικά οφέλη για ανθρώπους με διαβήτη τύπου 2, όπως βελτιωμένη διαχείριση του σακχάρου με λιγότερα φάρμακα, μικρότερο κίνδυνο για προχωρημένη χρόνια νεφροπάθεια, και χαμηλότερο κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων με λιγότερα φάρμακα.
Οι ειδικοί αναφέρουν ότι οι μακροχρόνιες επιδράσεις ποικίλλουν, ανάλογα με την προσπάθεια της παρέμβασης και τη συμπεριφορά των συμμετεχόντων κατά τη διάρκεια των ερευνών παρακολούθησης.
Πηγή: Diatribe.org
