Μια νέα μελέτη διαπιστώνει ότι πολύ λίγοι ασθενείς που έχουν διαγνωστεί με διαβήτη τύπου 2 είναι σε θέση να επιτύχουν φυσιολογικά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα μόνο μέσω της απώλειας βάρους. Μια ομάδα με επικεφαλής την Andrea Luk του Κινεζικού Πανεπιστημίου του Χονγκ Κονγκ, αναφέρει αυτά τα ευρήματα στις 23 Ιανουαρίου στο περιοδικό ανοιχτής πρόσβασης PLOS Medicine.
Κλινικές δοκιμές υποδεικνύουν ότι τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 μπορούν να ελέγξουν τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα τους χωρίς φάρμακα, εάν χάσουν βάρος και το διατηρήσουν.
Ωστόσο, είναι άγνωστο πόσοι ασθενείς μπορούν να επιτύχουν ύφεση μόνο μέσω της απώλειας βάρους υπό πραγματικές συνθήκες.
Στη νέα μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν 37.326 άτομα στο Χονγκ Κονγκ που είχαν πρόσφατα διαγνωστεί με διαβήτη τύπου 2 για να δουν εάν οι ασθενείς –και για πόσο– θα μπορούσαν να ελέγξουν την ασθένεια μέσω της απώλειας βάρους.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι μόνο το 6% των ανθρώπων πέτυχε ύφεση του διαβήτη αποκλειστικά μέσω της απώλειας βάρους περίπου οκτώ χρόνια μετά τη διάγνωση.
Για τα άτομα που πέτυχαν αρχικά ύφεση, τα δύο τρίτα είχαν αυξημένα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα κατά τρία χρόνια μετά τη διάγνωση.
Αυτά τα ποσοστά είναι σημαντικά χαμηλότερα από ό,τι στις κλινικές δοκιμές, όπου σημειώθηκε ύφεση σε έως και 73% των ασθενών ένα χρόνο μετά τη διάγνωση.
Τα άτομα με τη μεγαλύτερη απώλεια βάρους τον πρώτο χρόνο είχαν περισσότερες πιθανότητες να σημειώσουν ύφεση.
Η μελέτη δείχνει ότι ο έλεγχος του διαβήτη τύπου 2 μέσω της παρατεταμένης απώλειας βάρους είναι δυνατός σε πραγματικές συνθήκες, αλλά ότι λίγοι ασθενείς θα επιτύχουν φυσιολογικά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα μόνο μέσω της διαχείρισης βάρους, ειδικά μακροπρόθεσμα.
Ένας λόγος για την ασυμφωνία με τις κλινικές δοκιμές είναι ότι οι συμμετέχοντες στη δοκιμή λαμβάνουν εντατικές παρεμβάσεις στον τρόπο ζωής, συμπεριλαμβανομένης της ολιστικής υποστήριξης για διατροφικές αλλαγές, σωματική άσκηση και ψυχική υγεία.
Οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι ασθενείς θα πρέπει να λαμβάνουν πρώιμες παρεμβάσεις διαχείρισης βάρους προκειμένου να αυξήσουν τις πιθανότητες να επιτύχουν παρατεταμένη ύφεση.
Επιπλέον, τα δεδομένα υποδηλώνουν ότι οι πρώιμες παρεμβάσεις διαχείρισης βάρους αυξάνουν τις πιθανότητες παρατεταμένης ύφεσης και ότι οι συνεχείς αλλαγές στον τρόπο ζωής είναι πιθανό να είναι πρωταρχικής σημασίας.
Η Luk προσθέτει, «Μεγαλύτερη απώλεια βάρους κατά τον πρώτο χρόνο της διάγνωσης του διαβήτη συνδέθηκε με αυξημένη πιθανότητα επίτευξης ύφεσης του διαβήτη. Ωστόσο, η συχνότητα ύφεσης του διαβήτη ήταν χαμηλή με μόνο το 6% των ατόμων να πέτυχαν ύφεση σε διάστημα 8 ετών και οι μισοί από αυτούς με αρχική ύφεση επανήλθαν στην υπεργλυκαιμία εντός 3 ετών, υποδεικνύοντας κακή βιωσιμότητα της ύφεσης του διαβήτη σε πραγματικό περιβάλλον».
