Η γυμναστική για απώλεια βάρους δεν είναι αποτελεσματική όταν δεν ακολουθείται από δίατα, λένε οι ειδικοί. Η διατροφή είναι πολύ πιο σημαντική από την άσκηση για την μεταβολή του σωματικού βάρους.
Μια μεγάλη αναφορά από την Vox με τίτλο «Γιατί δεν πρέπει να ασκείστε για να χάσετε βάρος, σύμφωνα με 60+ έρευνες» ρίχνει φως στα αίτια.
Σε ανακοίνωση του 2014 στο International Journal of Epidemiology, αναφέρεται ότι: «η αύξηση της σωματικής δραστηριότητας που παρατηρείται στους περισσότερους ενήλικες, δηλαδή συνήθως η αεροβική άσκηση 3 φορές την εβδομάδα, δεν οδηγεί σε απώλεια βάρους και δεν προλαμβάνει την αύξηση του βάρους στο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού».
Ένα πολυσυζητημένο άρθρο του British Medical Journal το 2015, από τους πρωτοποριακούς ιατρούς Tim Noakes και Stephen Phinney που προτείνουν στους ασθενείς τους την κετογονική δίαιτα, παρουσιάζει την γενική σύγχυση σχετικά με το θέμα ως κρίση της δημόσιας υγείας. Το άρθρο αναφέρει ότι τα μυνήματα που λαμβάνει το κοινό σχετικά με τη δίαιτα και την άσκηση έχουν «αλλοιωθεί» από την βιομηχανία τροφίμων, καταλήγοντας στη «γενική λανθασμένη πεποίθηση ότι η παχυσαρκία οφείλεται κυρίως στην έλλειψη άσκησης». Οι συνέπειες της αύξησης των δίδυμων επιδημιών, της παχυσαρκίας και του διαβήτη τύπου 2, είναι προφανείς.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν μας ωφελεί η άσκηση. Οι ειδικοί συμφωνούν ότι ακόμη και αν δεν μας βοηθά να χάσουμε βάρος, η άσκηση ενέχει πολλά οφέλη. Ένα άρθρο του 2017 στο Diabetes Spectrum αναφέρεται ακριβώς σε αυτό το θέμα, αναλύοντας γιατί οι ειδικοί του διαβήτη θα έπρεπε να σταματήσουν να προτείνουν στους ασθενείς τους την άκσηση ως εργαλείο για απώλεια βάρους, και να δίνουν έμφαση στα «χιλιάδες οφέλη της για την υγεία».
Πρόσφατες έρευνες βοηθούν την κατανόηση μας του τι συμβαίνει στο σώμα μας σχετικά με την άσκηση.
Σύγχρονη Διατροφή ή Σύγχρονος Τρόπος Ζωής;
Τον περασμένο μήνα το Journal of Nutrition δημοσίευσε μια έρευνα σε παιδιά που ζουν στο Ecuador του Αμαζονίου. Ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής έναν καθηγητή του Πανεπιστημίου του Baylor στο Τέξας των ΗΠΑ, σύγκρινε παιδιά που ζούσαν σύμφωνα με τον παραδοσιακό τρόπο της φυλής τους – σε χωριό 300 ατόμων που είναι προσβάσιμο μόνο μέσω κανό ή με τα πόδια – με άτομα της ίδιας εθνικότητας που ζούσαν στην πόλη. Τα παιδιά που ζούσαν στην ύπαιθρο έπρεπε να μαζεύουν τα ίδια την τροφή τους. Τα παιδιά που ζούσαν στην πόλη είχαν μεγαλύτερη πρόσβαση σε συσκευασμένα φαγητά, σε νερό, σχολεία και άλλες ανέσεις του σύγχρονου πολιτισμού.
Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι τα παιδιά της πόλης είχαν κατά πολύ μεγαλύτερο βάρος από τα παιδιά της υπαίθρου. Η διαφορά στο μέσο όρο σωματικού λίπους ήταν τεράστια: τα παιδιά της πόλης είχαν 20,6% λίπους, ενώ τα παιδιά της υπαίθρου 12,5%. Ένα τρίτο των παιδιών που ζούσαν στην πόλη ήταν υπέρβαρα, ενώ από τα παιδιά της υπαίθρου κανένα δεν ήταν υπέρβαρο.
Αυτό που προκαλεί έκπληξη ήταν ότι τα παιδιά της υπαίθρου δεν κατανάλωναν περισσότερη ενέργεια από αυτά της πόλης. Είχαν λιγότερο λίπος, αλλά αυτό δεν είχε σχέση με τον αριθμό των θερμίδων που έκαιγαν. Αντίθετα, είχε άμεση σχέση με τον αριθμό θερμίδων που προσλάμβαναν. Η μόνη ουσιαστική διαφορά, κατέληξαν οι ερευνητές, ήταν το φαγητό που έτρωγαν.
Σχετικό άρθρο που δημοσιεύτηκε στους New York Times κατέληγε στο συμπέρασμα ότι «η ποσότητα που τρώνε τα παιδιά επηρεάζει το σωματικό τους βάρος περισσότερο από την κίνησή τους».
Ποιο είναι το όριο
Πρέπει, φυσικά, να υπάρχει ένα όριο πέρα από το οποίο η άσκηση όντως βοηθά στην απώλεια βάρους. Δεν θα μπορούσε για παράδειγμα να περπατά κάποιος χιλιόμετρα κάθε μέρα και να μην χάνει βάρος, ακόμη και αν έτρωγε φαγητά πλούσια σε θερμίδες. Τέτοιου είδους άσκηση όμως δεν είναι εφικτή για τον καθημερινό άνθρωπο.
Υπάρχει λοιπόν κάποιο όριο πέρα από το οποίο η άσκηση μπορεί να αρχίσει να προκαλεί την απώλεια βάρους; Μια άλλη πρόσφατη έρευνα προσπάθησε να δώσει απάντηση σε αυτό το ερώτημα.
Ένα πείραμα, το οποίο επίσης παρουσιάστηκε στους New York Times, παρουσίασε τη θεωρία ότι το σώμα βρίσκει τρόπους να αναπληρώνει τις πρώτες 1000 θερμίδες της εβδομάδας που καταναλώνονται λόγω άσκησης, είτε αυτόματα (προσαρμόζοντας τον μεταβολισμό), είτε επηρεάζοντας την συμπεριφορά (προκαλεί πείνα). Η καύση των πρώτων 1000 θερμίδων το μήνα – περίπου 18 χιλιόμετρα τρέξιμο για το μέσο ενήλικα – δεν φαίνεται να συμβάλει καθόλου στην απώλεια βάρους.
Οι ερευνητές παρατήρησαν αύξηση της ευαισθησίας προς τη λεπτίνη και μείωση της πείνας, μετά από το όριο των 1000 θερμίδων. Από αυτό το σημείο και μετά, οι συμμετέχοντες σταμάτησαν να τρώνε τόσο πολύ επιπλέον φαγητό, ώστε να παίρνουν πίσω όλες τις θερμίδες που είχαν κάψει.
Πόση άσκηση λοιπόν συστήνουν οι ερευνητές για απώλεια βάρους; 3.000 θερμίδες την εβδομάδα, δηλαδή 55 χιλιόμετρα περπάτημα ή τρέξιμο, ή 6 ώρες άσκηση την εβδομάδα. Είναι φανερό ότι χρειάζεται αρκετή άσκηση για να δούμε διαφορά στη ζυγαριά μας.
Η επιστήμη έχει πλέον μιλήσει: Αν θέλετε να χάσετε βάρος, δεν πρέπει να βασιστείτε κατά κύριο λόγο στην άσκηση. Ο σημαντικότερος παράγοντας είναι η δίαιτα.
Πηγή: Asweetlife
