Η πλειονότητα της καθημερινής σωματικής δραστηριότητας το βράδυ συνδέεται με τα μεγαλύτερα οφέλη για την υγεία για τα άτομα που ζουν με παχυσαρκία, σύμφωνα με ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ της Αυστραλίας που ακολούθησαν την τροχιά 30.000 ανθρώπων για σχεδόν 8 χρόνια.
Χρησιμοποιώντας δεδομένα φορητών συσκευών για να κατηγοριοποιήσουν τη σωματική δραστηριότητα των συμμετεχόντων ανά πρωί, απόγευμα ή βράδυ, οι ερευνητές αποκάλυψαν ότι όσοι έκαναν την πλειονότητα της αερόβιας μέτριας έως έντονης σωματικής τους δραστηριότητας –το είδος που ανεβάζει τον καρδιακό μας ρυθμό και μας κόβει την αναπνοή– μεταξύ 6 μ.μ.-μεσάνυχτα είχαν τον χαμηλότερο κίνδυνο πρόωρου θανάτου και θανάτου από καρδιαγγειακά νοσήματα.
Η συχνότητα με την οποία οι άνθρωποι αναλάμβαναν μέτρια έως έντονη σωματική δραστηριότητα (MVPA – Moderate to vigorous physical activity) το βράδυ, μετρούμενη σε σύντομες περιόδους έως και άνω των τριών λεπτών, φάνηκε επίσης να είναι πιο σημαντική από τη συνολική ποσότητα σωματικής τους δραστηριότητας καθημερινά.
Η μελέτη, με επικεφαλής ερευνητές από το Κέντρο Charles Perkins του Πανεπιστημίου δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Diabetes Care.
«Λόγω πολλών πολύπλοκων κοινωνικών παραγόντων, περίπου δύο στους τρεις Αυστραλούς έχουν υπερβολικό βάρος ή παχυσαρκία, γεγονός που τους θέτει σε πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο σοβαρών καρδιαγγειακών παθήσεων όπως καρδιακές προσβολές και εγκεφαλικό και πρόωρο θάνατο», δήλωσε ο Δρ Angelo Sabag, Λέκτορας στη Φυσιολογία της Άσκησης στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ.
«Η άσκηση δεν είναι σε καμία περίπτωση η μόνη λύση για την κρίση της παχυσαρκίας, αλλά αυτή η έρευνα δείχνει ότι οι άνθρωποι που μπορούν να προγραμματίσουν τη δραστηριότητά τους σε συγκεκριμένες ώρες της ημέρας μπορούν να αντισταθμίσουν καλύτερα ορισμένους από αυτούς τους κινδύνους για την υγεία».
Μικρότερες κλινικές δοκιμές έδειξαν παρόμοια αποτελέσματα, ωστόσο η μεγάλη κλίμακα δεδομένων των συμμετεχόντων σε αυτή τη μελέτη, η χρήση αντικειμενικών μέτρων σωματικής δραστηριότητας και σκληρών αποτελεσμάτων, όπως ο πρόωρος θάνατος, καθιστούν αυτά τα ευρήματα σημαντικά.
Ο πρώτος συγγραφέας του κοινού Δρ Matthew Ahmadi τόνισε επίσης ότι η μελέτη δεν παρακολουθούσε μόνο τη δομημένη άσκηση. Οι ερευνητές επικεντρώθηκαν μάλλον στην παρακολούθηση της συνεχούς αερόβιας MVPA σε περιόδους διάρκειας 3 λεπτών ή περισσότερων, καθώς προηγούμενες έρευνες έδειξαν ισχυρή συσχέτιση μεταξύ αυτού του τύπου δραστηριότητας, του ελέγχου της γλυκόζης και του μειωμένου κινδύνου καρδιαγγειακής νόσου σε σύγκριση με μικρότερες (μη αερόβιες) περιόδους.
«Δεν κάναμε διακρίσεις ως προς το είδος της δραστηριότητας που παρακολουθούσαμε, μπορεί να είναι οτιδήποτε από το περπάτημα με ένταση μέχρι το ανέβασμα των σκαλοπατιών, αλλά θα μπορούσε επίσης να περιλαμβάνει δομημένη άσκηση όπως τρέξιμο, επαγγελματική εργασία ή ακόμη και έντονο καθάρισμα του σπιτιού», είπε ο Δρ Ahmadi, Μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Εθνικό Ίδρυμα Καρδιάς στο Κέντρο Charles Perkins, στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ.
Ενώ είναι παρατηρητικά, τα ευρήματα της μελέτης υποστηρίζουν την αρχική υπόθεση των συγγραφέων, η οποία είναι η ιδέα –βασισμένη σε προηγούμενες έρευνες– ότι τα άτομα που ζουν με διαβήτη ή παχυσαρκία, τα οποία έχουν ήδη δυσανεξία στη γλυκόζη αργά το βράδυ, μπορεί να είναι σε θέση να αντισταθμίσουν κάποια αυτής της δυσανεξίας και των συναφών επιπλοκών, κάνοντας σωματική δραστηριότητα το βράδυ.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από την UK Biobank και συμπεριέλαβαν 29.836 ενήλικες ηλικίας άνω των 40 ετών που ζουν με παχυσαρκία, από τους οποίους 2.995 συμμετέχοντες είχαν επίσης διαγνωστεί με διαβήτη τύπου 2.
Οι συμμετέχοντες κατηγοριοποιήθηκαν σε MVPA πρωί, απόγευμα και βράδυ με βάση το πότε ανέλαβαν το μεγαλύτερο μέρος του αερόβιου MVPA τους, όπως μετρήθηκε από ένα επιταχυνσιόμετρο καρπού που φοριόταν συνεχώς για 24 ώρες την ημέρα για 7 ημέρες κατά την έναρξη της μελέτης.
Στη συνέχεια, η ομάδα συνέδεσε δεδομένα υγείας (από τις Εθνικές Υπηρεσίες Υγείας και τα Εθνικά Μητρώα της Σκωτίας) για να ακολουθήσει την πορεία της υγείας των συμμετεχόντων για 7,9 χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου κατέγραψαν 1.425 θανάτους, 3.980 καρδιαγγειακά συμβάντα και 2.162 συμβάντα μικροαγγειακής δυσλειτουργίας.
Για τον περιορισμό της προκατάληψης, οι ερευνητές υπολόγισαν διαφορές όπως η ηλικία, το φύλο, το κάπνισμα, η κατανάλωση αλκοόλ, η κατανάλωση φρούτων και λαχανικών, η καθιστική ζωή, το συνολικό MVPA, η εκπαίδευση, η χρήση φαρμάκων και η διάρκεια του ύπνου. Επίσης, απέκλεισαν συμμετέχοντες με προϋπάρχουσα καρδιαγγειακή νόσο και καρκίνο.
Οι ερευνητές λένε ότι η διάρκεια της παρακολούθησης της μελέτης και η πρόσθετη ανάλυση ευαισθησίας ενισχύουν την ισχύ των ευρημάτων τους, ωστόσο, λόγω του σχεδιασμού παρατήρησης, δεν μπορούν να αποκλείσουν εντελώς την πιθανή αντίστροφη αιτιότητα. Αυτή είναι η πιθανότητα ορισμένοι συμμετέχοντες να είχαν χαμηλότερα επίπεδα αερόβιας MVPA λόγω υποκείμενης ή μη διαγνωσμένης νόσου.
Ο καθηγητής Εμμανουήλ Σταματάκης, Διευθυντής του Κέντρου Έρευνας για Wearables Mackenzie στο Κέντρο Charles Perkins και ανώτερος συγγραφέας της εργασίας, είπε ότι η πολυπλοκότητα των μελετών στον τομέα των wearables παρέχει τεράστιες γνώσεις για τα μοτίβα δραστηριότητας που είναι πιο ωφέλιμα για την υγεία.
«Είναι μια πραγματικά συναρπαστική στιγμή τόσο για τους ερευνητές σε αυτόν τον τομέα όσο και για τους επαγγελματίες, καθώς τα δεδομένα που συλλέγονται από φορητές συσκευές μας επιτρέπουν να εξετάζουμε τα μοτίβα φυσικής δραστηριότητας σε πολύ υψηλή ανάλυση και να μετατρέπουμε με ακρίβεια τα ευρήματα σε συμβουλές που θα μπορούσαν να παίξουν σημαντικό ρόλο στην υγεία» είπε ο καθηγητής Σταματάκης.
«Ενώ πρέπει να κάνουμε περαιτέρω έρευνα για να προσδιορίσουμε τις αιτιώδεις σχέσεις, αυτή η μελέτη υποδηλώνει ότι ο χρόνος της σωματικής δραστηριότητας θα μπορούσε να είναι σημαντικό μέρος των συστάσεων για μελλοντική διαχείριση της παχυσαρκίας και του διαβήτη Τύπου 2 και της προληπτικής υγειονομικής περίθαλψης γενικά».
